Day: اکتبر 27, 2014

‎دوشنبه ۵ آبان ۱۳۹۳-۲۰۱۴-۱۰-۲۷-IranSOS- «… چرا من؟ چه کسی می خواسته مرا به این روز بیندازد؟»
این سوال سهیلا است که این روزها بارها در ذهن او، ندا، سارا، مریم … و دیگر قربانیان مستقیم اسیدپاشی‌های زنجیره‌ای در ایران (اصفهان) نقش بسته و ذهن قربانیان غیرمستقیم آن یعنی همه‌ی زنان جامعه را هم مشغول داشته و اعصاب حساس جامعه را به تفکر و واکنش واداشته است.
سهیلا که این سخنان را بریده بریده و به سختی ادا می‌کند هنوز نمی‌داند آیا بالاخره می‌تواند چهره و صورت  سوخته‌اش را روزی دوباره در آینه ببیند؟! چون یک چشمش را کامل از دست داده و چشم دیگرش اگر جراحی موفقی داشته‌ باشد بیست درصد می‌بیند. اما گویی درد نادانستن بیشتر از درد جان در درونش می‌خلد و به دنبال روزنه‌ای است که به دانستن و زندگی کردن راه یابد، درست مثل مریم:

Continue reading “چه کسی صیقل می‌دهد سلاح «آگاهی» را برای روز رهایی؟‪!‬*”

‎دوشنبه ۵ آبان ۱۳۹۳-۲۰۱۴-۱۰-۲۷-IranSOS- حنیف حیدرنژاد: کُشتندش. هفت سال در زندان شکنجه اش کردند، شادی و گرمای زندگی را از او و خانواده اش گرفتند. از او خواستند که بگوید دروغ گفته و اتهام تلاش برای تجاوز از سوی مردی که کارمند وزرات اطلاعات بود را پس بگیرد. او بین مرگ و زندگی و بین درب خروجی زندان تا طناب دار فقط یک قدم فاصله داشت. کافی بود آری بگوید، همین! بگوید: آری شما درست می گوئید و من دروغ گفتم. او بین مرگ بخاطر حقیقت یا زندگی در دروغ، مرگ برای حقیقت را برگزید. او به حکومتی که بالا تا پائینش دروغ و ریاست، نه گفت. به زندگی که نه، به نفس کشیدن در ذلت نه گفت. غرور و کرامت انسانی خودش را حفظ کرد و به جنایتکاران و متجاوزان نشان داد این آنها هستند که شکست خورده اند و نتوانستند او را به دروغ و ریا که شایسته حکومتشان است بیالایند. ریحانه در عزت و با سربلندی زندگی واقعی را فریاد کرد و بر سرِ  دار، رقص زندگی را به نمایش گذاشت. صدای او را هم نسلی هایش و نسل آینده خواهند شنید و فریاد دادخواهی و عدالت طلبی ریحانه و خانواده اش را سرانجام به آور نابودی رژیم جهل و جنایت جمهوری اسلامی تبدیل خواهند کرد.

Continue reading “‎ریحانه را بخاطر دفاع از زندگی و حقیقت اعدام کردند”