جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷-۲۰۱۸-۰۵-۱۱-IranSOS- پسر ۲۰ ساله‌ای که در نوجوانی دوستش را کشته بود، با شکستن حکم اعدامش در دیوان عالی کشور بار دیگر در شعبه هفتم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و با توجه به ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی از اعدام رهایی یافت و به ۵ سال زندان و پرداخت دیه محکوم شد.
به گزارش هرانا به نقل از رکنا، مهرداد ۲۰ ساله دوم اردیبهشت ۱۳۹۳ وقتی که ۱۷ سال داشت سهیل ۲۱ ساله را در یک پارک در خیابان پیروزی تهران خفه کرد و هنگامی که قصد داشت با همدستی دوستش جنازه را به بیرون از شهر منتقل کند دستگیر شد.
این پسر در شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و طبق ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی جدید که امتیازی ویژه برای محکومان زیر ۱۸ سال قائل شده است از قصاص معاف و به پرداخت دیه و زندان محکوم شد.
حکم صادره اما با اعتراض اولیای دم در دیوان عالی کشور تحت رسیدگی بیشتر قرار گرفت و تایید نشد. به این ترتیب مهرداد هفته گذشته در شعبه هفتم دادگاه کیفری یک استان تهران بار دیگر پای میز محاکمه ایستاد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده پدر و مادر قربانی در جایگاه ویژه ایستادند و برای قاتل پسرشان حکم قصاص خواستند. آنها گفتند به هیچ قیمتی حاضر به گذشت نیستند.
سپس مهرداد که از کانون اصلاح و تربیت به دادگاه منتقل شده بود به دفاع از خود پرداخت و گفت: “قتل را قبول دارم اما من قصد کشتن سهیل را نداشتم”.
او در تشریح جزییات ماجرا گفت: “سال ۹۰ وقتی که ۱۴ ساله بودم به جشن تولد دوستم پوریا دعوت شدم. در آن جشن که سهیل هم حضور داشت مشروب خوردم و مست شدم. از هوش رفته بودم که سهیل مرا آزار داد. از آن روز به بعد روزگارم سیاه شد. سهیل به همه دوستانم گفته بود مرا آزار داده و آبرویم را برده بود. سهیل دست از سرم بر نمی داشت. بعد از آن ماجرا همه بچه های محل مرا تحقیر می کردند. به افسردگی مبتلا شده بودم و از خانه بیرون نمی رفتم که به فکر انتقام افتادم”.
وی ادامه داد: دوم اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ ساعت حدود ۱۲ شب بود که سهیل با من تماس گرفت تا به دیدن او بروم. من به پارک رفتم همان موقع شالی را که همراه داشتم دور گردن او پیچیدم که روی زمین افتاد و بیهوش شد. از ترس اینکه سهیل به هوش نیاید وبا من درگیر نشود، با دو تسمه گردنش را محکم بستم که جان سپرد”.
وی ادامه داد: “از ترسم جنازه را پشت شمشادها کشاندم و به خانه رفتم و از پدرم کمک خواستم. اما وقتی پدرم گفت که قصد دارد با پلیس تماس بگیرد از خانه خارج شدم و سراغ دوستم پوریا رفتم. پوریا در جریان همه بلاهایی که سهیل به سرم آورده بود قرار داشت به همین خاطر همراهم به پارک آمد. من جنازه را در یک کیسه خواب گذاشتم تا آن را با ماشین پدرم به خارج از شهر منتقل کنم، اما همان موقع پلیس سر رسید و من و پوریا از ترس فرار کردیم”.
وی در حالی که بغض کرده بود گفت: “باور کنید وقتی دست به چنین کاری زدم نوجوان بودم و حرمت این عمل را نمی دانستم. من حتی نمی دانستم مجازات کسی که دست به قتل بزند اعدام است. در کانون اصلاح و تربیت این موضوع را یاد گرفتم. من از اینکه در جشن تولد مشروب خوردم پشیمانم و حالا از قضات دادگاه تقاضا دارم به خاطر اشتباه بزرگی که مرتکب شده ام مرا ببخشند”.
در پایان جلسه هیات قضایی وارد شور شد و با توجه به ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی سرانجام دیروز مهراد را به ۵ سال زندان و پرداخت دیه محکوم کرد.