یکشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۳-۲۰۱۵-۰۳-۰۸-IranSOS- خشونت علیه زنان بلایی است که همه کشورها و محیط های اجتماعی را متاثر می سازد. فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر روز ۸ مارچ نقشه هم کُنشی (http://www.thinglink.com/scene/630059847190052865) راه اندازی می کند که در پیوند با شهادت زنانی که در سراسر جهان در اثر خشونت مردان کشته شده اند و گزیده ای از فعالیت های فدراسیون برای تشویقِ اصلاحات در مقابله با این بیماری همه گیر قرار می گیرد.
این شهادت ها از پروژه تئاتری سرنا دندینی و مائورا میسیتی به نام «مرگ در اثر جراحت» برگرفته شده اند. این پروژه روز ۸ مارچ ۲۰۱۵ در همکاری با فدراسیون و سازمان های عضو آن برای اولین بار در تونس روی صحنه می رود. (https://www.fidh.org/article17145)
خشونت علیه زنان در سراسر جهان با شدت ادامه دارد: خشونت خانگی، خشونت جنسی، قاچاق زنان، جنایت های «ناموسی»، بردگی جنسی، ازدواج اجباری، ناقص سازی جنسی زنان… مرتکبان این جرایم اغلب بدون مجازات می مانند و قربانیان نمی توانند به حق خود دست یابند. عبدالکریم لاهیجی، رییس فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر، اعلام کرد: «در شرایطی که بیستمین سالگشت اعلامیه پکن فرا رسیده، کارنامه دولت ها در زمینه خشونت علیه زنان تاسف بار است. دولت ها باید با قانونگذاری و اقدامات سیاسی لازم تعهدات خود را برای پایان دادن به این بیماری همه گیر، چه در حوزه عمومی و چه در حوزه خصوصی، انجام دهند.»
مریم در نامه ای به دوست مدرسه ایش بی صبری خود را برای آشنایی با مالی، کشور پدر و مادرش، با او در میان می گذارد. قرار است رسیدن او به سن زنانگی را در آنجا جشن بگیرند. اما برای زن شدن، مریم باید ناقص سازی جنسی را از سر بگذراند… (http://www.thinglink.com/scene/630059847190052865)
در مالی، ۸۹% زنان و دختران قربانی ناقص سازی جنسی می شوند. در سومالی، این نسبت ۹۸%، در گینه ۹۶%، در جیبوتی ۹۳% و در مصر ۹۱% است. برآورد می شود که در حدود ۱۳۰ میلیون زن و دختر در سراسر جهان قربانی ناقص سازی جنسی شده اند. در سال ۲۰۱۲، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه ای را به تصویب رسانید که در آن خواهان تقویت تلاش ها برای امحای این جنایت فجیع شد، اما این عملکرد هنوز در تقریبا ۳۰ کشور هنوز جاری است و اراده سیاسی لازم برای اقدام در این زمینه وجود ندارد.
او نه سال داشت که از شوهرش باردار شد. به قدری کوچک بود که نتوانست بچه را به دنیا بیاورد و به همراه او درگذشت. (http://www.thinglink.com/scene/630059847190052865)
این سرنوشت هزاران دختر در سراسر جهان است که در پی تجاوز، اغلب در چارچوب ازدواج اجباری، حامله می شوند. در بسیاری از کشورها، سقط جنین پس از تجاوز غیرقانونی است. در نیکاراگوئه، ال سالوادور، شیلی و جمهوری دومینیکن پایان دادن به حاملگی در هر شرایطی غیرقانونی است. در ایرلند، سنگال، ساحل عاج و بنگلادش، قوانین به شدت محدود کننده ای سقط جنین را فقط در صورت در خطر بودن جان زن مجاز می کنند. به علاوه، تمام این قوانین دارای محدودیت های عملی هستند که دسترسی به استثنا را برای زن در عمل غیر ممکن می سازند. آنها ناگزیر از استفاده از سقط جنین غیرقانونی و ناامن می شوند و زندگی خود را به خطر می اندازند.
م. اونیفورم مدرسه به تن، چهار شانه مثل سربازی آماده پیوستن به گردان دختران جوان و مسلح به اشتیاقِ تغییر سرنوشتشان، از میان جمعیت در پیشاور می گذرد. وقتی به مدرسه می رسد، دو مرد اتوبوس حامل او را متوقف می کنند و گلوله ای در میان دو چشمانش شلیک می کنند. (http://www.thinglink.com/scene/630059847190052865)
در بسیاری از کشورها، رشد گروه های بنیادگرا با خشونتی بی سابقه همراه است که هدف آن محروم کردن دختران و زنان از حق اساسی زندگی، امنیت و آموزش است… زنان در پاکستان قربانی طالبان، در سومالی قربانی الشباب، در عراق و سوریه قربانی داعش و در نیجریه قربانی بوکو حرام (https://www.fidh.org/article15359) هستند که آنها را شکنجه می کنند، مورد تجاوز قرار می دهند، به ازدواج اجباری می دهند، می فروشند، به برده تنزل می دهند، می کشند و در «حمله های انتحاری» فدا می کنند.
خدیجه شریف، نایب دبیر کل فدراسیون برای حقوق زنان، گفت: «برای مبارزه با بلای خشونت علیه زنان، فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و سازمان های عضو آن بی وقفه به مستند کردن موارد خشونت و اِعمال فشار بر دولتمردان در سراسر جهان ادامه خواهند داد تا قوانین و سیاست هایی برای پایان دادن به تبعیض و معافیت از مجازات و تضمین دسترسی زنان به عدالت، حمایت و غرامت به تصویب برسد. تنها دولت ها از قدرت و مسؤولیت پایان دادن به این بیماری همه گیر برخوردارند.»
متن فرانسوی: https://www.fidh.org/article17133
متن انگلیسی: https://www.fidh.org/article17134
متن اسپانیایی: https://www.fidh.org/article17136
متن عربی: https://www.fidh.org/article17143