با دردهاي كارگر

***********

مصاحبه اختصاصي فرياد كارگربا يكي از نمايندگان شوراهاي كارگري

به علت حفظ امنيت از بردن نام معذوريم.

اينروزها شاهد گراني بيسابقهيي هستيم كه مردم فقير و محروم را به فغان آورده و معضل جدي در زندگي روزمره است كه در اعتراضات و تجمعات پلاكاردها و شعارهاي اقشار جامعه حاكي از گراني و فقر و پايين بودن حقوق كارمندان و كارگران و معلمان بوديم.

در همين رابطه گفتگويي داريم با يكي از نمايندگان شوراهاي كارگري در مورد افزايش قيمت تمامي اقلام مورد نياز خانوارهاي ايراني اعم از نان، گوشت، برنج تا مسكن، آب و برق و تلفن و ساير مايحتاج زندگي عادي هر انسان.

اينروزها از گراني بيسابقه اقلام ضروري در شهرها و استانها صحبت ميشود، لطفا كمي در مورد اين پديده يعني «گراني» صحبت كنيد كه چيست و چرا وضعيت به اين شكل است؟

گراني سرسام آور، مردم ميهنمان را به شدت در تنگنا قرار داده است. اين وضعيت كه در بسياري شهرها با اعتراض و نارضايتي مردم روبرو شده و باعث وحشت سران غارتگر حاكم شده است. چون گراني به مايحتاج و ضروريات زندگي مردم كه شامل نان و گوشت و برنج و قند و چاي و... است سرايت كرده .اينها نيازهايي است كه نميشود همين را هم از سفره مردم فقير گرفت. اگر اينهم نباشد ديگر چه چيز خواهد ماند؟! انقدر اين وضعيت بحراني و انفجاري است كه دولتي ها در جلسات خود به زبان مي آورند كه كمي از فشار مردم را پايين بياورند و وعده بدهند كه مثلا ما داريم دنبال ميكنيم و ما هم معترضيم در حاليكه عامل اصلي گراني خود حاكميت و بالانشينان و خوش نشينان حكومت هستند. بطور مثال، من خبري داشتم از اخراج كارگران كارخانه اي كه صاحب آن مكارم شيرازي است و چندصد كارگر را از كار بيكار كرده است. يا مثلا در ايلام گراني بيداد ميكند. قيمت مسكن كه نسبت به ماههاي قبل 50درصد زياد شده يا مواد نان و تخم مرغ هم كه 30 ـ 40درصد بالا رفته يا روغن نباتي هر قوطي از 4هزار تومان به 6هزار تومان رسيده است. قيمت مواد غذايي مثل گوشت قرمز، گوشت مرغ، تخم مرغ، ميوه و ترهبار در شهرهاي جنوبي در روزهاي اخير به صورت ساعتي و دقيقهيي افزايش پيدا كرده و ميكند.

در دزفول هم وضع همين است. ميوه و ارزاق عمومي از 20درصد تا صددرصد و بعضي از اجناس واقعا تا دويست درصد هم گران شده است. در گرگان هم به همين شكل است. يا نمونه ديگه در مسجد سليمان چند روز پيش بود كه قيمت نان را که قوت لايموت سفره مردم است بالا بردند. كه فشار زيادي بر گرده مردم محروم و اقشار کمدرآمد جامعه سوار شده. در سفري كه به آنجا داشتم يك فروشنده موادغذايي ميگفت: قديميها ميگفتند كه فقرا نان و پنير ميخورند ولي الان پنير بستهايي 1500تومان و نان دانه يي صدتومان، كدام فقيري ميتواند صبحانه نان و پنير بخوره؟

آقاي ... در اينجا اين سوال پيش مي آيد كه اين گراني از كجا آمده و چرا دولت نميتواند جلوي گراني را بگيره؟ مگر سياستگذاري دست دولت نيست؟

بله اينكه واضح است هر دولتي اگر بخواهد جلوي گراني را بگيرد ميتواند. ولي سوال اينجاست كه اين دولت بر مسند اصلاً ميخواهد جلوي گراني را بگيرد يا نه؟ اگه بخواهد حتما كه ميتواند و مشكل ما مردم بيچاره ايران اين است كه با دولتي طرف هستيم كه تنها دردي كه ندارد درد مردمش است. هر مشكلي يك راه حل مشخص دارد يعني اينكه اگر دولتي بخواهد افزايش قيمت و بالارفتن قيمتها را مهار كند راه حل دارد كه دولت حاكم اين راه حلها را نميخواهد اجرا كند.

