بيمارستان روانپزشكي ايران و آنچه بر سر پرستاران مي آورد

21/01/1386

تهران- خبرگزاري كار ايران

يكي از پرستاران بيمارستان روانپزشكي ايران گفت: اگر در اين بيمارستان جان, حيثيت و مالمان بر باد برود، هيچ حمايتي از سوي مسوولين بيمارستان به عمل نميآيد، اين وعدهاي است كه مسوولان بيمارستان در قبال كار صادقانه ميدهند.

به گزارش خبرنگار گروه كارگري ايلنا, خانم "فاطمه شعباني" كه به دليل اعتراض به شرايط غير انساني و غير اخلاقي حاكم بر بيمارستان روانپزشكي ايران اخراج شده است، گفت: در آموزن ادواري قبول شدم و در اواخر سال 1384 به استخدام پيماني دانشگاه علوم پزشكي ايران در آمدم و با اينكه سابقه كار 3 ساله در بخش هاي ويژه از جمله CCU داشتم، ولي بعد از استخدام مرا به بيمارستان رواني فرستادند.
شعباني، با اشاره به شرايط ويژهاي كه بيماران رواني دارند، گفت: رفتار بيمار رواني قابل پيشبيني نيست، ممكن است يك بيمارخيلي آرام باشد، اما در پشت اين صورت آرام غوغايي وجود داشته باشد، به همين دليل مشخص نيست يك بيمار رواني چه موقع دچار بحران ميشود.
وي به تشريح وضعيت بيماران رواني پرداخت و گفت: يك بيمار رواني كه دچار بحران تحريكاتي ميشود، صاحب قدرت عجيبي ميشود، به نوعي كه بيشتر مواقع مشاهده شده در زماني كه بيمار تحريكاتي مي شود، چهار مرد با تجربه نيز توان مقابله با بيماري رواني را ندارند و بارها شاهد بودهايم كه بيماران رواني آسيبهاي جدي همچون شكستگي اعضا و ... به پرستاران وارد آوردهاند.
وي با اشاره به اينكه مجبورش ميكنند به عنوان پرستار همراه براي انجام مشاوره خارج از مركز در هر ساعاتي از شبانه روز و گاهي شب يا نيمههاي شب با بيماران رواني از بيمارستان خارج شده و پس از طي دهها كيلومتر به بيمارستانهاي ديگر برود، گفت: اين بيماران چه زن و چه مرد در بيرون بيمارستان بارها از دست پرستاران فرار كردهاند و تحريكاتي نيز شدهاند.
وي افزود: گاهي شرايط اين بيماران به گونهاي بوده كه خانواده آنان نيز از همراهي كردن بيمارشان واهمه دارند و اگر بيمارشان را همراهي كنند، مجبور به ترك بيمار در بيمارستان مرجع ميشوند و در چنين مواقع اگر اتفاقي بيفتد و بيمار تحريكاتي شود، هيچكس به ياري ما نميآيد.
وي افزود: آمبولانس نيز اجارهاي است و افراد آمبولانس نيز تجربه برحورد با بيمار رواني را نداشته و پرستار را تنها ميگذارند، اين در حالي است كه مسوولان بيمارستان در داخل مركز نيز امنيت پرسنل را تامين نميكنند، در اين شرايط تضمين جهت حوادثي كه خارج از مركز براي پرستار پيش ميآيد، چيست؟
شعباني از برخورد نامناسب مترون بيمارستان با كاركنان خبر داد و گفت: مترون بايد حامي پرستاران و هماهنگ كننده و منعكس كننده مشكلات پرستاران در جهت رفع آنها باشد، اما در مراجعاتي كه پرستاران به اين خانم داشتهاند، جملاتي غير از توهين و تحقير نشنيدهاند و اگر در مورد رفع مشكلات امنيتي از ايشان تمهيدي خواسته باشند، در جواب جملاتي همچون"در اين بيمارستان ممكن است از نظر جاني و حيثيتي برايتان مشكلاتي ايجاد شود، امكانات ما در همين حدود است، اگر نميخواهيد برويد و استعفا دهيد، مگر كارمند بانك را نميكشند شما هم مثل يك كارمند بانك" را ميشنوند !؟
وي از مراجعه به اداره بازرسي دانشگاه علوم پزشكي ايران و معاونت بهداشت و درمان خبر داد و گفت: با كمال تاسف اداره بازرسي دانشگاه و معاونت نيز نتوانستند مشكل اين جانب را رفع كنند.
وي با اشاره به اينكه دكتر جاودان رييس بازرسي دانشگاه و خانم دكتر عباسي مديريت پرستاران معاونت بهداشت و درمان خواستار بازگشت دوباره اينجانب به كار شدهاند، گفت: مديريت پرستاري معاونت بهداشت و درمان از من خواست كه جهت امضاي شرح وظايف پرستاري به بيمارستان بروم و شرح وظايفم را امضا كنم، اما وقتي به بيمارستان رفتم و خواستم شرح وظايف خود را امضا كنم، باز مورد توهين مترون بيمارستان قرار گرفته و ايشان گفتند كه من نميخواهم شما شرح وظايف امضا كنيد، بايد تعهد بدهي كه بدون قيد و شرط تمام كارهايي كه قبلا انجام نميدادي، از اين پس انجام دهي.
شعباني با اشاره به اينكه با هيچيك از كاركنان و مسوولان بيمارستان مشكلي ندارد، گفت: گويا حضور من مانع و مشكلي براي مترون بيمارستان دارد كه ميخواهد بدون دليل و فقط با تهمت مرا اخراج كند.
وي از نبود سرويس رفت و آمد, امكانات رفاهي و شرايط نامناسب مسير بيمارستان خبر داد و گفت: مشكلاتي بسيار را تحمل كرديم، هر و قت شب كار بوديم به علت فاصله زياد بيمارستان از خيابان اصلي و نبود حتي يك لامپ روشنايي، با رعب و وحشت از مسير مي گذشتيم، بيشتر اوقات مورد حمله بيماران رواني و معتادان كه درختان موجود در آن محيط مخفيگاه آنان شده قرار مي گرفتيم، اما به اعتراضاتمان جواب كه نميدادند هيچ، هميشه مورد توهين نيز قرار ميگرفتيم.
وي تاكيد كرد: با وجود تمام اين مشكلات، آيا اين عدالت است كه فقط به علت يك مورد نرفتن به مشاوره، مورد توبيخ و توهين قرار بگيرم و بدون در نظر گرفتن حسن انجام وظيفهام در عرض اين يكسال گذشته با تمام مشكلات مترون بيمارستان، با رد ارزشيابي كمتر از حد نصاب و تهمت و افترا در جهت عدم انجام مسووليت پرستاري، اقدام به اخراج اينجانب نمايند.
شعباني با تاكيد بر نارضايتي ساير كاركنان از رفتار مترون اين بيمارستان رواني، گفت: براي احقاق حقوق و تغيير رفتار مسوولان اين بيمارستان در نوع برخورد با كاركنان، به هر مرجعي كه لازم باشد شكايت ميبرم و شرايط نامساعد و نامناسب اين بيمارستان رواني را به گوش وزير بهداشت، رييسجمهور يا هر مقام ديگري خواهم رساند.
HOME