جمعه ۱۷ اسفند٬ ۱۳۹۷-۲۰۱۹-۰۳-۰۸-IranSOS- فهرست زیر به هیچ وجه جامع نیست و فقط نام شمار کمی از زنان مبارزی را در بر می‌گیرد که هدف سرکوب قرار داشته و بیشتر شناخته شده‌اند: مدافعان حقوق بشرِ زنان نسرین ستوده، نرگس محمدی، آتنا دائمی، گلرخ ابراهیمی ایرایی؛ فعالان کارگری پروین محمدی و سپیده قلیان؛ زنان درویش زندانی شیما انتصاری، سیما انتصاری، نازیلا نوری و آویشا جلال‌الدین؛ زنان زندانی بهایی؛ فعالان محیط زیست نیلوفر بیانی و حمیده کاشانی دوست؛ بازماندگان فعالان سیاسی اعدام‌شده مریم اکبری منفرد و ریحانه حاج ابراهیم؛ زنان فعال کُرد سیمین چایچی و زینب جلالیان… متاسفانه بسیاری دیگر از زنان مبارز گمنام مانده‌اند.
زنان در سراسر جهان هر ساله ۸ مارس را جشن می‌گیرند. روز جهانی زن، در وهله‌ی نخست روز گرامی‌داشت مبارزات زنان است که در ۸ مارس ۱۸۵۷، با رفتن زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها و خواست افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار آغاز شد.
در ایران نیز زنان از نخستین روزهای حاکمیت جمهوری اسلامی، یعنی ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ (۸ مارس ۱۹۷۹) که مبارزه‌ی آنها با نخستین تظاهرات ضد حجاب اجباری آغاز شد، تا به امروز با سرکوب شدید رو به رو بوده‌اند. هزاران زن فعال در ۴۰ سال گذشته هدف خشم و کینه‌ی جمهوری اسلامی قرار داشته‌اند، در مقابل جوخه های اعدام ایستاده‌اند، حکم های طولانی زندان را گذرانده‌اند، در زندان ها به سر می‌برند یا در معرض آزارهای قضایی و تهدید زندان هستند، مورد تبعیض در عمل و قانون، تهدید، حمله‌ی فیزیکی، اسیدپاشی و فشارهای دیگر قرار دارند…
با وجود این، در سالی که گذشت، ده ها تن از زنانی که به نام دختران خیابان انقلاب شهرت یافته‌اند، بار دیگر نشان دادند که چهل سال سرکوب بی‌امان جمهوری اسلامی شکست خورده است و زنان روز به روز بیش از پیش آن را ناگزیر از عقب نشینی کرده‌اند.
«جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران»
طرح: اسد بیناخواهی، در تارنمای رادیو زمانه؛