پنجه‌ی اختناق هم‌چنان گلوی آزادی را می‌‌فشارد. تعقيب، دستگيری، پرونده‌سازی و كشاندنِ آزادی‌‌خواهان، روزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی به دادگاه به اتهام‌های واهی شتاب می‌‌گيرد. تشديد فشار به مرحله‌ی تحمل‌ناپذيری رسيده‌ است و هر روز شاهد برخوردهای عصبی و تند با درخواست‌های به‌حقِ فعالان هستيم.

دستگيری روزنامه‌نگاران به بهانه‌های گوناگون در همه‌ جای ايران و محكوم كردن آنان به زندان‌های دراز مدت، صدور احكام و تعيين وثيقه‌های سنگين براي دانش‌جويان و روزنامه‌نگاران، دستگيریِ گسترده‌ی كارگران و ديداركنندگان از منزل منصور اسالو، رييس هيئت مديره سنديكای شركت واحد، بي‌اعتنايیِ آشکار به خطرهای جانی زندانيانِ بيمار، از جمله محمود صالحي در زندان سنندج، و ادامه‌ی صدور حكم شلاق و زندان براي فعالانِ حقوقِ زن از نمونه‌های رايج اين گونه برخوردهای سركوب‌گرانه است.

آخرين اخبار حاكي از تشکيلِ دادسراي ويژه‌ی امنيتي است. بی‌گمان، اين دادگاه پوششی رسمی براي روش‌‌های جاری در برخورد بادگرانديشان، فعالانِ فرهنگی، اجتماعی و سياسی است. از آن جا كه اين سرکوب‌های سازمان‌يافته و هماهنگ‌ در پیِ تحميلِ سكوت گورستانی بر سراسر جامعه است، کانون نويسندگان ايران که وظيفه‌ی خود را دفاعِ بی‌قيد و شرط از آزادیِ انديشه و قلم و بيان می‌داند ‌خواهانِ پايان گرفتن اين فشارها و تنگناها و خواستار اعتراضِ همه‌ی آزادی‌خواهانِ ايران و جهان است.