دوشنبه ۰۶ مهرماه ۱۳۹۴-۲۰۱۵-۰۹-۲۸-IranSOS- شبکه سراسری فدرال آلمان”آزادی برای مومیا” یونی۲۰۱۵ – برخورد خشونت آمیزپلیس آمریکا باسیاهپوستان تاکنون قربانیان زیادی داشته است و مجرمین همواره بدون مجازات تبرئه و آزاد شده اند. این مسئله حتی درخارج از آمریکا هم موجب نگرانی و تعجب شده است. تنها درهمین سال، بیش از ۵۰۰ نفر در ایالات متحده آمریکا توسط پلیس به قتل رسیده اند. درشرایط کنونی جنبشهای اعتراضی در برابر این سرکوبهای سیاسی ابعاد گسترده ای نسبت به گذشته یافته است.
آنجلادیویس (Angela Davis) در جلسه ای به تاریخ ماه مه ۲۰۱۵ دربرلین، به این واقعیت تاریخی اشاره میکند، که آغاز این جنبشها درگذشته های دور قرارداشته و از سالهای ۱۹۳۰ آغازشده است و اوج آن درجنبش- پلنگهای سیاه برای دفاع ازخود- (Black panther party for self-defense) بود، که درابتدای تاسیسش در(Oakland) کالیفرنیا درسال ۱۹۶۶این نام را بر خو دگذاشت. رشداعتراضات تودهای باشروع جنبش نوینی تحت شعار(Black Lives Matter)-جان سیاهان مهم است- با وجود مشکلات موجود درجامعه آمریکا اثبات این مطلب است که قدمت این جنبشها و سرکوب خشونت بار پلیس دربرابر آن به سالهای گذشته می رسد.
واقعیت این است که سهم- رنگین پوستان- People of color) (1)) ،بخصوص آمریکائیهای آفریقائی تبار از ثروت ملی و امکانات موجود، و نیز برابری حقوق شهروندی، تاسالهای ۱۹۷۰ تقریبن ناچیزبوده است. این واقعیت را حتی وزارت دارائی آمریکا هم اذعان میکند. درگزارشی ازطرف این منبع آمده است” سطح درآمدآمریکائی های آفریقای تبارحتی ازسال ۱۹۶۴ هم کمترشده است”. وزارت دادگستری آمریکا در همین سال رسمن اعلام کرده است “که در این فاصله، این بخش جامعه، محکومیت و زندانی بیشتری همراه با کار اجباری، درمقایسه با سال ۱۸۶۵- تاریخ لغوبرده داری در آمریکا- داشته است.
با توجه به اینکه جمعیت آمریکا درچند دهه اخیر، بطور چشمگیری افزایش یافته است، درباره صحت این آمارها باید دقت بیشتری کرد. یکی از عوامل مهم برای بیحقوقی سیاهان ،سهیم نبودن آنها درامکانات جامعه و فقر آشکار غیر سفیدپوستان آمریکا و مسئله <مجموعه های زندانهای کارخانه ای> است.
از دوران حکومت ریگان ۱۹۸۱ و آغاز لیبرالیسم نوین، تعداد زندانیان بطور چشمگیری افزایش یافته است.
درحال حاضر۳/۲ میلیون انسان درزندان بسرمیبرند.۲/۴ میلیون زندانی دارای حق رفت و آمد آزاد موقت ویا برنامه های استثنائی دیگر هستند، و از هر سی نفر از افراد بالغ یکنفر مرتب تحت کنترل ماموران دادگستری است، و از هرگونه حقوق شهروندی و اجتماعی محروم میباشد.
طبق آمارسازمان ملل، آمریکای شمالی که خود را جهان آزاد می نامد، درحال حاضر یک چهارم زندانیان جهان را دارد، و هیچ کشوری مثل آمریکا آزادی شهروندانش را به این شدت محدود نمیکند. آمریکا چه از نظر آمار رسمی و چه از نظر درصد جمعیت، تعداد زندانیانش از مجموع زندانیان در چین و روسیه بیشتراست.
