پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۳ -۲۰۱۴-۰۷-۰۴-IranSOS- حنیف حیدرنژاد: محله ی “کرویتسبرگ- Kreuzberg” در برلین در یک هفته گذشته شاهد اوجگیری اقدامات پلیس برای تخلیه مدرسه ای می باشد که بیش از یک سال ونیم است توسط پناه جویان اشغال شده است. این مدرسه و خیابان های اطرافش اینک در محاصره پلیس قرار گرفته و رفت و آمد شهروندان و خبرنگاران به آنجا تحت کنترل قرار گرفته است.
حدود یک سال و نیم پیش صدها پناه جو از شهرهای مختلف آلمان به طرف برلین راهپیمائی کردند. آنها خواستار تغییراتی در قوانین پناهندگی و اقامت در آلمان بودند. به طور مشخص خواستار آن بودند که به آنها اقامت داده شود، اجازه کار بگیرند، اجازه داشته باشند شهر محل زندگیشان را خودشان انتخاب کنند، اجازه داشته باشند از شهر محل سکونتشان به شهرهای دیگر مسافرت و تردد کنند و خواستار آن بودند که هایم (کمپ) های پناهندگی برچیده و پناه جویان در خانه های شخصی اسکان داده شوند. این پناهجویان از آنجا که در شهرها و ایالت های های محل زندگیشان موفق نشده بودند به خواسته هایشان برسند، به برلین آمده بودند تا با ایجاد فشار بر روی دولت فدرال به خواسته هایشان برسند.
در چهارچوب سیستم فدرال آلمان، شهر و ایالت برلین در زمینه تامین این خواسته ها دست باز نداشته و نمی تواند قوانین موجود را تغییر دهد. سیاستمداران آلمان نیز در یک سال و نیم گذشته با یک جنگ فرسایشی با خواسته های پناهجویان برخورد کردند. برخی به دیدار آنان آمده و به آنها قول مساعد می دادند. سال گذشته در حالی که ده ها نفر از پناه جویان در جلوی دروازه براندنبورگ، یکی از پر بازدیدترین اماکن توریستی در نزدیکی پارلمان آلمان، دست به اعتصاب غذا زدا بودند، چند تن از سیاستمداران بعد از چند روز مذاکره با پناهجویان آنها را راضی کردند تا به مدرسه ای در محله “کرویستبرگ” در برلین بروند تا “سر صبر و به تدریج” به خواسته های آنها رسیدگی شود.
یکی از تاکتیک های وزارت کشور و اداره امور پناهندگی آلمان در این مدت این بوده که با دادن اقامت و قبولی پناهندگی به برخی از پناهجویان آنها را از این جمع جدا کنند. همچنین برخی دیگر از پناهجویان نامه هائی دریافت کرده و به دلایل مختلف جریمه شده و باید در مهلتی مشخص به یک اداره یا دادگاه مراجعه می کردند، وگرنه جریمه آنها سنگین تر می شد. همه این اقدامات برای این بود که اتحاد و همبستگی پناهجویان از هم گسسته شود. هدف دیگر این بود تا به مرور زمان و طی یک زورآزمائی فرسایشی، پناهجویان خسته و فرسوده و ناامید شده و نهایتا تسلیم شرایط شوند.
از حدود یک هفته پیش بار دیگر شهردار منطقه “کرویوتسبرگ” حدود ۲۵۰ پناهجوئی که هنوز در این مدرسه زندگی می کنند را زیر فشار قرار داده تا این ساختمان را خالی کنند. با وعده های جدید، از جمله اینکه شما را به ساختمان های دیگر با امکانات مناسبتر منتقل می کنیم، ۲۰۰ نفر از پناه جویان حاضر شدند ساختمان مدرسه را ترک کنند. اما هنوز حدود ۴۰ نفر از پناهجویان از کشورهای مختلف، اغلب از آفریقا حاضر به ترک این ساختمان نیستند و خواهان آن هستند تا به آنها اقامت داده شود.
از یک هفته قبل به دستور شهردار منطقه، ۱۰۰۰ نفر پلیس با تجهیزات به این محله آمده اند. تعجب بر انگیز تر نیز آنکه، شهردار منطقه از حزب سبزها می باشد. این حزب در اساس از حقوق بیشتر برای پناه جویان دفاع می کند، با این وجود معلوم نیست که چرا در این منطقه تا این حد مواضع ضد پناهجویی گرفته است. پلیس برخی از راه های ورود و خروج به این محله را بسته است. افرادی که در خیابان های اطراف مدرسه زندگی می کنند برای رفت و آمد به محل زندگی خود باید کارت شناسائی نشان دهند. خبرنگاران نیز اجازه ورود به این منطقه و رفتن به نزد پناهجویان را ندارند. همه این اقدامات خشم و عصبانیت و اعتراض صده ها تن از مردم برلین را برانگیخته است. روز اول ژولای چندین نفر از این معترضین در جلسه کمیسیون امور داخله پارلمان ایالت برلین حاضر شده و با سر و صدا جلسه را به هم زده و خواستار اعطای اقامت به پناهجویان شدند.
وضعیت پیش آمده در ارتباط با این مدرسه و پناهجویانی که آنجا محاصره شده اند، به یک آبروریزی سیاسی برای شهردار منطقه تبدیل شده است. یکی از نمایندگان حزب دزدان دریائی- پیراتن پارتای- Piratenpartei- خواهان استعفای شهردار این منطقه شده و می پرسد؛ اصلا معلوم است که ما کجا زندگی می کنیم؟ چه خبر است که پلیس اینطور همه جا را محاصره کرده و چرا آزادی خبرنگاران برای تماس با پناهجویان محدود شده است؟
طولانی شدن این وضعیت باعث شده تا سیاست پناهندگی آلمان هرچه بیشتر زیر ذره بین نقد خبرنگاران و فعالین حقوق بشر قرار بگیرد. اگر در چند روز آینده راهی برای برون رفت از این وضعیت یافت نشود، این رسوائی دامن دولت آلمان را نیز خواهد گرفت.
حنیف حیدرنژاد
۰۲٫۷٫۲۰۱۴
http://www.hanifhidarnejad.com