جمعه ۲۸ آبان ۱۳۹۵-۲۰۱۶-۱۱-۱۸-IranSOS- همهی ما زنان زخم خشونت را تجربه کرده‌ایم. از همان لحظه که خود را در خانه، مدرسه و جامعه به‌عنوان جنس دوم شناخته‌ایم و زن شده‌ایم، پای خشونت به زندگی ما باز شده است. خشونتی روزمره که طبیعی جلوه می‌کند و همیشه توجیهی فرهنگی، سنتی، روان‌شناسانه، بیولوژیک، قانونی و مذهبی داشته است. حتی خود ما که آماج مستقیم خشونت‌ایم به آن عادت کرده‌ایم. خشونت فقط آن عملی نیست که به جسم آسیب برساند و زندگی را به خطر بیندازد. خشونت بر زنان تنها به تجاوز جنسی، کتک خوردن توسط مردان خانواده، معلول شدن کودکانِ «نوعروس» در حجله یا مثله شدن دختران زیر تیغ «ختنه» محدود نمی‌شود؛ فقط به باتوم یا گلوله، مشت یا کمربند، اسید یا آتش خلاصه نمی‌شود؛ بی‌اعتنایی، زخم‌زبان، توهین و تحقیر، به هیچ شمرده شدن و خط‌خطی کردن روان هم خشونت است. حتی این‌که بدن خود را به تیغ جراحی بسپاریم تا با معیارهای زیبایی جامعه‌ی پدر/مردسالار هم‌رنگ شویم هم شکلی از خشونت بر زنان است.
خشونت بر زنان پدیده‌ی جدیدی نیست، اما گسترش بی‌سابقه و ابعاد هر دم فزاینده‌ی آن درعرصه‌ی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در جهان مردسالار حاکم به پدیده‌ی هولناکی بدل شده است. در نتیجه‌ی جهانی شدن سرمایه و مافوق استثمار برای کسب سود، فقر در جهان زنانه شده است. زنجیره‌ی جهانی خشونت، بیش از ۳ میلیارد زن را در چهارگوشه‌ی جهان در کنار یکدیگر قرار داده است.
در کشورهای «مدرنِ» سرمایه‌داری، اشکال خشونت بر زنان هم‌چون تن‌فروشی، تجاوز، قتلِ زنان توسط شریکِ زندگی یا دوست‌پسر فعلی یا سابق و…، تحقیر و توهین، ضرب و شتم و خشونت خانگی، پورنوگرافی، «صنعتِ» سکس، آزار و اذیت جنسیتی در محیط کار و… به‌طور غیرقابل‌تصوری رشد کرده است. برای سیستم سرمایه‌داری – امپریالیستیِ پدر/مردسالار حفظ و تداوم خشونت بر زنان در سراسر جهان و نهادینه کردنِ فرهنگ زن‌ستیز در خدمت به کسب حداکثر سود، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
امروزه افغانستان، عراق و کل خاورمیانه درنتیجه‌ی حملات و تجاوزات امپریالیست‌های مردسالار ازیک‌طرف و از طرف دیگر با رشد بنیادگراییِ اسلامی و انواع و اقسام رژیم‌های بنیادگرا و ضدِ زن، به اسارتگاه زنان و جولانگاه مردان تبدیل‌شده است.
در ایران اگرچه خشونت علیه زنان قدمتی طولانی دارد، اما نزدیک به چهار دهه است که رژیم بنیادگرای جمهوری اسلامی با شلاقِ دین و زنجیرِ سنت و زندانِ حجاب، با گشت ارشاد و جوخه‌ی اعدام و حکم سنگسار، خشونتی به‌مراتب وحشیانه‌تر و گسترده‌تر برای کنترل زنان و بدن‌شان اعمال کرده است. حجابِ اجباری در جمهوری اسلامی، اعلام رسمی نابرابری جنسیتی و نماد فرودستی و تبعیت زن از مرد تحتِ نظام اسلامی است. قوانین خشونت زا و مجازات‌های قرون‌وسطایی اسلامی اعلام رسمیت یافتن سرکوب و تبعیض و خشونت بر زنان و پرچم ایدئولوژیکِ نظام اسلامی است که بر بدن زنان به اهتزاز در آمده است.
