تحصن چهار پناهجوی ایرانی در مقابل شهرداری لونن همچنان ادامه دارد

25.07.06 - اطلاعیه مطبوعاتی انجمن یاری های پزشکی به پناهجویان در مورداعتصاب چهار پناهجوی ایرانی در شهر لونن- آلمان

چهار پناهجوی ایرانی در اعتراض به شرایط زندگی غیرانسانی که به آنها تحمیل شده، از 20 ژوئن امسال در مقابل ساختمان شهرداری لونن متحصن شدهاند. آنها آماده نیستند چهار نفری در یک اطاق 24 متری چپانده شوند.

»سازمان یاری های پزشکی پناهجویان « شیوه برخورد با خواستهای این پناهجویان را به باد انتقاد میگیرد.

سال به سال شرایط زندگی پناهجویان در جمهوری فدرال آلمان به شدت وخیمتر میگردد. آنها ناچار گشتهاند که عواقب مخرب چنین وضعیتی را برای سلامتیشان متحمل شوند. پیامدهای روانی ـ اجتماعی فرار از کشور خود و همچنین انزوایشان از جامعه آلمان تأثیرات منفی متعددی را بر سلامتی آنها گذاشته است.



»سازمان یاریهای پزشکی پناهجویان « بر مبنای اصول اجتماعی ـ طبی کار میکند و بر همین اساس پیوسته فاکتورهای اجتماعی بیماری را نیز مد نظر قرار میدهد. در چهارچوب کار روانی ـ اجتماعی این سازمان با بیمارانی روبرو میشوند که بخش عمدهای از آنان از مناطق جنگی میآیند و یا به دلایل تعقیب و یا تبعیض قومی، دینی، جنسی و یا سیاسی از میهن خود گریختهاند. یک بخش عمده از مشکلات این گروه از افراد همچنین از شرایط نامساعد اقامتی آنها در آلمان ناشی میشود؛ شرایطی که حل یا فائق آمدن بر مشکلات ناشی از مصیبتهای بر سر آنها آمده را دشوار و حتی ناممکن میسازد و چه بشا ممکن است باعث ضربات روحی مجدد نیز بر آنها گردد. بلاتکلیفی، نگرانی دائم از اخراج و برگرداندن به کشور خود، محدودیتهای متعدد، از دست دادن استقلال شخصی در پیوند با عدم آزادی در انتخاب محل زندگی و ممنوعیت اشتغال، شرایط بیماری آنها را وخیمتر نموده و مانع از بهبودی و معالجه آنها شده است. به ویژه در ارتباط با اشخاصی که سالهاست از اقامت نوع »دولدونگ « برخوردارند (که تعداد آنها در ایالت نوردراین وستفالن قریب 63000 نفر میباشد)، محودیتهای قانونی و دولتی منشاء شرایط ناشایست زندگی آنها گردیده است. این اشخاص »دولدونگی « جزو گروههای از لحاظ اجتماعی به انزوا رانده شده و مورد تبعیض قرار گرفته محسوب میشوند، منتها بدون آنکه از لابی و مدافعانی در عرصه سیاست و اجتماع برخوردار باشند.

شمهای از واقعیتهای زندگی افراد و افراد »دولدونگی «

• عدم امکان یا دشوار بودن اخذ اجازه کار؛
• ناکافی بودن مساعدتهای دریافتی ماهانه که 30 درصد کمتر از وجوهی است که افراد دیگر برای تأمین حداقلی از مایحتاج عمومی خود از سیستم تأمین اجتماعی دولت دریافت میکنند؛
• اجبار به زندگی در یک حوزه اداری محدود و محدودیت شدید آزادی پایهای رفت و آمد؛
• اجبار به ماندن در کمپهای موقت تحت شرایط غیرانسانی و بیماریزا.

سیاستهای دولت فدرال و ایالتی در این عرصه فاجعهآمیز است، به ویژه به این دلیل که مانع دسترسی این پناهجویان به امکانات پزشکی و درمانی مناسب شده است و این چیزی جز زیرپا گذاشتن هر روزه حقوق بشر در امر حفظ سلامتی روانی و جسمی آنها نیست.
لذا »سازمان یاری های پزشکی به پناهجویان « بر آن است که:
سیاست پناهندگی آلمان پناهجویان را بیمار میکند. به همین جهت از دولت فدرال، دولتهای ایالتی و همچنین ارگانهای شهرداری ها میخواهد که به افرادی که سالهاست از »دولدونگ « برخوردارند، مانند همین مورد پناهجویان متحصن در لونن، امید و افقی رو به آینده اعطا شود و این یعنی اعطای اقامتی مطمئن به آنها و همچنین این امکان که آنها بتوانند از حقوق سلب شده شان بهره گیرند که حق کار، حق انتخاب محل زندگی و حق تأمین پزشکی و درمانی از مهمترین آنها میباشد.

http://www.mfh-bochum.de/Presseerklaerungen/200706.html

http://www.if-id.de/ifidsite/deutschland/Asyl/Asyl2006/deutschlan/Tahason_luenen3_Hanif.php منبع:

HOME