دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۳ -۲۰۱۵-۰۱-۱۹-IranSOS- به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی٬ جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) با انتشار بیانیه ای خواستار همبستگی و پشتیبانی تمامی گروه های پیشروی اجتماعی از آزادی های سیاسی و اجتماعی و همچنین خواست های کارگران اعتصابی کشور شدند.
از اعتصابات کارگری پشتیبانی کنیم
درحالی که به اعتراف نهادهای حکومتی حداقل هزینه زندگی یک خانوار چهار نفرۀ کارگری در تهران و مراکز استانها بیش از ۲٬۷۳۰٬۰۰۰ تومان است٬ میزان دستمزد کارگران مطابق مصوبۀ شورای عالی کار ۶۰۹ هزار تومان می باشد.
نود درصد امنیت شغلی و اشتغال دائم از طریق قراردادهای سفید امضا و موقت از بین رفته است. به دلیل واردات بی رویۀۀ کالا به میزان ۷۵ درصد از تولید در عرصه های نساجی٬ قطعه سازی٬ کفش٬ قند و شکر و … از بین رفته است.
با وجود تأکید مقاوله نامه های ۹۸ و ۸۷ سازمان جهانی و مضامین اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و کنوانسیونهای مربوطه به حق داشتن تشکل و سندیکا و حق اعتصابات٬ اما حکومت٬ ضمن سلب این حق٬ به سرکوب سندیکاها از جمله سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی٬ هفت تپه٬ امور ساختمانی٬ خبازان و سندیکای فلز کار و مکانیک می پردازد.
حتی از فعالیت انجمن های صنفی در کارخانه ایران خودرو پیش گیری نموده٬ و موارد مذکور موجب بروز اعتصابات گسترده در ایران خودرو و سایر کارخانه ها و شرکتهای تولیدی و خدماتی شده است. هر روز در گوشه گوشۀۀ کشور٬ کارگران زحمتکش٬ فقیر و تهی دست٬ برای دریافت حقوق حداقلی خود٬ با مشکلات عدیده ای روبرو هستند و به همین دلیل دست به تجمع ها و اعتصابات اعتراضی می زنند.
در شرایط کنونی که موج بسیار گستردۀ ناشی از گرانی٬ تورم٬ اختلاس و دزدی های چندین میلیاردی حکومتی ها بیش از هر صنف و طبقه٬ بر کارگران و خانواده های آنان فشار می آورد٬ چرا به پشتیبانی از خواسته های قانونی اعتصاب کنندگان به عنوان مؤثر ترین روش مبارزه٬ برای تأمین خواسته ها٬ بر نمی خیزیم؟
از بازداشت و ضرب و شتم و شکنجه و زندانی شدن دختران و پسران ایرانی که به بهانه های واهی از سوی دستگاه های امنیتی حکومت سرکوب گر صورت می گیرد٬ حرف نمی زنیم و به اعتراض مؤثر دست نمی زنیم. زیرا آن را مسأله خود نمی دانیم!؟ از هجوم هر روزۀ عوامل حکومت به دختران و زنان به بهانه واهی امر به معروف و نهی از منکر پیشگیری نمی کنیم٬ زیرا آنرا هنوز مشکل خود نمی دانیم!؟ از فساد٬ ناامنی٬ اعتیاد و فقر گستردۀ اجتماعی به فریاد نمی آییم؛ چرا که آن را مشکل دیگران می دانیم!؟ از فقر٬ بیکاری٬ تهی دستی و بی خانمانی میلیونها ایرانی به حرکت در نمی آییم٬ زیرا هنوز دامن خود و خانواده ما را نگرفته است!؟ از زندگی نکبت باری که این رژیم واپس گرا٬ فساد پرور، فرقه ای و سرکوبگر بر همه ما تحمیل کرده است به تنگ نیامده و اعتراض نمی کنیم و گویا در انتظار معجزه ای نشسته ایم!؟ آیا با تداوم این انفعال٬ انتظار غیر سازنده٬ فرصت سوز و خانمان برانداز٬ چه سرنوشتی در انتظار ما خواهد بود !؟
در حالی که با شرکت در اعتراضات مسالمت آمیز و حمایت از اعتصابات به عنوان راهکار مؤثر می توان جنبش اجتماعی فعال را پایه گذاری کرد و دسترسی به مطالبات را تضمین نمود. بنابر این٬ از همۀ طبقات و گروههای پیش رو اجتماعی دعوت می کنیم با اتحاد و همبستگی آگاهانه و مؤثر در پشتیبانی از خواسته های سرکوب شده ملی٬ آزادی های اجتماعی و سیاسی و به ویژه خواسته های کارگران اعتصابی در ایران خودرو٬ وضعیت موجود را به نفع مردم ستمدیده در برابر حاکمیت ستمگر بر هم بزنند.
زندانیان سیاسی گوهر دشت کرج
۹۳/۱۰/۲۵
۱- فرید آزموده ۲- رضا اکبری منفرد ۳- شاهرخ زمانی ۴- ایرج حاتمی ۵- خالد حردانی ۶- لطیف حسنی ۷- افشین حیرتیان ۸- حشمت الله طبرزدی ۹- صالح کهندل ۱۰- علیرضا فراهانی ۱۱- ابوالقاسم فولادوند ۱۲- سعید ماسوری