|
كارگران و مردم آزاديخواه و مبارز !
حق ِ گرامیداشت اول ماه مه ، روز جهانی کارگر و برگزاری مراسم در این روز
تاریخی و بین المللی کارگران ، امروزه یکی از پایه ای ترین و ابتدائی ترین
حقوق به رسمیت شناخته شدۀ این طبقه ، در اکثریت قریب به اتفاق کشور های
جهان می باشد .
کارگران در یک چنین روزی ، در اقصی نقاط جهان و در مناطق مختلف عالم ، به
دور هم جمع می شوند تا ضمن تأکید بر حقوق انسانی و طبقاتی خویش و پافشاری
بر خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی خود ، متحد و یک پارچه پیگیر آن
خواست ها و مطالبات شده ، به دست آوردن و استیفای آن را وجهه همت خود قرار
دهند .
کارگران به مثابه یک طبقه ، طی بیش از یک قرن مبارزه و تلاش و جانفشانی های
بسیار ، برخی از این خواست ها و مطالبات ، از جمله حق بزرگداشت روز جهانی
کارگر و برگزاری مراسم در این روز را به سرمایه داری جهانی و حکومت های ضد
کارگری آن ها تحمیل نموده و این حق را با اتکا به اتحاد و مبارزه ی مستمر و
پیگیر خود به دست آورده است .
بر این اساس ، تعدادی از کارگران و فعالین کارگری ایران نیز ، به موجب
فراخوانی که از جانب برخی از تشکل ها و فعالین جنبش مستقل کارگری ، داده
شده بود در اول ماه مه ــ 11 اردیبهشت ــ سال جاری ( سال 88 ) در بعضی از
شهر ها و مناطق ایران از جمله در سنندج و در تهران و درپارک لاله ، جمع
شدند تا مراسم این روز را با طرح خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی
کارگران و تأکید بر پیگیری آن ها برگزار کنند ، که در همان آغاز کار با
یورش وحشیانه و ضد کارگری عوامل سرمایه مواجه شده و از ادامه کار باز
ماندند .
گماشتگان سرمایه تعدادی از کارگران و فعالین کارگری را مورد ضرب و جرح قرار
دادند و حدود 150 نفر از آنان را بازداشت و بیش از دو ماه ، بدون رعایت
حقوق اولیه و انسانی آنان در زندان نگاه داشتند که آخرین آن ها مهدی فرهی
شاندیز است که با گذشت بیش از 6 ماه همچنان در زندان اوین ، به اصطلاح
بازداشت موقت بوده و در بلا تکلیفی بسر می برد . در همان روز بیش از 15
کارگر عضو تعاونی کارگران فلز کار مکانیک در محل جلسه ی خود دستگیر و روانه
ی زندان شدند و انان نیز اکنون احضار به دادگاه میشوند.
صاحبان و حامیان سرمایه در ایران ، هنوز نپذیرفته اند که اول ماه مه ، روز
جهانی کارگر و روز اتحاد طبقاتی این طبقه است که کارگران می توانند با گرد
هم آیی در این روز ، آن را گرامی بدارند و ضمن تأکید بر خواست ها و مطالبات
مورد نظر و طبقاتی خود بر استیفای حقوق حقه و انسانی خویش پای فشارند .
کارگران باید با تلاش و مبارزه خود ، از جمله این حق مسلم را نیز به عوامل
و صاحبان سرمایه تحمیل کنند .
طرفه اینکه کارگران و فعالین کارگری دستگیر شده در اول ماه مه پس از دو ماه
بازداشت و تحمل انواع بی حقوقی و فشار ، بار دیگر از جانب حامیان و عوامل
سرمایه احضار و برای بازجویی و محاکمه به محاکم قضائی فرا خوانده می شوند .گویی
که چیزی هم به عوامل سرمایه و سرمایه داران بدهکار شده اند ؟
سئوال اساسی در اینجا این است که آیا شرکت در مراسم روز جهانی کارگر و
برگزاری مراسم گرامی داشت این روز ــ که از جانب بسیاری از حکومت ها
پذیرفته شده و همه ساله در بسیاری از کشور ها و مناطق جهان برگزار می شود
ــ جرم بوده و مستوجب مجازات و تحمیل انواع بی حقوقی و فشار است ؟ آیا طرح
خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی کارگران ، که در قطعنامۀ اول ماه مه
امسال ( سال 88 ) بر روی آن ها تأکید شده است مثل برخور داری از حق اعتصاب
و ایجاد تشکل های توده ای و مستقل کارگران،افزایش دستمزد ها متناسب با
حداقل های یک زندگ انسانی ، برخورداری از مزایای تأمین اجتماعی و انواع
بیمه های
همگانی ،پرداخت فوری حقوق های معوقه کارگران، برابری کامل میان مردان و
زنان در همۀ شئون اجتماعی ، از جمله کار و تولید ، برخورداری از حقوق و
آزادی های سیاسی و دموکراتیک مانند آزادی اندیشه و بیان ، آزادی طبع و نشر
، آزادی اجتماعات و راهپیمائی و تظاهرات ، آزادی زندانیان سیاسی ، به ویژه
کاگران زندانی ، دفاع از حقوق مهاجران و بسیاری دیگر جرم بوده و امنیت
اجتماعی را برهم می زند ؟ آیا طرح چنین خواست ها و مطالباتی جزء مصادیق نشر
اکاذیب و برهم زنندۀ امنیت ملی است ؟ به راستی طرح چنین خواست ها و
مطالباتی امنیت کدام طبقه را به خطر می اندازد و چه کسانی از آن متضرر می
شوند ؟ این حقوق و خواست ها اقدام علیه امنیت و آسایش چه طبقه ای است ؟
صاحبان و حامیان سرمایه بدانند تا آنجا که به ما کارگران برمی گردد ، طرح
چنین خواست ها و مطالباتی نه تنها جرم نبوده بلکه در ردیف پایه ای ترین و
ابتدایی ترین حقوق کارگران و مزد بگیرانی است که توسط عوامل سرمایه همه
روزه و به دفعات مورد تعرض قرار می گیرد و هر بار بیش تر و شدید تر از پیش
تضییع می شود . کارگران تنها در مقابل ظلم و بی عدالتی مفرط سرمایه داران و
حامیان شان از حقوق خویش دفاع می کنند و به طرح خواست ها و مطالبات خویش و
مبارزه برای به کرسی نشاندن ان ها همت می گمارند .
