صدیق امجدی، یکی از کارگران بازداشت شده در مراسم اول ماه مه در سنندج، روز شنبه در دادگاه اجرای احکام در سنندج بازداشت شد و حکم ۱۰ ضربه شلاق علیه او به اجرا در آمد.
صدیق امجدی همراه با ۱۲ کارگر و فعال کارگری دیگر، در روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر، در شهر سنندج بازداشت و پس از چند روز آزاد شدند. این فعالان کارگری چندی بعد در دادگاه به اتهام بر هم زدن نظم عمومی و شرکت در تجمع غیر قانونی محاکمه شدند. این مراسم توسط اتحادیه سراسری کارگران بیکار و اخراجی ایران برگزار شده بود که ده ها نفر در آن شرکت کرده بودند.
در آن هنگام، این تشکل کارگری اعلام کرد که مقام های دولتی با درخواست مجوز برای برگزاری مراسم روز اول ماه مه مخالفت نکرده بودند.
پس از محاکمه، دو تن از بازداشت شدگان به دو و نیم سال زندان، و سایرین به ۹۱ روز زندان و تحمل ۱۰ ضربه شلاق محکوم شدند. این حکم در دادگاه تجدید نظر به ۲۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۱۰ ضربه شلاق تغییر کرد.
جعفر عظیم زاده، سخنگو و عضو هیات مدیره اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار ایران، به رادیو فردا گفت: «حکم دادگاه تجدیدنظر آقای امجدی روز پنجشنبه، ۲۵ بهمن، به شکلی غیر رسمی ابلاغ شد. همین موضوع باعث شد که وی روز شنبه، ۲۷ بهمن، به شعبه دوم اجرای احکام دادگاه سنندج مراجعه کند.
به گفته آقای عظیم زاده، صدیق امجدی در همان شعبه بازداشت شد و همسرش را وادار کردند که جریمه نقدی را به حساب بریزد و همزمان، او را شلاق زدند.
بر اساس این گزارش، سایر محکومان به شلاق و جریمه نقدی با مراجعه به وکلای مدافع خود متوجه شدند که حکم شلاق برای آنها نیز اجرا خواهد شد.
این نخستین بار است که حکم شلاق برای یک کارگر که در مراسم روز جهانی کارگر شرکت کرده بود، به اجرا در آمده است.
سخنگو و عضو هیات مدیره اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار ایران در مورد تاثیر این موضوع چنین اظهار عقیده کرد: « این مسئله می تواند پیامدهای خطرناکی را برای طبقه کارگر ایران به همراه داشته باشد. همان گونه که در زمینه دستمزدها، ۳۰ سال است که موفق شده اند دستمزدهای پایین تر از خط فقر را به کارگران تحمیل کنند و همانطور که همین دستمزدها هم به طور مرتب پرداخت نمی شوند، فکر می کنم این حکم، پایه ای برای آن خواهد شد که کارگر را مانند دوران بردگی شلاق بزنند. امروزه، سرمایه داری در ایران، این شلاق زدن را با یک حکم رسمی دارد احیا می کند.»
جعفر عظیم زاده اشاره کرد: «در دنیایی که شلاق زدن ممنوع شده است، در ایران، طبقه کارگر را به روزی انداخته اند که به خاطر آنکه روز خودش را برگزار کرده است، محکوم به تحمل ضربات شلاق می شود.»
این فعال کارگر به این پرسش که آیا برگزاری روز جهانی کارگر در ایران جرم محسوب می شود که کارگران به خاطر آن محکوم به تحمل ضربات شلاق شوند، پاسخ داد: «در ایران، خیلی چیزها هم جرم است و هم جرم نیست. در قانون کار، روز جهانی کارگر تعطیل اعلام شده است. با توجه به اینکه دولت جمهوری اسلامی متعهد شده است که مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار، آی ال او، را اجرا کند، اما به رغم تمامی این ها، نزدیک به ۳۰ سال است که اجازه برگزاری روز جهانی کارگر را به تشکل های مستقل نمی دهند.»
وی اضافه کرد:«این در حالیست که در ارتباط با خودشان و چیزهایی که به نفع شان هست، میلیاردها از بودجه مردم و مملکت هزینه می کنند، اما وقتی نوبت به کارگر می رسد، حقی برای برگزاری آن روز به کارگر داده نمی شود و تازه، زمانی که کارگر اقدام به برگزاری آن می کند، شلاقش می زنند.»
جعفر عظیم زاده همچنین به این پرسش که اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار که مراسم اول ماه مه در سنندج را برگزار کرده بود، چه اقداماتی را مد نظر قرار داده است تا از کارگران محکوم به تحمل ضربات شلاق دفاع کند، پاسخ داد:«تا آنجا که بتوانیم و با تمام قدرت در مقابل اجرای این حکم برای سایر دوستان مان ایستادگی خواهیم کرد و به همین حکمی هم که اجرا شده است، اعتراض خواهیم کرد و در صورت تداوم اجرای این حکم از جمهوری اسلامی به سازمان بین المللی کار شکایت خواهیم کرد، زیرا به این سازمان تعهد داده است که حقوق پایه ای کارگران را که در جهان به رسمیت شناخته شده است، رعایت کند.»
بهروز کارونی
رادیوفردا