ولیالله
فیض مهدوی،
زندانی سیاسی
قربانی شرایط
دهشتناک
زندان جمهوری
اسلامی شد
ولیالله
فیض مهدوی در
اعتراض به
بلاتکلیفی
وضعیت خود در
زندان در روز 4
شهریور
بدنبال
انتشار
اطلاعیهای که
متن آن در
بیرون از
زندان نیر انتشار
یافته است
برای رسیدن به
خواستههایش،
ملاقت با
وکلای خود،
انتقال به
زندان اوین، ابلاغ
رسمی عدم
اجرای حکم
اعدام به خود
و به مسئولین
زندان گوهر
دشت که از
حقوق اولیه هر
زندانی است
اقدام به
اعتصاب غذا
کرد.
بر
اساس گزارشات
رسیده از
زندان گوهر
دشت ولیالله
فیض مهدوی 11
شهریور در
حالی که بیش
از یک هفته از
اعتصاب غذای
وی میگذشت به نارسائی
قلبی دچار میشود.
این نارسائی
قلبی با
انتقال به بهداری
زندان رفع میشود،
اما مسئولین
زندان از
انتقال فیض
مهدوی که در
آن شرایط به
مراقبت ویژه
پزشکی نیاز
داشت به بیمارستان
امتناع میکنند
و فیض مهدوی
در همان
بهداری زندان
به علت سکته
مغزی جان خود
را از دست میدهد.
ولیالله
فیض مهدوی 5
سال پیش به
اتهام فعالیت
با سازمان
مجاهدین خلق
دستگیر و سپس
به اعدام
محکوم شد. اما
مقامات جمهوری
اسلامی
سرانجام در
نتیجه
اعتراضات
گسترده بحکم
اعدام فیض
مهدوی، اعلام
کردند که حکم
اعدام وی لغو
شده است. با
این حال
مقامات
جمهوری اسلامی
هیچگاه لغو
حکم اعدام فیض
مهدوی را رسما
به وی ابلاغ
نکردند.
خبر
مرگ ولیالله
فیض مهدوی در
حالی انتشار
مییابد که
حدود چهل روز
پیش نیز
دانشجوی
مبارز اکبر
محمدی در
زندان اوین
تحت شرایط
مشابهی جان
خود را از دست
داد.
اگر
چه ولیالله
فیض مهدوی و
اکبر محمدی
بوسیله شلیک
تیر به شقیقه
و یا انداختن
طناب به گردن
اعدام نشدند
اما این هیچ
تغییری در
ماهیت مسئله
نمیدهد. هر دو
زندانی در
فضای دهشتناک
حاکم بر
زندانهای تحت
حاکمیت
جمهوری
اسلامی جان
خود را از دست
دادند.
جمهوری
اسلامی تحت
فشار شکنجههای
جسمی و روحی
زندانیان
سیاسی را به
اعتصاب غذا و
مرگ تدریجی
سوق میدهد.
جمهوری
اسلامی از
آنجا که از
بازتاب اعدام
زندانیان
سیاسی در
جامعه و در
میان مردم
واهمه دارد میخواهد
مرگ زندانیان
را خود خواسته
و طبیعی جلوه
دهد تا از
شعلههای آتش
خشم و نفرت
مردم بکاهد.
همین که
مسئولین
زندانهای
رژیم حاضر
نیستند
زندانیان را
حتی در بستر
مرگ به
بیمارستان
منتقل کنند
گواه این اهداف
شوم است. رژیم
می خواهد فضای
سنگین و مملو
از خوف و وحشت
زندانها را
به بیرون
زندانها به
درون جامعه انتقال
دهد.
خبر
این جنایت
رژیم را باید
به گوش
جهانیان رساند.
این سیاست و
شگردهای
جمهوری
اسلامی باید
به نیروی
اعتراض و
مبارزه مردم
آگاه در هم
شکسته شود.
دفاع از
زندانی سیاسی
با هر عقیده و
مرامی که
داشته باشد
هیچ قید و
شرطی نمیشناسد.
لازم است با
حضور گسترده
در مراسم تشییع
جنازه و مراسم
یادبود ولیالله
فیض مهدوی و
با ابراز
همدردی با
خانواده و بستگان
وی نفرت و
انزجار
خودمان را از
این جنایت
رژیم اعلام
کنیم.
زندانی
سیاسی با هر
عقیده و مرامی
که داشته باشد
باید بدون قید
و شرط آزاد
شود!
کمیته مرکزی
حزب کمونیست
ایران
13 شهریور ماه 1385
4 سپتامبر 2006