کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (آی تی یو سی) و فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل و نقل (آی تی اف) در نامه ای تکمیلی به سازمان جهانی کار، در سوم سپتامبر، موارد تازه ای را از دستگیری فعالین کارگری در ایران در اختیار این سازمان قرار دادند. ای تی یو سی و آی تی اف، پیش از این از جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقض حقوق کارگری و سندیکایی به سازمان جهانی کار شکایت کرده اند که این شکایت تحت پرونده شماره ۲۵۰٨ در آن سازمان ثبت شده است.

مشروح نامه ی آی تی یو سی و آی تی اف به شرح زیر است:

آقای جوآن سوماویا
دفتر سازمان جهانی کار
کمیته آزادی انجمن: در رابطه با جمهوری اسلامی ایران (پرونده شماره ۲۵۰٨)
آقای سوماویای عزیز
در ادامه نامه نگاری مشترک آی تی اف – آی تی یو سی به تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۷, این دو سازمان اطلاعات بیشتری را در ارتباط با شکایت از دولت جمهوری اسلامی ایران ( پرونده شماره ۲۵۰٨) در اختیار شما قرار میدهد.

آقای منصور اسانلو در حبس است

همانطوریکه در نامه نگاری تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۷ یادآور شدیم, آقای منصور اسانلو رئیس سندیکای رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به وسیله مأمورین لباس شخصی در شب ۱۰ ژوئیه ۲۰۰۷ ربوده شد. آنها بدون آنکه مجوزی دال بر بازداشت ایشان داشته باشند, اقدام به این عمل نمودند.

در تاریخ ۱۲ ژوئیه خانواده آقای اسانلو توسط تلفن فردی ناشناس از دستگیری و نگهداری ایشان در زندان اوین اطلاع حاصل نمود. این فرد ناشناس بیان داشت که آقای اسانلو ظرف چند روز آینده آزاد خواهد شد.

در بیانیه منتشره از سوی سندیکای شرکت واحد به تاریخ ۱۲ ژوئیه (ضمیمه نامه است) جزئیات خشونت آمیز دستگیری آقای اسانلو توضیح داده شد و گفته شد که لباس شخصی ها در واقع مأمورین امنیتی بوده اند. این سندیکا گفت که “مسئولین قوه قضائیه گفته اند که آنها هیچ گونه حکمی جهت دستگیری و احضار وی صادر نکرده اند و این امر بخودی خود وضعیت را خطرناک تر مینماید.” سندیکا همچنین خواهان حمایت و همبستگی بین المللی همه سازمان های کارگری در داخل و خارج از ایران گردید.

به دنبال بیانیه سندیکای شرکت واحد, آقای سعید مرتضوی , قاضی دادگاه انقلاب در تاریخ ۱۲ ژوئیه اعلام نمود که وی حکم دستگیری آقای اسانلو را صادر نموده است (امری که وی قبلا انکار کرده بود). به هر حال هیچ دلیلی برای دستگیری و ادامه حبس آقای اسانلو ارائه نگردیده است. آی تی یو سی و آی تی اف مطلع گشتند که دستگیری ایشان نه بر اساس تصمیم قبلی دادگاه انقلاب ۲٨ ماه مه ۲۰۰۷ (به صفحه سوم نامه ۱۱ ژوئیه مراجعه کنید), بلکه در رابطه با اتهامات نامعلوم جدید می باشد.

به آقای اسانلو اجازه داده نشد که با وکلای خود (آقای پرویز خورشید و آقای یوسف مولائی) ملاقات نماید. مدتی بعد آقای مولائی اطلاع یافت که قوه قضائیه حکم بازداشت موقت یک ماهه, با امکان تمدید به یک ماه دیگر را صادر کرده است. به آقای مولانی همچنین اطلاع داده شد که در این مدت ملاقات وکلا و خانواده آقای اسانلو با وی ممنوع است.

به آقای اسانلو فقط یک بار اجازه تلفن کوتاه به همسر خود در روز ۱٣ ژوئیه داده شد. بازداشت ناگهانی آقای اسانلو جراحی چشم ایشان را که قرار بود در تاریخ ۱۵ ژوئیه انجام بگیرد, به تعویق انداخت. این جراحی برای چشم ایشان که در اثر فعالیت های سندیکایی صدمه دیده است, ضروری بود.

