پیام زندانیان سیاسی رضا بابا تبار

09.08.86

فعالین حقوق بشر در ایران

به نام یزدان پاک

به نام خداوندگار مرگ و زندگی

خداوندگار یوغ و زنجیر و آزادگی

خداوند رفعت و کرامت و انصاف

خداوند مقاومت و اصالت و رهایی

خداوندی که دوستار و دوست تمام آزادگان و آزاد اندیشان است امروز سالهاست که از شهریور 1367 میگذرد امروز سالهاست که عزیزان ایران را آرام و بی صدا در بیابان های خلوت زنده به گور کردند.

امروز سالهاست تجاوز دژخیمان به نوامیس آزادی خواه مردم در سیاهچالها قبل از اعدام میگذرد ولی اگر دست بزنید بر زخم ها می بینید که هنوز زخم کهنه نشده است ، انگار همین دیروز بود که هزاران نفر را بدون محاکمه در حالی که سالیان سال از محکومیتشان می گذشت فقط به خاطر اینکه مخالف دیکتاتوری بودند در متفق ها سر به نیست کردند شاید دیروز و امروز را فراموش کرده بودند ولی امروز من و ما همان شهدای معصوم در گورهای دسته جمعی هستیم همان فرزندانی که سالهاست عقده گریه کردن بر مزارهای عزیزانشان گلوهایشان را می فشارد .

ای دژخیمان چگونه فراموش کنیم صحنه های که خواهران و مادران ، برادران و پدرانمان را دستجمعی بدون اینکه روح از بدنشان جدا شده باشد ، نیمه جان از چوبه های دار به پائین می کشیدید و زنده زنده به گودال های گور دسته جمعی می افکندید و بر روی چشمان باز و روح و جسم آزادشان و قلب تپیندهشان خاک می ریختید .

چگونه فراموش کنیم لحظاتی را که دستور می دادید لودر وبیل مکانیکی با فشار تیغه بکشند افرادی را که هنوز زنده اند و تلاش می کنند از گودال خارج شوند ، چگونه فراموش کنیم لیوان های سیانور صلواتی را که قبل از مرگ به آنها خوراندید ، چگونه فراموش کنیم هزاران تیر خلاصی که به سر عزیزانمان زدید ، امروز فردای دیروز شماست و فردا فردای سختی برای شماست و باید به مردم ، عدالت و تاریخ جواب دهید ، باشد که دست طبیعت درس عبرت به صاحبین دست های جنایتکار یدهد و آزادی را در پرتو خون آزادگان به میهن بازگرداند.

1- رضا بابا تبار زندانی سیاسی ( اندرزگاه 7 سالن 3)

2- بابک دادبخش زندانی سیاسی ( اندرزگاه 7 سالن 3)

HOME