اون راه حل چيست؟ چطور ميشود جلوي گراني را گرفت؟ مردم ميخواهند بدانند كه راه حل وجود دارد يا نه؟ چطور در كشورهاي ديگر اين مسئله را مهار ميكنند؟ سران دولت چه بايد بكنند كه نميكنند؟

اگه بخواهيم اين مسئله را تشريح كنيم بايد بگويم كه وقتي بيش از ظرفيت بازار، به آن پول وارد كنند، اين موجب تورم ميشود. اين تورم هم باعث گراني و افزايش قيمتها ميشود. كه اول بايد يك تعريف مختصري از تورم و گراني بكنيم. مثلاً ، كاري كه الان دولت فعلي ميكند پول درآمد نفت را به بانك مركزي ميدهد و مابهازاء آن ريال ميگيرد. كه چون نميتواند همه اين پول را وارد چرخه توليد بكند توليدات داخلي را از بين برده و نابود كرده است. بخشي از اين پول در بانك مركزي ميماند و تبديل به پايه پول جديد در جامعه ميشود كه يعني مابهازاء اين پول، اسكناس چاپ ميشود كه در بازار ميچرخد و ارزش پول قبلي را پايين مي آورد. يعني قيمت نان اگر صدتومن بوده حالا با تورم 23درصدي ميشود 123تومان. دولت هم براي اينكه خودش ضرر نكنه و پولش نامتعادل نشود قيمتها را بالا ميبرد. و مردم ديگر مثل قبل نميتوانند خريد كنند و قدرت خريدشان پايين مي آيد. ولي چون سياست دولت حاكم روي بالا بردن بودجه هاي نظامي و دفاعي سوار است مسئله داخلي مردم و جامعه برايش مهم نيست. بنابراين مردم در انبوهي مشكلات دست و پا ميزند ولي دولت چپاول خودش را از درآمد نفت ميكند و پول را خرج سياستهاي جاهطلبانه خودش ميكنه و دردي از مردم دوا نميشود و اين وسط آن كه نابود ميشود كشور و مردم مظلوم كشور است.

پس با توجه به اين توضيحات چشم اندازي براي بهبود شرايط معيشتي كارگران از طرف دولت نيست .بنظر شما كارگران چكار بايد بكنند؟

كارگران راه خودشان را پيدا كرده اند و در چند ماه اخير شاهد اعتراضات آنها بوديم كه در همه تظاهرات و تجمعات، شعارهايي كه داده ميشود يا روي پلاكاردهايي كه بلند ميكنند نوشته شده كه «زندگي و معيشيت حق مسلم ماست» يا «ما اتمي نميخواهيم، آزادي و نان ميخواهيم»

پرسيديد كارگران چكار ميتونن بكنند، كارگران با اعتراض به اين گرانيها و تورم و اينكه پايه حقوقشان را بايد هر سال بر اساس تورم، بالا ببرند بايد صداي اعتراضشان را بلند كنند و حق خودشان را مطالبه كنند. اين حق ساده ترين زندگي انساني و حق طبيعي هر كس در جامعهيي كه كار ميكند است. هر كس كار ميكند طبعا بايد كه به ميزان مينيمم از زندگي بهره ببرد ولي الان همين حق از دولتي سر يك مشت دروغگوي حاكم چپاول شده است.

چند روز پيش از دوستي شنيدم كه دولت با آمريكاي جنوبي قرارداد براي مسكن ارزان قيمت امضا كرده است اين در حالي است كه مردم ما بخصوص كارگران و فرهنگيان و طبقه ضعيف غالبا مستاجر هستند. البته همه ميدانيم كه اين دولتيهاي بالانشين بجز منافع شخصي خودشون به چيز ديگري فكر نميكنند. وقتي ميخواهند راي مردم را بگيرند هزار وعده و وعيد توخالي ميدهند ولي وقتي به حكومت رسيدند همه چيز فراموش ميشود .

در آخر به عنوان يك كارگر و نماينده واقعي كارگران تاكيد ميكنم كه فقط اعتراض به سياستهاي ضدانساني و ضد ملي و ضد كارگري اين دولت چارهسازاست. بايد كه همه بر عليه اينهمه ظلم و فقر و بدبختي بلند شويم و فرياد كنيم و حق خودمان را از حلقوم اين دولت ظالم بيرون بكشيم چون من معتقدم ما ديگر چيزي نداريم كه از دست بدهيم و فقط شرافت و انسانيتمان باقي مانده كه اجازه نخواهيم داد آن را از ما بگيرند.

آقاي ... با سپاس فراوان از فرصتي كه در اختيار ما گذاشتيد.صحبتهاي شما عينا منعكس خواهد شد.

انجمن دفاع از كارگران و بيكاران

1386/11/9

HOME