آی تی یو سی و آی تی اف که نگران سلامت جسم و روان آقای اسانلو بودند, از یک سو مخصوصا بخاطر نداشتن هیچگونه حق ارتباط با دنیای خارج و محروم بودن از حق گرفتن کمک قانونی و حق ارتباط با مشاوران خود, و از سوی دیگر بخاطر زیرپا نهادن حقوق اتحادیه ای در ایران, در تاریح ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۷ از تمام سازمان های وابسته بخود در سرتاسر دنیا خواست که به یک روز اقدام بین المللی در همبستگی با کارگران ایران بپیوندند. این اقدام برای روز نهم آگوست ۲۰۰۷ برنامه ریزی شد. آی تی یو سی و آی تی اف از همه سازمان های وابسته بخود خواست تا خواهان ملاقات با نمایندگان دیپلمات ایرانی در کشورهای خود گردند تا توجه آنها را به فعالین محبوس اتحادیه ای ایرانی , از جمله آقای اسانلو جلب نمایند. اقدامات دیگری همچون نوشتن نامه های اعتراضی رسمی یا گردهمآیی هایی جهت جلب افکار عمومی به زیرپا گذاشتن حقوق اتحادیه ای در ایران نیز پیشنهاد گردیده بود.

در ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۷ همسر و وکلای آقای اسانلو از آقای حسن حداد, قاضی دادگاه انقلاب شهر تهران خواستند که اجازه بدهد با آقای اسانلو در زندان ملاقات نمایند. آی تی یو سی بویژه توجه کمیته آزادی انجمن را به این واقعیت جلب می نماید که گفته شده است به قاضی حداد همچنین معمولا بعنوان “دستیار امنیتی دادستان کل دادگاه های انقلاب تهران” نیز اطلاق میشود. این امر بارها موجب ابهاماتی شده است و همچنین ارزیابی نقش اصلی این قاضی در سیستم قضایی ایران را مشکل می سازد. آی تی یو سی از کمیته آزادی انجمن استدعا مینماید این امر را از طریق مقامات ذی الصلاح روشن نماید.

به هر صورت قاضی حداد اجازه ملاقات در زندان را صادر ننمود. سپس کارمندان قاضی حداد به آقای اسانلو و وکلای وی گفتند که آقای اسانلو به جرم “تهدید به امنیت ملی” در زندان اوین هستند و به همین جهت اجازه ملاقات با خانواده و وکیل خود را ندارد. در همان روز نگهبانان زندان اوین از پذیرفتن داروهای آقای اسانلو از سوی خواهر آقای اسانلو و اعضاء هیئت مدیره سندیکا, خودداری نمودند. آقای خورشید بازهم کوشید تا در تاریخ ٣۰ ژوئیه با قاضی حداد ملاقات کند. به او فقط باز هم از سوی کارمندان قاضی گفته شد که آقای اسانلو تا تکمیل بازجویی اجازه هیچ گونه ملاقات یا تلفن ندارد.

رفتار مقامات قضایی موجب نگرانی های جدی ای در مورد وضعیت سلامت جسم و روان آقای اسانلو می گردد. هنگامیکه این اطلاعات توسط ایرانی ها و رسانه های عمومی بطور وسیع پخش گردید, تعداد بیشتری از سازمان های اتحادیه ای کشوری و بین المللی به روز اقدام بین المللی پیوستند. در نتیجه در طول این دوره تا روز نهم آگوست ۲۰۰۷, مقامات و نمایندگان دیپلماتیک ایران حداقل در ٣۰ کشور از سوی اتحادیه ها و گروه های حقوق بشر نامه های اعتراضی دریافت نمودند. ضمن اینکه در برخی از کشورها نمایندگان دیپلماتیک ایران به ملاقات با فعالین اتحادیه ای موافقت کردند, سفارت خانه های ایران در استرالیا, بلژیک, فرانسه, آلمان, مالزی, تایلند و انگلستان از پذیرفتن نمایندگان اتحادیه و یا حتی قبول نامه های حاوی مطالبه آزادی آقای اسانلو و دیگر فعالین محبوس اتحادیه ای, خودداری نمودند. ( این امر خود موجب شکایت دیگری به کمیته آزادی انجمن بر علیه دولت ایران می باشد). در بلژیک مقامات ایرانی به تلویزیون بلژیک گفتند که آنها تظاهرات اتحادیه های بین المللی را در آن روز در مقابل سفارتخانه خود در بروکسل “غیرقانونی” میدانند!