باور اکید و قاطع ما این است که مجرمان واقعی آن هایی هستند که با استثمار
کارگران و تصاحب دسترنج ميليونها كارگر و زحمت كش آن ها را به معنای واقعی
از هستي ساقط ميكنند ؛ با انواع ترفند ها ، از جمله به بهانۀ خصوصي سازي
کارخانه ها و مؤسسات دولتی را به ثمن بخس در اختیار می گیرند و با چوب حراج
به اموال عمومي ، سرمايه هاي اجتماعي و منافع عموم مردم را به خطر می
اندازند .
آری از نظر ما کارگران ، مجرمان واقعی و مروجان تشویش اذهان عمومی و برهم
زنندگان امنیت جامعه آن هایی هستند که با حذف یارانه های کالا های اساسی
مثل نان و آب و برق و تلفن و سوخت و تحمیل فشار مضاعف به مردم کارگر و مزد
بگیر ، در واقع این طبقه را بیش از پیش به بی حقوقی کامل و فقر مطلق و
افلاس می کشانند و بالکل از هستی ساقط می کنند . نه کارگران و فعالینی
همچون منصور اسانلو و ابراهیم مددی و علی نجاتی و فریدون نیکو فرد و جلیل
احمدی و قربان علی پور و محمدحیدری مهر و محمد اشرفی و بسیاری دیگر که به
دلایل واهی تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت ملی !!!! و خزعبلاتی از
این نوع و در واقع به خاطر دفاع از حقوق کارگران و پیگیری مطالبات اقتصادی
و سیاسی این طبقه از جمله ایجاد تشکل های مستقل کارگری ،شرکت در مراسم روز
جهانی کارگر و اعتراض به بی حقوقی کارگران و مردم به جان آمده به زندان می
افتند و مجبور می شوند که مدت ها از وقت و زندگی خود را در زندان های متعدد
سرمایه ، تحت انواع فشار ها و تضییقات سپری کنند . آری این کارگران به این
خاطر در زندان بسر می برند که از حقوق انسانی و طبقاتی خویش دفاع می کنند و
سود جویی و استثمار بی حد و حصر کارگران ، از جانب سرمایه داران را به چالش
می کشند .
ما ضمن درخواست آزادي فوري و بدون قيد و شرط همه ي زندانيان سياسي ، به
ویژه كارگران زنداني و توقف کامل تهدید و ارعاب کارگران و فعالین این طبقه
و احضارهای مکرر و پی در پی آنان ، يك بار ديگر بر مطالبات قطعنامه ي اول
ماه مه سال 88 ، پافشاري نموده و ضمن دعوت از همه ي كارگران براي ايجاد
تشكل هاي مستقل و توده ای کارگری به عنوان اساسی ترین راه دستيابي به
مطالبات بر حق و طبقاتی خویش از همه ي كارگران و انسان هاي آزادي خواه و
عدالت طلب جامعه تقاضا داریم که به هر شكل ممكن ، صدای اعتراض خود را نسبت
به اعمال شيوه هاي ضد كارگري و ضد انساني صاحبان سرمایه بلند نموده و در
دفاع از حقوق کارگران و پیگیری حقوق و مطالبات این طبقه از جمله اعتراض به
احضار های مکرر کارگران و آزادي زندانيان سیاسی ، از هيچ كوششي دریغ نورزند
.
اتحاد ،تشكل ،آگاهي و مبارزه رمز پيروزي ماست
- كميته هماهنگي براي كمك به ايجاد تشكل هاي مستقل كارگري
- كميته پيگيري ايجاد تشكل هاي آزاد كارگران
- هیات بازگشایی سنديكاي كارگران نقاش و تزئينات ساختمان
- جمعي از فعالین كارگري
- کارگران فلزکار مکانیک
HOME |