آکثریت بزرگی از این زندانیان-۶۴ % – زندانیان رنگین پوست هستند (۱). بحثهای تبعیض نژادانه – جزائی، بخصوص هنگام انتخابات و در مراجع قانونکذاری ویژه، در باصطلاح (War On Drugs)- جنگ علیه موادمخدر-کاملن هدفمند، علیه رنگین پوستان درجریان است وبکارگرفته میشود. روشهائی مانند Plea Bargaining und Three Strikes))(2)- قرائت حکم دادگاه- تا کنون چنین بوده است، که قبل از دستگیری عملن هیچگونه مراحل قانونی- قضائی طی نمیشود. ابتدا درسال۲۰۱۴ قاضی ایالتی، راکوف (۳) (Rakof) اعلام کردکه “از ۹۷% بازداشت شدگان قبل از فرستادن به زندان هیچگونه اقامه دعوا علیه کسی و یا قبول تقاضای دادخواست از زنداتی به عمل نیامده و مراحل قانونی برای محاکمه طی نشده است.
<زندان- کارخانه ها> با کار اجباری و تامین هزینه آن از درآمد عمومی (Stichwort PPP) – همکاری عمومی خصوصی- بعدازکارخانجات اسلحه سازی تنها بخشی از اقتصاد آمریکاست، که سوددهی آن سیرصعودی دارد. صاحبان این کنسرنها برخلاف شرکتهای دخیل در پیمان – تجارت آزاد آمریکای شمالی- نفتا (NAFTA)، تولید را به کشورهای با مزد ارزان منتقل نمی کنند، چون کار زندانیان مناست تر ازمزد کارگران- entgarantierten – به حاشیه رانده شدگان اجتماعی ازجمله زندانیان – بدون امنیت شغلی درمکزیک و آمریکای لاتین است. واین درحالیست که دولت بورژوازی waffenbewährt – با توسل به اسلحه- برای گسترش دمکراسی کوش است ، ولی دراینجا نظام برده داری بصورت دیگری احیا میشود. جه درگذشته و چه امروز غیر سفیدپوستان را وادار به کارهای سخت میکنند، بدون اینکه از ثروت تولید شده ملی سهم مناسبی نصیب آنها گردد. درشرایط کنونی از هر سه مرد آمریکائی آفریقائی تبار یکنفر زندانی است.
درجوامع (hispanischen) –مهاجرین اسپانیائی زبان- این آمار به هفت نفر میرسد. همین وضعیت دربین اهالی سرخپوست آمریکا حکم فرماست، بخصوص که اینان درجامعه (segregierten..) – ازنظرنژادی زندگی جداگانه- فاقد شانس برای تامین حتی حوایج اولیه خویش اند.
وضعیت حاکم ، بخصوص شرایط وحشتناک زندان کارخانه های دولتی- خصوصی امری کاملن غیرانسانی است که موجب مقاومت در درون و بیرون زندانها میشود. مراکز تولیدی درون زندان بدلیل نبود امکانات ایمنی، دایم دستخوش آتش سوزی اند ، که آخرین آن حریق بزرگ سال ۲۰۰۹ درمحوطه San Francisco Bay درسانفرانسیسکو بود. امتناع از کار هم یکی از ابزار مقاومت است. بعنوان مثال درسال ۲۰۱۰ در ایالت جورجا (Georgia) وآلاباما (Alabama) این عمل منجربه خسارت میلیاردی کنسرنهای مربوطه شد. درسال ۲۰۱۳، ۳۰۰۰۰ زندانی در کالیفرنیا کوشیدند با توسل به اعتصاب غذای نامحدود، فرماندار و مجلس را مجبور کنند که در عملکرد چندین دهه خود در زندانهای انفرادی تجدید نظر نمایند، ولی تا کنون دراین زمینه هیچ بهبودی چشمگیری صورت نگرفته است. در ایلی نیوز(Illinois) و پنسیلوانیا (Pennsylvania) جنبش موسوم به(ِDecarcerate) به آلمانی تقریبن (Enthaftung)-آزادی ازبند- آغازشده است که ازبیرون همراه با خانواده زندانیان ، خواستار آزادی زندانیان هستند . آنها همچنین موفق شدند، با ایجاد جنجال و فعالیتهای افشاگرانه تحت شعار”مدرسه درست کنید نه زندان!”(Build Schools – Not Prisons!) ، از ساختن سه زندان بزرگ جلوگیری نمایند. درهمین ارتباط درتابستان سال ۲۰۱۵، ازبنای زندانهای جدید در فیلادلفیا (Philadelphia) و پنسیلوانیا (Pennsylvania) جلوگیری شد. (Decarcerate PA) (4) همواره براین نکته تاکید دارد، که باید مبارزات درون زندانها را یکپارچه کرد، و صدای این بخش از جامعه سرکوب شده ایالات متحده آمریکا را به گوش جهانیان رسانید.