به آی تی یو سی و آی تی اف اطلاع داده نشده است که آیا مدت بازداشت آقای اسانلو که در تاریخ ۱۰ آگوست به پایان میرسید, در واقع بی سروصدا تمدید شده است. بهرحال در تاریخ ۱۲ آگوست قاضی حداد در مصاحبه با آژانس خبری ایسنا در مورد آقای اسانلو حرف هایی زد. قاضی گفت که “با مادر, همسر و خود آقای اسانلو صحبت کرده ام. ما به توافقاتی رسیدیم, اما آقای اسانلو به آن احترام نگذاشت.” این بیانات با اعتراض شدید خانواده و همکاران سندیکایی ایشان روبرو شد. آنها این ادعا را بعنوان تکرار همان طرح های قبلی مقامات جهت بازداشتن آقای اسانلو از فعالیت های اتحادیه ای می بینند. ما به ویژه در این مورد به تلاش های گذشته ای اشاره می کنیم که میخواستند به آقای اسانلو در ازای سکوت باج بدهند. جزئیات این امر در صفحه دوم نامه آی تی یو سی – آی تی اف به کمیته آزادی انجمن در تاریخ ۱۱ ژوئیه نوشته شده است. درست روز پس از آن ادعا, خانم اسانلو نامه ای را در دو روزنامه کشور, روزنامه اعتماد و روزنا منتشر ساخت و ادعای هرگونه قول و قراری را بین آقای اسانلو و مقامات ایرانی که بر اساس آن آقای اسانلو پذیرفته باشد دست از فعالیت های قانونی اتحادیه ای خویش بردارد, ساختگی خواند.

در همان مصاحبه ۱۲ آگوست ۲۰۰۷, به نقل از قاضی حداد گفته شده است که :
● از آقای اسانلو خواسته شد که “روش خود را تغییر بدهد, زیرا روش او مشکلاتی را برای امنیت کشور ایجاد کرده است , اما آقای اسانلو به قاضی حداد گوش نمیدهد”؛
● هر آنچه که آقای اسانلو در مورد تشکیل اتحادیه انجام داده است, غیر قانونی می باشد؛
● آقای اسانلو فکر می کند که میتواند هر کاری دلش خواست بکند, زیرا او دوبار به خارج از کشور سفر کرده است ؛

چنین بیاناتی فقط این نظر آی تی یو سی و آی تی اف را تقویت می کند که آقای اسانلو بخاطر فعالیت های اتحادیه ای خود دستگیر شده است, به ویژه به خاطر موفقیت وی در جلب حمایت اتحادیه های بین المللی و به رسمیت شناختن سندیکا از سوی آنها (به صفحه دوم نامه آی تی یو سی – آی تی اف در تاریخ ۱۱ ژوئیه مراجعه کنید). گفته های قاضی حداد در مورد “توافقات” با آقای اسانلو و “غیرقانونی” بودن سندیکای وی بروشنی این را بیان می کند که قصد مغشوش کردن افکار عمومی را داشته و میکوشد حمایت عمومی آشکار از اسانلو را در درون ایران نادیده بگیرد و کارگران را از متشکل شدن و پیوستن به اتحادیه های مستقل دلسرد سازد.

سرانجام قاضی حداد در همان مصاحبه اعلام داشت که منصور اسانلو بخاطر “توزیع جزوه های ضد رژیمی” که “هیچ ربطی به فعالیت های اتحادیه ای وی ندارد” دستگیر شده است. آی تی یو سی و آی تی اف اینگونه برچسب ها را جهت انحراف افکار عمومی ارزیابی می کند. اگر بازداشت وی در رابطه با فعالت های اتحادیه ای او نبود, مقامات ایرانی فرصت های مناسبی داشتند تا به اعتراضات سازمان های اتحادیه ای در اقصی نقاط جهان پاسخ گویند, ولی تا آنجائیکه ما میدانیم, هیچ یک از سازمان های معترض, پاسخی در مقابل نامه های اعتراضی خود دریافت نکرده اند.

از آنجائیکه آقای اسانلو به هنگام دستگیری اعلامیه هایی داشته است, آی تی یو سی و آی اف تی با تکیه بر دلایل کافی بر این باور است که آن اعلامیه ها همگی مستقیما در ارتباط با فعالیت های اتحادیه ای بوده است, از آن جمله برنامه ریزی برای انتخابات قریب الوقوع سندیکا.

وکلای آقای اسانلو سرانجام قادر گشتند که در تاریخ ۱٣ آگوست با قاضی حداد, که وعده ملاقات آنها با اسانلو را برای روز بعد داده بود, ملاقات نمایند. به آقای اسانلو اجازه داده شد که برای اولین بار از زمان ۱٣ ژوئیه به بعد, در دیروقت شب ۱٣ آگوست با همسر خود صحبت تلفنی داشته باشد.

