بعد
از آن
مردادگران
خشم تو خفته
در خاكستر تابستان
صداي
تو فرصت به
نام خواندن
صبح در خنكاي نفس
آزادي
به
انتظار
فريادهاي تو
تا هميشه صدا
همه واژه ها
دلواپس اند
دوستان
دانشجو
تيرماه
را با روزهاي
تاريخي و
بيادماندني 18
و 30 تير سالروز
قيام ملي مردم
در حمايت از
پيشواي نهضت
آزادي و
سالگرد جنبش
دانشجويي پشت
سر گذاشته
و مرداد را با
روزهاي گرم و
داغ
جانباختگان
آن آغاز مي
كنيم. روزهايي
كه حاكميت
فاشيست مذهبي
در تلافي به
بن بست هاي
بين المللي و
تحميل
قطعنامه آتش
بس از سوي
سازمان ملل دست
به كشتار
زندانيان
بيگناه و بيدفاع
زد , جنايتي كه
تاريخ بشريت
آنرا فراموش نخواهد
كرد.
در
امتداد سركوب
و كشتار سبوعانه
نيز طي ساليان
اخير از قتل
هاي زنجيره اي
و كشتن خانم
زهرا كاظمي
خبرنگار
ايراني تبار و
نويسندگان،
كشيشان و
اقليتهاي مذهبي
و همچنين
واقعه 18 تير 78
سركوب بيرحمانه
دانشجويان در
تهران و تبريز
و به قتل
رساندن عزت ابراهيم
نژاد و
بازداشت وسيع
فعالين
دانشجويي ,
ايجاد انجمن
هاي موازي دست
ساز و سياست
پادگاني كردن
دانشگاهها و
تبديل
دانشگاهها به
گورستان كشته
هاي جنگ , انتقال
دانشجويان
آگاه و شجاع
بجاي كلاس هاي
درس به بندهاي
مخوف زندان و همچنين
8 مرداد دومين سالگرد
دانشجوي شهيد
اكبر محمدي را
پيش رو داريم. اكبرمحمدي
در اعتراض به
فشارهاي بي
سابقه
مسئولين جنايتكار
زندان اوين دست
به اعتصاب غذا
زد و حاضر به
پذيرش
هيچگونه
خواري و ذلت براي
بدست آوردن
آزادي مشروط
نشد و جان خود
را فداي ميهن
نمود.
ياران
جمهوري
اسلامي در بن
بست معضلات
اجتماعي و اقتصادي
بويژه پس از
روي كار آوردن
دولت اقتدارگرايان
(احمدي نژاد)
تنها راه
مقابله با
اعتراضات اقشار
مختلف مردم را
در هر چه شدت
بخشيدن سركوب
و دار و درفش ميداند
, بطوري كه در اولين
ساعات صبح 18
تيرماه امسال
طي يك تهاجم
وحشيانه و غير
انساني به تحصن
مسالمت آميز و
آرام 6 تن از
اعضاي شوراي
مركزي دفتر
تحكيم وحدت كه
در
اعتراض به
بازداشت بودن ياران
دبستاني خود
در برابر
دانشگاه پلي
تكنيك تجمع
كرده بودند, يورش
برده و پس از
دستگيري آنان
را به سلولهاي
209 اوين منتقل
كردند. خانواده
هاي اين
زندانيان نيز
از يورش ماموران
وزارت
اطلاعات در
امان نمانده
بلكه به اتهام
بستگان
دانشجويان
زنداني با
توهين و تحقير
حتي خانه و
وسايل شخصي
آنها مورد
بازرسي و تفتيش
قرار گرفت.
در طي اين
مدت نيز
پيگيري
خانواده هاي
دانشجويان
زنداني از مراجع
باصطلاح
قضايي كشور
بلا جواب مانده
است.
دانشجويان
آگاه
جنبش
دانشجويي نيز
در اين ميان
از فرازهايي عبور
كرد و به قول
دوستان
دانشجوي ما در
دانشگاه
شاهرود كه طي
اطلاعيه اي
هشداري به
مسئولين
حكومتي گفتند
:“ به خاطر
داشته باشيد
كه ما آخرين
نسلي از دانشجويان
هستيم كه تلاش
كرديم با زبان
مصالحه با شما
صحبت نماييم
نسل هاي بعد
از ما اينگونه
با شما صحبت
نخواهند كرد و
منتظر عواقب
عملكردهاي
سركوبگرانه
خود باشيد“.
