شنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۲ – ایسنا، پخش مستند “رضاشاه” از شبکه “من و تو” حسابی خبرساز شده. قابل پیش‌بینی هم بود. به هرحال طبیعی است که روایت زندگی خاندان پهلوی برای خیلی‌ها جذاب باشد، به ویژه برای نسلی که می‌خواهند بدانند چرا پدران آنها کمر به نابودی حکومت پهلوی بستند. حقیقتش را بخواهید آنها پاسخ این پرسش را نمی‌توانند از شبکه‌های رسانه ملی دریافت کنند.
به گزارش ایسنا، عبدالجواد موسوی در بخش وبلاگ‌های خبرآنلاین در ادامه نوشت: یعنی خیلی به روایت‌های رسمی باور ندارند. کلماتی مثل: “خیانت” و “وابستگی” و “غارت بیت‌المال” آن قدر به راحتی به این و آن عطا شده که دیگر کارآیی خود را از دست داده است. علاوه بر این نمی‌توان یکسره همه چیز را منکر شد. مردم راه‌آهن و دانشگاه و استادیوم ورزشی را به چشم می‌بینند، هرچه قدر هم من و شما بگوییم این بناها با انگیزه‌های سیاسی ساخته شده‌اند فایده‌ای ندارد. انگیزه‌ها درطول تاریخ از یاد می‌روند آنچه برجای می ماند خود اثر است و نه چیز دیگر. البته این حرف‌ها به معنای تایید مستند رضاشاه نیست. این مستند بیش از آن که یک مستند تاریخی و یا گزارشی باشد ستایش اغراق‌آمیزی بود که گاه از شدت افراط و اغراق، مضحک جلوه می‌کرد. این که فی‌المثل بگوییم رضا شاه به عقاید دینی مردم به شدت احترام می‌گذاشت تا آنجا که به آنها اجازه می‌داد به زیارت حرم امام رضا(ع) بروند و مانع آنها نمی‌شد یعنی یا خودمان خیلی هالو تشریف داریم یا مخاطب را همانند خودمان تصور کرده‌ایم. یا این که بگوییم رضا شاه برای پایان بخشیدن به شایعات زمین‌خواری‌اش همه زمین‌هایش را به نام فرزندش ثبت کرد یعنی این که کلا چیزی به نام فهم و شعور را به رسمیت نمی‌شناسیم. با این همه اگر چنین مستندی با اقبال عده‌ای روبرو شود نباید تعجب کرد. این اقبال- ولو اقبالی بی‌رمق و اندک- واکنشی است به آنچه ما تحویل مخاطب داده‌ایم. وقتی ما رضاشاه را فردی نشان می‌دهیم که فقط به عیش و نوش می‌پردازد و در حال قلع و قمع مخالفان است و هنری جز بله قربان‌گویی به اربابان خارجی ندارد طبیعی است که مخاطب جوان و پرسشگر- شما بگویید مخاطبانی بسیار محدود- روایت “من و تو” را بیشتر بپسندد. یکی از معدود کارهای خوب تلویزیون مناظره‌ای بود که تلویزیون بین آقای زیباکلام و سلیمی‌نمین درباره رضاخان برگزار کرد. اگر چه آن مناظره نیز متاثر از فضای احساسی و هیجانی جامعه ما دو قطبی بود. یعنی یکی رضا شاه را قهرمانی تمام عیار معرفی کرد و دیگری اورا خائنی بالفطره اما آن مناظره اگر ادامه پیدا می‌کرد و پای افراد دیگری به آن برنامه وا می‌شد شاید به نتایج بهتری دست می‌یافتیم. متاسفانه آن برنامه مثل همه برنامه‌های خوبی از این دست به زمره برنامه‌های استثنایی تلویزیون پیوست. نتیجه منطقی آن هم شد مستند “رضا شاه” پخش شده از شبکه “من و تو”. مستندی که در باورپذیری آن صدا و سیمای جمهوری اسلامی نقشی مهم و اساسی دارد.