در روز ۱۴ آگوست, آقای اسانلو قادر گشت با وکلای خود ملاقات نماید. به دنبال آن, آقای مولایی به آژانس خبری ایسنا اطلاع داد که آقای اسانلو ظاهرا مورد ضرب و شتم جسمی در زندان قرار نگرفته است, اما هنوز هم آثار ضرب و شتم هنگام دستگیری در وی هویدا بود. آقای اسانلو همچنین از وضعیت بد چشمان خود در رنج بوده است. با دستگیری ایشان, عمل جراحی چشم وی که برای ۱۵ ژوئیه قرار گذاشته شده بود, به تعویق افتاد. آقای اسانلو همچنین تقاضا کرد که مقررات سرتاسری رسیدگی به موارد جنایی در مورد ایشان مورد نظر گرفته شود. او همچنین بیان داشت که فقط با حضور وکیل خود به سئوالات بازپرسان پاسخ خواهد داد.
دستگیری های بیشتر در روز اقدام بین المللی

قرار بود روز اقدام بین المللی هم در تهران و هم در خارج از کشور برگزار شود. در تهران مسئولین شرکت واحد کارگران را به ملاقات خانواده اسانلو در خانه آنها دعوت کردند. اما تمام خیابان های منتهی به خانه اسانلو در روز نهم آگوست از صبح زود تحت نظارت پلیس تهران قرار گرفت تا از داخل شدن کارگران به خانه جلوگیری شود. در این روز ۵ تن از اعضاء هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد هنگامیکه به سوی خانه اسانلو می رفتند در مقابل خانه وی دستگیر شدند. اسامی این فعالین اتحادیه ای بازداشت شده از این قرار است: ابراهیم مددی (قبلا هم در روز سوم ژوئیه نیز بخاطر تقاضای رسیدگی به وضعیت کارگران اخراجی شرکت اتوبوسرانی تهران دستگیر شده و در چهارم ژوئیه آزاد گشته بود), سید داوود رضوی (قبلا هم در دسامبر ۲۰۰۶ پس از پخش جزوه های سندیکا دستگیر شده بود) , یعقوب سلیمی, ابراهیم نوروزی گوهری و همایون جابری. آقای طاهر صادقی و خانم فاطمه حاجیلو از روزنامه توانا که روزنامه ای در مورد افراد ناتوان است, بخاطر آنکه میخواستند در همان گردهمآیی اتحادیه شرکت کنند, دستگیر گردیدند.

در ابتداء هیچ گونه اطلاعی از محل نگهداری آنها داده نشد مگر اینکه گفته شد که آنها در ساعت ۶ صبح دهم آگوست از پاسگاه پلیس به نقاط نامعلومی برده شده اند. در بعدازظهر دهم آگوست بقیه اعضاء کمیته اجرائی باخبر شدند که همکاران آنها, به همراه خانم حاجیلو و آقای صدیقی به زندان اوین منتقل شده اند. فعالین اتحادیه از طریق مسئولین زندان دریافتند که همکاران دستگیر شده آنها در ظرف چند روز آزاد خواهند شد.

در ساعت ۴ صبح روز ۱۴ آگوست تعدادی از اعضاء هیئت مدیره سندیکا به زندان اوین رفتند, با این تصور که مقامات زندان درصدد هستند این هفت نفر بازداشتی را در این روز آزاد نمایند. اما این هفت نفر همچنان در بازداشت باقی ماندند و به اعضاء هئیت مدیره سندیکا توسط روسای زندان گفته شد که آنها باید چند روز دیگری نیز صبر کنند.

در ۲۱ آگوست, به آقای گوهری, آقای رضوی و خانم حاجیلو ابلاغ شد که در مقابل دادستانی حاضر شوند. آقای گوهری در صبح ۲۲ آگوست پس از آنکه همسر وی به قاضی گفت که قرار است دختر آنها در ظرف همان روزها ازدواج نماید, آزاد گشت. در ۲٣ آگوست خانم حاجیلو و آقای صادقی نیز آزاد گردیدند. بقیه بازداشتی ها همچنان در زندان اوین باقی ماندند. آقای مددی و آقای سلیمی در ۲۶ آگوست به دادگاه فراخوانده شدند. آنها از پاسخ گویی به هر سئوالی بدون حضور وکیل, خودداری کردند. آی تی یو سی و آی تی اف نمیدانند که آیا هیچ فردی از این گروه رسما به جرمی متهم شده اند.

احترما توجه کمیته آزادی انجمن را به مندرجات این نامه به مثابه اطلاعات تکمیلی شکایتمان, جلب می نماییم.

با احترام
دیوید کوکرافت
گای رایدر