یکی ازهزاران زندانی که فعالانه، علیه بازداشت های دسته جمعی در پنسیلوانیا مبارزه میکند، روزنامه نگار انقلابی مومیا ابوجمال است. او درمحاکمه ای کاملن راسیستی وغیرعادلانه در فیلادلفیا درسال ۱۹۸۲ به مرگ محکوم شد، محکومیتی مغرضانه با انگیزه کاملن سیاسی. ابوجمال درسالهای ۱۹۹۰ ،سنبل مقاومت ومبارزه علیه خفقان سیاسی وسرکوب نژادپرستانه دردستگاههای حقوقی ونظام بغایت خشن زندانهای آمریکا گردید.
البته ابوجمال تنها فرد ازگروه ” پلنگهای سیاه” (Black Panther ) و فعال سیاسی رنگین پوست آمریکا نبود، که سالهای زیادی ازعمرش را در زندان بسر برده است، اما او تنها کسی است که موفق شده است افکارعمومی را به این معضل بزرگ درآمریکا جلب نماید و نگاهها را بدرون بندهای انفرادی- سلولهای مرگ – و شرایط و حشتناک چرخش شرایط تولید درون< زندان-کارخانه ها> وشرایط کاربرد هوار بکشاند.
ابوجمال توانست به عنوان مولف هشت کتاب و اجرای هزاران برنامه رادیوئی، ازطریق رادیوزندان (۵)، که هدف آن طرح مسایل روز و تفهیم تاریخی جامعه تحت ستم سیاهان، که درآمریکا ازابتدا فاقد حقوق اولیه بوده اند وشور و اشتیاق زیادی برای دستیابی به آزادی و عدالت دارند، نقش رابط و روشنگرانه ای را با بیرون بازی کند.او با این آثار و فعالیتهای سیاسی خستگی ناپذیرش، سرمایه ای از درسهای انقلابی برای همه بجای گذاشته است . مومیا ابوجمال بخاطر همین فعالیتهای افشاگرانه اش همواره مورد غضب و انتقامگیری دستگاهای دولتی قرارداشته است که شرح کامل آن درحوصله این مقال نیست. آخرین تلاشی که صورت گرفت تا این فعال سیاسی و روزنامه نگار “نامطلوب” ۵، را به سکوت وادارنمایند، تصویب قانون تسلیم زندانی (Gefangenen-Knebel)، پنج زندانی از جمله ابوجمال بود، که در اولین مرجع قضائی، مغایر با قانون اساسی قلمداد شد. دراعلام حکم دادگاه آمده بود “قوانین اساسی آمریکا حافظ حقوق پایه ای اند، واین قوانین درمقابل درب زندانها توفف نمیکند.” برای ابوجمال این پیروزی حقوقی با بحران و شدت یابی مریضی اش توام بود. حال او، دراثر عدم معالجه مرض قندش در اواخر سال ۲۰۱۵ بشدت رو به وخامت گرائید، که خوشبختانه از مرگ نجات یافت. مقامات اداری زندان پنسیلوانیا اجازه معالجه او را دادند ولی از دست یابی به حداقل سرپرستی پزشکی مورد اعتماد، یعنی تماس با پزشکان خودی و افراد فامیل از جمله وکلایش ممانعت به عمل آوردند. نتایج آزمایشات پزشکی، که ابتدا احتمال ابتلاء به سرطان را میداد، خوشبختانه تا تاریخ تهیه این مقاله، یونی ۲۰۱۵ منفی بوده است، خبری که موجب خوشحالی خانواده و دوستداران اوشده است.البته این خبر را باید با شک و تردید نگاه کرد، چون تا زمانیکه اجازه کنترل پزشکی مستقلی داده نشود نمیتوان گفته های مقامات زندان را پذیرفت. درشرایط فعلی ابوجمال ۴۰ کیلوگرم کاهش وزن داشته است، وروی صندلی چرخدارمینشیند، وبرای اینکه زنده بماند به کمک همزندانیهایش محتاج است.
