حكم
اوليهي
اعدام براي سيد
حسين كاظميني بروجردي
روز
يكشنبه 20
خرداد 1386 اولين دادگاه
رسمي آيت الله
بروجردي و بيش
از 80 تن از
يارانش در سه
شعبه از دادگاه
ويژهي
روحانيت واقع
در خيابان
زعفرانيهي تهران،
بطور غيرعلني برگزار
گرديد. بعد از
تفهيم
اتهامات، به آقاي
بروجردي و 17
نفر ديگر از
متهمين
پرونده حكم
اوليهي
اعدام، ابلاغ
شد. بنابر
گزارش
نزديكان آيتالله
بروجردي، اتهامات
وي بيش از 30 فقره
بوده كه اهم
آنها عبارتند
از:
محاربه
و اقدام عليه
امنيت ملي، برگزاري
سخنراني و
تحريك افكار
عمومي بر عليه
نظام، نامشروع
خواندن "ولايت
فقيه"، نايب
وزارت
اطلاعات ناميدن
فقها و مراجع
تقليد، متهم
كردن
بنيانگزار و
رهبر انقلاب به
بدعتگذاري
در دين و
دروغگوئي، ارتباط
با چهرههاي
شاخص ضدانقلاب
و جاسوسي از
اوضاع داخلي كشور
براي آنها، متهم
كردن مسئولين بلندپايه
در كوتاهي نسبت
به حقوق و
مطالبات مردم
و استفاده از
واژهي
"ديكتاتوري
ديني" به جاي
"جمهوري
اسلامي" در
مصاحبه با
راديو و
تلويزيونهاي
خارجي، ساختن
دين جديدي به
نام "دين
سنتي"، سوء
استفاده از
لباس
روحانيت،
استفاده از
سلاح سرد در
روياروئي با مامورين
قضائي و
نيروهاي انتظامي
و ....
سيد
حسين كاظميني بروجردي
در حالي كه
آثار ضعف جسمي
و جراحات شديد
بر بدنش كاملا
مشهود بود و
به شدت از
پاركينسون
رنج ميبرد و به سختي
سخن ميگفت، قاضي
و دادستان را
مخاطب قرار
داده و در
دفاع از خود و
يارانش، به
اين گفتار
بسنده كرد كه:
من
در سالهاي 1374 و 1379 نيز
به علت
فعاليتهاي
مستقل مذهبي
كه با استقبال
عمومي مواجه
شده بود
زنداني شدم،
جرم حقيقي من،
مسائل سياسي و
امنيتي نيست،
اختلاف من با
حكومت،
اعتقادي است، اين
حقير بدعتي در
دين ايجاد
نكردهام
بلكه پيرو اجدادم
و علمائي چون
آيت الله
العظمي بروجردي
و شريعتمداري
و خوئي هستم
كه مخالف
التقاط دين و دولت
بودند و "ولايت
فقيه" را نوعي
شرك ميدانستند
و اتهامي بيش
از اين را
قبول ندارم و
از دادگاه محترم
ميخواهم
امكان انتخاب
وكيل و مناظره
در فضاي آزاد
را برايم
فراهم سازد.
آقاي
بروجردي
بارها از
نهادهاي بينالمللي
تقاضاي كمك
كرده است، بدينوسيله
به سازمانهاي
مدافع حقوق
بشر و
خبرگزاريهاي جهاني
هشدار ميدهيم
كه تاريخ در
برابر هرگونه
سكوت و بيتوجهي
شما، قضاوت
تلخي خواهد
داشت.
21
خرداد 1386