اگر در مدرسه و دانشگاه، کوچه و خیابان، محل کار و… نیروهای سرکوبگر این رژیم زنان را کنترل می‌کنند، در خانه همسر، پدر، برادر و فرزندِ پسر این کنترل را به عهده می‌گیرند. اگر زنان به خاطر تبعیت نکردن و گردن نگذاشتن به قوانین و کُدهای «حجاب اسلامی» در بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برند، در خانه مردانی از خانواده نقش حاکم شرع را بر عهده می‌گیرند. اگر این رژیم زنان را به جرم عشق ورزیدن سنگسار می‌کند، در خانه مردانی هستند که برای حفظ «آبرو»، «غیرت» و «ناموس» حکم قتل آنان را صادر می‌کنند. اگر زنان در جامعه از کنترل و آزار مأمورین مواجب‌بگیرِ این نظام می‌گریزند، در اماکنِ عمومی از آزار جنسیتی روزمره‌ی بسیاری از مردان، در هراسند. اگر اسیدپاشان برای کنترل زنان و بدن‌شان به «زنانِ بدحجاب» یورش می‌برند و بر صورت و بدن‌شان برای همهی عمر مُهرِ این خشونت وحشیانه را حک می‌کنند، در خانه خشونتِ تحمل‌ناپذیرِ مردانی از خانواده زنان را وادار به خودسوزی می‌کند، اگر و اگر و …
این همبستگی در بکار بردِ خشونت بر زنان که بین دستگاه دولتی ضد زن جمهوری اسلامی و مردان پوشیده در عقاید و ارزش‌های زن‌ستیز برقرارشده است، سه حلقه‌ی اصلی زنجیرِ به‌هم‌پیوسته‌ی خشونتِ دولتی، اجتماعی و خانگی علیه زنان در ایران را شکل داده است. حلقه‌ی اصلی این زنجیر، خشونت دولتی است که با اشاعه‌ی فرهنگِ پدر/مردسالارانه، آداب‌ورسوم عقب‌افتاده، ایدئولوژیِ ضد زن در جامعه و مجموعه‌ای از قوانین و سیاست‌های زن‌ستیز شرایط را برای تشدید انواع و اقسام خشونت‌های اجتماعی و خانگی علیه زنان فراهم کرده است.
از زمان به روی کار آمدن رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی، زنان نیز متقابلاً به اشکال گوناگون علیه خشونت‌های گسترده در زندان‌ها زیر شکنجه‌های وحشیانه، در مخالفت باحجاب اجباری، در برابر تبعیضِ جنسیتی در مدارس و دانشگاه، در دادگاه‌های طلاق و حضانت و… فردی یا جمعی، با افت‌وخیز، به مقاومت و مبارزه‌ی خود ادامه داده‌اند.
خشونت بر جسم و روان هر زن، فریادی است بلند و فراخوانی است برای مبارزه گسترده مبنی بر این‌که دیگر تحمل این حجم از خشونت ممکن نیست. دیگر مبارزات و مقاومتِ پراکنده و جدا از همِ زنان جواب‌گو نیست؛ و ضرورتِ یک مبارزه‌ی متحد و گسترده بیش از هر زمان در مقابل‌مان سر بلند کرده است.
گسترش و تشدید خشونت در همهی عرصه‌های زندگیِ زنان در ایران ضرورت مبارزه‌ای متحد و کارزاری گسترده را در برابر ما قرار داده است. باشد تا این کارزارِ ضد خشونت بر زنان در به هم پیوستن جویبارهای مبارزاتی و تبدیل آن به رودی خروشانی جهت سرنگونیِ انقلابی رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی گام‌های مؤثری بردارد. برپایی و ادامه‌یابی چنین کارزاری می‌تواند سنگرِ مبارزاتیِ هم‌سرنوشتان‌مان را علیه خشونت بر زنان در سراسر جهان تقویت کند. کارزاری که بتواند در خدمت به یک مبارزه‌ی مستمر و هدفمند برای محو فرودستی‌مان و در راستای ساختن جهانی که در آن همهی زنان و کل بشریت از ستم و استثمار رها باشند، قرار گیرد.
این کارزار متعلق است به:
ü هر زنی که از خشونت در رنج است!
ü هر زنی که برای آزادی پوشش مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه سنگسار مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که برای جدایی دین از دولت مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که برای پایان بخشیدن به آزار و اذیت، توهین و تحقیر و ضرب و شتم زنان مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه سنت، عرف و قانون واپس‌گرای ازدواج اجباری، ازدواجِ کودکان و … مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه فحشای اسلامی «صیغه» مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه قتل «ناموسی» مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه استثمار زنان چه در محیط کار و چه در خانه مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه اذیت و آزار و پی‌گرد هم‌جنس‌گرایان مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که برای آزادی کنترل بدن زنان، آزادی سقط‌جنین و … مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که علیه کلیه‌ی قوانین نابرابر و مجازات‌های اسلامی علیه زنان مبارزه می‌کند!