هزاران انسان درآمریکا و خارج از آن، ازمارس ۲۰۱۵ با کارسخت روزانه تمامی نیروی خود را بکارگرفته اند تا برای نجات جان مومیا ابوجمال کمکهای لازم را انجام دهند(۶) . چندسال پیش چند نفر از اعضای سابق “گروه پلنگهای سیاه” بدلایل انسانی و یا حقوقی- جزائی آزاد شدند. محاکمات سیاسی این افراد هرچند، همانند ابوجمال مغرضانه و غیرعادلانه بود، ولی فشارجریانات راست برآنها کمتر بود. درحالیکه ابوجمال درشرایط کنونی نیز همچنان هدف تبلیغات کثیف و مسموم رسانه های خبری است. باتوجه به شرایط جسمی وروحی ابوجمال درزندان وتضییقات روزانهای که علیه او اعمال میگردد، آنجلا دیویس همگی را به یک اعتراض سراسری فرا میخواند، که با فرستادن کارت پستالهای به توم ولف (Tom Wolf) فرماندار پنسیلوانیا که شعاراصلی آن < آزادی برای ابوجمال> است، خواستار آزادی او گردند (۷)، تا بتواند با دستیابی به امکانات پزشکی مطمئن، جان خود را حفظ نماید. این کارزار دفاعی هم اکنون آغازشده است. آنجلا دیویس درپیام اعتراضیاش مینویسد “<تبلیغات یک میلیون گلسرخ> در سال ۱۹۷۲ کلیدی بود که در زندان را بروی من باز کرد. این جریان ۴۰ سال پیش از آلمان شروع شد زمانیکه صدهاهزار نفر با فرستادن <کارت پستال باگل سرخ > بعنوان سنبل همبستگی خواستار آزادی من شدند. من در آنموقع درزندان سن رافائل (San Rafael) درکالیفرنیا بودم و منتظر آزادیم. درطول محاکمات، ترس خطراعدام تمامی وجود من را فرا گرفته بود. دوسالی که من درزندان بودم به من خیلی سخت گذشت، حال تصورکنید کسی را که سی وسه سال است این زجر را تحمل میکند، یک جهنم واقعی که ابوجمال آنرا یک “سلول بتونی” نام نهاده است (..) “.کارت پستال درجوف نشریه “اخبارزنذان” (Gefangenen Info) است، لطفن آنرا امضاء کنید وبه آدرس فرماندار پنسیلوانیا بفرستید. برای دریافت کارت پستال بیشتر با شبکه ارتباطی فدرال، تماس بگیرید.
FREE MUMIA Netzwerk unter kontakt@bring-mumia-hom.de اطلاعات بیشتررا میتوانید از طریق سایت زیر دریافت نمائیدwww.bring-mumia-home.de
توضیحات: (۱): از اهالی غیرسفدپوستان ۵/۴۰% آمریکائی های آفریقائی تبار- تقریبن ۱۶% هیزپانیک (sHispanik) – وحدودن۱%سرخپوست هستند که درمجموع، ۲۰% اهالی آمریکا راتشکیل میدهند. درمقابل، نسبت بالائی از آنها درمقایسه با سفدپوستان، که اکثریت جمعیت را تشکیل میدهند در زندانها بسرمیبرند. وین – اول اکتبر۲۰۱۵
(۲) „Plea Bargaining“ und „Three Strikes“ – eine ausführliche Darstellung dieser juristischen Methoden und ihrer gesellschaftlichen Auswirkungen in einem Vortag der FREE MUMIA Bewegung: http://mumia-hoerbuch.de/text/Gefaengnisindustrie+USA+BRD_Nov_2012.pdf
(3) US Bundesrichter Jed S. Rakoff: „Why Innocent People Plead Guilty“ (November 20, 2014) http://HYPERLINK http://www.nybooks.com/articles/archives/2014/nov/20/why-innocent-people-plead-guilty/ www.nybooks.com/articles/archives/2014/nov/20/why-innocent-people-plead-guilty
(4) Decarcerate PA http://www.decarceratepa.info/
(5) Prison Radio http://www.prisonradio.org/
(6) Notfallproteste für das Leben von Mumia Abu-Jamal http://freiheit-fuer-mumia.de/mk.htm
(7) Angela Davis: Flood the Governor of Pennsylvania with Freedom Postcards for Mumia Abu-Jamal! http://bring-mumia-home.de/Aufruf_Angela_Davis.html
این نوشته ازنشریه <اخباززندانیان>،شماره ۳۹۳ – یولی۲۰۱۵ برداشت شدهاست. برای کسب اطلاعات بیشترمیتوانید به سایت:www.gefangenen.info رجوع نمائید.
ترجمه وتکثیر<یکی ازفعالین چپ در وین- اتریش>
آدرس تماس:
Amerlinghaus, Stiftgasse 8, 1070 Wien
Email: linksaktivist@gmx.at