انجمن
دانشجويان
آزاديخواه نيز
طي بحث و
بررسي در جلسات
متعدد با
تمامي اعضا و
شوراي مركزي
خود روند فعاليت
هاي دانشجويي
را بعنوان
پوياترين قشر
جامعه , پس از
روي كار آمدن
دولت احمدي
نژاد و بسته
شدن تمامي
روزنه ها و
شكافهاي
اصلاح طلبانه
و مدره نمايي
هاي حاكميت در
تهران و ساير
شهرستانها , به
شيوه نيمه علني
تغيير داده و بر
همين اساس نيز
برنامه هايش
را تاكنون چه
بصورت داخلي و
با اعضاي خود
و چه بصورت ارتباطات
با ساير تشكل
ها و فعالين
دانشجويي اجرا
نموده است . چرا
كه ما معتقد
هستيم حكومت
مستبد ديني
همگام با روي
كار آوردن
دولت
ناكارآمد و
غير دموكراتيك
احمدي نژاد
آخرين راه حل
و شانس خود را
قبل از
فروپاشي براي
مهار اوضاع
بحراني جامعه با
شدت هر چه
تمام تر و بي
وقفه بكار
گرفته و مي
آزمايد .
بله دولت
احمدي نژاد در
عرصه داخلي و
بين المللي ,
تمامي تعهدات
ناداشته به
قوانين و
مفادهاي بين
المللي را
لگدمال و
ناديده گرفته
و با نقض آشكار
اوليه ترين
حقوق انساني
بر مردم خويش
و همچنين با مداخلات
در امور كشورهاي
خاورميانه , از
طريق شيوه
صدور تشنج و
بحران تلاش بر
منحرف كردن
اذهان از كليه
اعمال
جنايتكارانه
خويش در حق
مردم خود را دارد.دولتي
كه از تامين
مايحتاج غذا و
سوخت و بنزين اوليه
مردم عليل و
عاجز است اما
دم از پيشرفت
و جشن هسته اي
مي زند بايد
كه گفت زهي بي
شرمي از
اينهمه شيادي بيمارگونه
دولت ولايت
فقيه !!
دانشجويان
دلير
پس راه
چاره چيست ؟
چه آغازي/
چه انجامي /چه
بايد بود و
بايد شد/ در
اين گرداب
وحشت زا/چه
اميدي /چه پيغامي
/كدامين قصه
شيرين /براي
كودك فردا /
زمين از غصه
ميميرد/ گل از
باد زمستاني /
شعور شعر
ناپيداست / در
اين مرداب
انساني / همه
جا سايه ي
وحشت / همه جا
چكمه ي قدرت / گلوي
هر قناري را
بريدند از سر
نفرت / به جاي
رستن گلها به باغ
سبز انساني /
شكفته بوته
آتش / نشسته
جغد ويراني / كه
مي گويد جهاني
اينچنين
زيباست /
جهاني اينچنين
رسوا / كجا شايسته
روياست /
سوالي مانده
بر لبها كه مي
پرسم من از
دنيا ... به كجاي
اين شب تيره
بياويزم قباي
ژنده خود را ...؟!
چه بايد
كرد ؟
ما
بعنوان
دانشجويان
اين مرز و بوم
آنچه ميتوانيم
فرا راه خود و
ديگران بگوييم
و عملي كنيم
اينكه :
فريادهاي ما
اگر چه رسا
نيست بايد يكي
شود :
- ما
در مسير احقاق
آزادي بعنوان پيشقراولان
صف مقدم
مبارزه براي
تحقق عدالت و
آزادي و برابري
بدور از تمامي
سلايق عقيدتي
و شخصي, خواستار
آزادي
بلادرنگ
ياران دانشجو
از سياهچال
اوين هستيم و از هر
امكان و
تريبوني
فرياد ميزنيم :
آزادي آزادي
حق مسلم ما
است.
- ما
هيچگونه چشم
داشتي از
كشورهاي
خارجي و
گروههاي
خارجه نشين , براي
به ارمغان
آوردن آزادي
براي خود
نداشته و
نداريم.آنچه
كه پاسخ نهايي
است مشت هاي
گره كرده
خودمان
پيشاپيش صفوف
مردم است.
- ما از
تمامي
سازمانهاي
بين المللي و
حقوق بشري و
رسانه هاي
برون مرزي
تنها خواستار اطلاع
رساني واقعي
بدون در نظر
گرفتن سياست هاي
سازشكارانه و
مماشات گرانه
دولتهايشان با
حكومت جمهوري
اسلامي هستيم.
-
ما خواهان
مداخله هر چه
سريعتر و جدي
تر آقاي بان
كي مون دبيركل
سازمان ملل
متحد و
نمايندگان
سازمانهاي
حقوق بشري در
امر نقض آشكار
حقوق بشر و
سركوبها و
دستگيريهاي
خودسرانه توسط
ماموران
مافياي وزارت
اطلاعات هستيم.
و حرف آخر
و نهايي با
ياران
دبستاني
خودمان در
سنگر دانشگاه است
, كه همانند يك
توپچي از كيسه
مردم و امكانات
ملي استفاده
مي كنيم تا
روزي كه حرف و
خواسته هاي
آنان را محقق
كنيم بايستي
كه فلك سياسي
و اجتماعي را
شكافت و طرحي
نو در انداخت .
”
زنده باد
آزادي ”
برافراشته
باد پرچم جنبش
دانشجويي
انجمن
دانشجويان
آزاديخواه
اول
مرداد 1386