ü هر زنی که برای دنیایی مبارزه می‌کند که در آن هیچ زنی مجبور به فروش تن‌اش نباشد!
ü هر زنی که …
کارزار مبارزه علیه خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی بر زنان در ایران
نوامبر ۲۰۱۶
برای تماس و همکاری با کارزار مبارزه علیه خشونت بر زنان با این ایمیل تماس بگیرید:
امضاکنندگان:
▪ آتش پایدار: فعال جنبش زنان
▪ اختر کمانگر: فعال سیاسی و فعال جنبش زنان
▪ اخگر فرزانه: فعال جنبش زنان
▪ آرام بيات: مسئول گروه رقص خورشید خانم و فعال زنان
▪ اریز محمدی: فعال حقوق زنان
▪ ارغوان رستمی: فعال جنبش زنان
▪ آزاده پرتوی: فعال جنبش زنان
▪ آزاده عباسی: فعال حقوق زنان
▪ استی پیروتی: فعال کارگری و فعال سیاسی
▪ اشرف غیاثی: فعال جنبش زنان، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
▪ امیلیا اسپارتاک: فعال و مبارز رهايی زنان – افغانستان
▪ آنا محمودی: فعال حقوق زنان
▪ آناهیتا رحمانی: فعال جنبش زنان، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
▪ اوات صادقی: فعال حقوق زنان و فعال سیاسی
▪ بقرین حجتی: مدافع حقوق زنان
▪ بهار گل‌آبادی
▪ بهار ملکی: فعال حقوق زنان
▪ بیان زندی: فعال حقوق زنان
▪ بیان ناصح: مشاور اجتماعی و فعال حقوق زنان
▪ پروین احمدی: مدافع حقوق زنان
▪ پروین سعید بختی: مدافع حقوق زنان
▪ پروین شافعی: فعال حقوق زنان
▪ پریسا کلاه قوچی: فعال حقوق زنان و فعال سیاسی
▪ پری رستگار: فعال جنبش زنان
▪ ترانه حسینی
▪ ثریا فتاحی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ ثمین بهار: فعال جنبش زنان
▪ جمیله رحیمی: فعال سیاسی و فعال حقوق زنان
▪ جمیله ندایی: فعال جنبش زنان
▪ رویا صادقی: فعال سیاسی
▪ ریزان معارفی: مدافع حقوق زنان
▪ زارا پرستار: فعال سیاسی و کار با جوانان و کودکان
▪ زارا محمدی: فعال جنبش زنان
▪ زری زاهدانی: فعال سیاسی سابق
▪ زمان مسعودی: فعال سیاسی و فعال جنبش بین‌المللی زنان
▪ زیبا کرباسی: شاعر
▪ زینت ایلخانیزاده: فعال جنبش زنان و کودکان
▪ زینت عباسی: مدافع حقوق زنان
▪ ستاره آشوربیگ: مدافع حقوق زنان – افغانستان
▪ سحر تیام: فعال سیاسی
▪ سحر ناجی: مدافع حقوق زنان و پناهندگان
▪ سروه نقشی: مدافع حقوق زنان
▪ سمیرا باستانی: فعال جنبش زنان
▪ سوزه امین: فعال حقوق زنان
▪ سوسن گل‌محمدی: فعال زنان، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
▪ سوفیا: مدافع حقوق زنان
▪ سوما نبوی: فعال سیاسی و فعال جنبش زنان
▪ سهیلا قادری: فعال جنش زنان
▪ سیران ابراهیمی: فعال حقوق زنان
▪ سیلی غفار: فعال حقوق زن و فعال سیاسی – افغانستان
▪ سیمین: مدافع حقوق زنان
▪ شهلا پیام: فعال جنبش زنان، فعال سیاسی
▪ شهین نوایی
▪ شیرین حسینی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ شیرین شریفی: مدافع حقوق زنان
▪ شیوا سبحانی: شاعر و فعال سیاسی
▪ صبری بهمنی: فعال سیاسی
▪ صدیقه محمدی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ عذرا محمدیان: فعال حقوق زنان – افغانستان
▪ فاطمه اقدامی: فعال حقوق زنان
▪ فاطمه کریمی: فعال زنان
▪ فراست صالحی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ فرح نبوی: فعال جنبش زنان
▪ فرزانه رهنما: مدافع حقوق زنان – افغانستان
▪ فرشته صادق‌پور: فعال جنبش زنان و زندانی سیاسی سابق
▪ فریبا امیرخیزی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ فریدا فراز: فعال جنبش زنان
▪ فریده رضایی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ فریده کریمی: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ فریماه روشن: فعال جنبش زنان
▪ قدسى بختيارى: فعال اجتماعی
▪ کژال ادمی: شاعر و هنرمند
▪ کویستان داودی: فعال سیاسی
▪ کیمیا مرادی: فعال جنبش زنان
▪ کیمیا نوری: نویسنده
▪ گشین قهرمانی: مدافع حقوق زنان
