۲۳ شهریور ۱۳۹۳-۲۰۱۴-۰۹-۱۵-IranSOS- حنیف حیدرنژاد: در هر یک از ایالت های شانزده گانه آلمان مراکز مختلفی برای پذیرش اولیه ی پناه جویان در نظر گرفته شده است. این مراکز برای چند شب تا حداکثر سه ماه برای اسکان موقت پناه جویان تازه وارد در نظر گرفته شده اند. در اساس اصل بر این است تا مدت زمانی که پناه جو در مرکز پذیرش اولیه بسر می برد با او مصاحبه بعمل آمده، دلایل پناهندگی او سوال شود و سپس به هایم (کمپ) های دائمی اعزام شود.
در سه سال گذشته و با افزایش شمار پناه جویان اقلیت “روما” از کشورهای مقدونیه، بوسنی هرزه گوئین، آلبانی، صربستان و کوزوو مراکز پذیرش پناه جویان با کمبود جا مواجه بوده اند. (در سال ۲۰۱۴ ۲۸% کل پناه جویان از این کشورها بوده اند) در یک سال اخیر با افزایش پناه جویان از سوریه، عراق، اریتره، افغانستان و پاکستان کمبود جا در مراکز پذیرش پناه جویان بیش از پیش تشدید و در بسیاری مراکز باعث تراکم جمعیت گشته به نحوی که شرایط زندگی پناه جویان که خود به خود در این مراکز سخت و دشوار بود را اسفبار و غیر قابل تحمل کرده است.
در ۹ ماه اول سال ۲۰۱۴ شمار متقاضیان پناهندگی در آلمان بالای ۹۷٫۰۰۰ نفر بوده است. پیش بینی می شود این میزان تا پایان سال ۲۰۱۴ به ۲۰۰٫۰۰۰ نفر بالغ گردد. پناه جویان تازه وارد در آلمان بر اساس یک سیستم کامپیوتری به نسبت جمعیت هر ایالت سهمیه بندی شده و تقسیم می شوند. برخی از ایالت ها با اشاره به آنکه بودجه کافی برای رسیدگی به اسکان پناه جویان جدید را ندارند، از دولت فدرال خواهان کمک مالی شده و از آنجا که چنین کمکی دریافت نکرده اند، تصمیم گرفته اند تا مراکز پذیرش خود را برای چند روز ببندند. برای مثال در اوائل سپتامبر یک مرکز پذیرش در برلین برای چند روز تعطیل شده بود. به دنبال آن مراکز دیگری نیز در ایالت نورد راین وستفالن، بایرن و هامبورگ نیز دست به اقدام مشابه زدند. این مراکز با اعلام آنکه ظرفیت پذیرش پناه جوی جدید ندارند، پناه جویان تازه رسیده را سوار بر اتوبوس کرده و به مراکز دیگر در ایالت های دیگر می فرستند. برای مثال مرکز پناه جویان در شهر گیسن در ایالت هسن که ظرفیت ۷۰۰ نفر را دارد، طی یک هفته با ۲۵۰۰ پناه جوی تازه وارد مواجه شده است. در این مرکز برای اسکان افراد تازه وارد چادرهای گروهی برپا شده که وضعیت زندگی در آنها بسیار خراب است. بسیاری از پناه جویان چندین هفته است در این شرایط بسر می برند و معلوم نیست که این وضعیت چه زمانی به پایان می رسد.
پناه جویان که از این شهر به شهر دیگر و از این ایالت به ایالت دیگر فرستاده می شوند تاوان بی برنامگی وزارت کشور داخله هر ایالت و تاوان بی برنامگی وزارت کشور فدرال و اداره امور مهاجرین و پناهندگان را می پردازند. در چنین شرایطی وقتی شهرداری ها در شهرهای مرکز هایم های پذیرش اولیه با تراکم پناه جویان مواجه می شوند، بجای آنکه دولت فدرال و اداره های مربوطه را زیر فشار بگذارند، فشار را بر روی پناه جویان تخلیه کرده و آنها را از جائی به جای دیگر پاس می دهند. به این ترتیب پناه جویانی که با انواع مریضی و فشار فکری و روحی مواجه هستند، بطور مضاعف تحت فشار قرار گرفته و برای روزها یا هفته ها در شرایطی غیر انسانی از دسترسی به حداقل های بهداشتی و سکونتی محروم می شوند. تحمل این وضعیت به ویژه برای خانواده ها با فرزندان کوچک بسیار طاقت فرسا می باشد.
در برخی از شهرها، از جمله درشهر دویزبورگ در ایالت نوردراین وستفالن، مخالفت و اعتراض نهادهای غیر دولتی مدافع پناه جویان منجر به آن شد تا شهرداری این شهر از اسکان پناه جویان در چادرهای گروهی خودداری کرده و وزیر داخله این ایالت نیز تاکید کرد تمام توان خود را برای حل این مشکل بکار خواهد گرفت. این موفقیت نشان می دهد که اعتراض پناه جویان و سازمان های حقوق بشری مدافع آنان وسیله ی مناسبی برای مقابله با سیاست ضد پناهندگی دولت آلمان می باشد.
در پی این فشارها اینک وزیر داخله ایالت هسن با اعتراض به اینکه چرا دیگر ایالت ها بدون اطلاع قبلی اتوبوس اتوبوس پناه جویان را راهی آن ایالت کرده اند، خواستار اجلاس وزرای داخله ایالت های آلمان شده تا سریع تر برای این مشکل یک راه حل سراسری پیدا کنند.
حنیف حیدرنژاد
۱۴٫۰۹٫۲۰۱۴
http://www.hanifhidarnejad.com