▪ گلاویژ حسینی: فعال حقوق زنان و فعال سیاسی
▪ گلاویژ محمود زاده: مدافع حقوق زنان
▪ گلزار علی: فعال سیاسی
▪ گلی پیشیاری: مدافع حقوق زنان
▪ گلی محمدی: موزیسین
▪ گوهر معمارزاده: فعال سیاسی
▪ گیتی زمانی: فعال سیاسی
▪ لاله آزاد: مدافع حقوق زنان – افغانستان
▪ لاوژه جواد: فعال جنبش برابری طلب زنان
▪ لیلا آزاد: فعال اجتماعی
▪ لیلا پرنیان: فعال جنبش زنان، فعال سیاسی و سردبیر نشریه‌ی هشت مارس
▪ ماریا رشیدی: سخنگوی انجمن حق زنان استکهلم
▪ مریم افراسیاب پور: کمپین بین‌المللی دفاع از حقوق زنان
▪ مریم قادرپناه: فعال سیاسی
▪ مریم ناجی: از حامیان سازمان زنان هشت مارس
▪ مژده بامیان: فعال جنبش زنان
▪ مسی تهرانی: فعال جنبش زنان
▪ ملیحه کریمی‌زاده: فعال جنبش زنان
▪ مونا روشن: فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
▪ مهری شاهمرادی: فعال سیاسی
▪ مهسا روژان: فعال جنبش زنان
▪ مهناز حقیقت: فعال حقوق بشر
▪ مهین شکراللهی: فعال سیاسی
▪ مهین شکرایی: فعال سیاسی
▪ مینا احمدی: مدافع حقوق زنان – افغانستان
▪ مینا آزادی: فعال سیاسی
▪ مینو ایرانی: فعال سیاسی
▪ میترا گل‌محمدی: خانواده‌ی جان‌باختگان سیاسی
▪ نازی عبداللهی: مدافع حقوق زنان
▪ ناهید کریمی: فعال جنبش زنان
▪ ناهید مکری: فعال زنان و فعال حقوق بشر
▪ ناهید نوین: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ ناهید وفایی: شاعر و فعال حقوق زنان
▪ نسیم آزاد: فعال اجتماعی
▪ نسیم سعادت: فعال سیاسی
▪ نیلوفر پذیرش: فعال جنبش زنان
▪ وجیهه ترانه: فعال جنبش زنان
▪ ونوس درخشان: فعال جنبش زنان
▪ هتاو عبدالهی: روزنامه‌نگار
▪ هما بامیان: فعال جنبش زنان
▪ هما فرید: فعال جنبش زنان و فعال سیاسی
▪ هوزان محمود: فعال زنان کرد
▪ هیرو محمود زاده: فعال حقوق زنان
حمایت‌های بین‌المللی:
▪ Sabrina Qureshi: The Founder and co-ordinator of Million women Rise – UK
▪ Vivienne Hayes: Chief Executive, Women’s Rosource Center – UK
▪ Anne Tonglet: Women and LGBT’s movement activist – Belgium
▪ Binevsa Berivan: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Margot Cassiers: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Kristel Cuvelier: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Annelies Kuypers: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Mélissa Petit: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Agnes Lalau: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Soade Dana: Institut Kurde de Bruxelles
▪ Zeynep Gorgu: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Sakine Altindemir: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Nalan Oral: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Meryem Sasmaz: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Eylem Dalgiç: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Bilen Ceyran: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Hatice çakmak: Union des femmes socialistes en Belgique
▪ Arife Soysuren: Le mouvement des femmes kurdes en Belgique
▪ Toprak Nisa: Le mouvement des femmes kurdes en Belgique
▪ Raife Koç: Le mouvement des femmes kurdes en Belgique
▪ Leyla Aslan: Le mouvement des femmes kurdes en Belgique
▪ Martha Glow: Women’s movement activist –UK
▪ Jasmin Kitel: German feminist
▪ Sara Mohammad: Founder and Chairman for the Swedish national organisation Never Forget Pela and Fadime
▪ Amineh Kakabaveh: Chairman for the Swedish association “Neither Whores or Doormats” – congresswoman
▪ Leyla Cimin: Courage Bremen – Germany