جمعه ۱۰ فروردین، ۱۳۹۹-۲۰۲۰-۰۳-۲۹-SOS Iran- ما اینجا نمیخواھیم چندباره درمورد به قدرت رسیدن جمھوری اسلامی سخن بگوئیم، چرا که امروزمثل روز روشن درمقابل دید ھمگان قرارگرفته و ھمھ به اندازه کافی با آن آشنائی دارند، اینجا فقط توضیح عملکرد این رژیم به شکلی کوتاه مورد بررسی قرارمیگیرد. جمھوری اسلامی ایران از ھمان روزھای نخست به قدرت رسیدن ھر اعتراض به حقی را سرکوب کرده وبا شکنجه و زندان پاسخ داده است. یکی از اولین اقدامات بعداز بدست گرفتن قدرت سیاسی، بسط و تحکیم روابط رژیم پیشین بود. این عمل برای جلوگیری ارتباط گیری روشنفکران و متفکران مدافع طبقه کارگرو تودھھای معترض نظام حاکم و درنھایت به کارگیری قھر ضدانقلابی که جزء جدائی ناپذیر روابط حاکم است و درخدمت جدا نگھداشتن، نابودی و تار و مار کردن روشنفکران وسازمانھای انقلابی جامعه بود، به کار گرفته شد.
کشتار دستجمعی ھزاران نفر در دھه ۶۰ و۷۰ نیزبرای ایجاد ترس ووحشت وسکوت برای دفاع از روابط نابرابر حاکم بود. اگرچه وی توانست ۴۰ سال جامعه را به قھقرا کشاند، واگرچه توانست برای سالھای متمادی عده ای از توده ھا را بافریب ونیرنگ آغشته به باورھای ارتجاعی مذھب اسلام شیعی ومبارزه دروغین ضدامپریالیستی وشعارھای “دفاع” از ملل محروم منطقه بخصوص خلق فلسطین و … به دنبال خویش بکشاند، اما ھیچگاه نتوانست صدای اعتراضات توده ای را خاموش کند، توده ھا به علت نبود یک سازمان انقلابی که بتواند این مبارزات پراکنده را درمسیر سرنگونی رژیم بھم پیوند زده وسازماندھی کند، مجبوربه تجربه ھای خونین مبارزاتی شد تا بالاخره به این مھم نایل آید که از این امامزاده نمیتوان انتظار بھبود زندگی و رھائی ازفقر وفلاکت اجتماعی را دشت.
آنھا به عینه دیدند که دولت ھیچ علاقه ای به یک زندگی انسانی برای توده ھای تھیدست نداشته و فقط عامل اجرائی سرمایه داری است و ازھمه امکانات سرکوب برای برپا ماندن این سیستم نابرابر واستثمارگراستفاده کرده ومیکنند.
درتمامی این سالھا ھر اعتراض کوچکی (بھرشکل) با زندان و شلاق واعدام جواب گرفت. اساسا “زندانی سیاسی”درجامعه طبقاتی مفھوم خاصی بخود میگیرد، دستگاه قضائی بورژوازی ھرکسی که علیه استثمار وسرکوب سرمایه داری مبارزه کند به زندان میاندازد، ھرکارگر وزحمتکشی که برای شرایط بھبود کار وکمبود حقوق مبارزه میکند، به زندان میافکند، جوانانی که برای آینده ای بھتر مبارزه میکنند، به زندانھا روانه میکند، تمامی زنانی که برای مساوات وعلیه نابرابری جنسی و پدرسالاری مبارزه میکنند، به صلابه میکشد، فعالین ملیتھا که برای حق تعیین سرنوشت و علیه ستم ملی بپا میخیزند به زندان میاندازد تا صدای حق طلبانه شان را خاموش کند، غافل از این که مبارزین زندانی نه تنھا به مبارزه خود در زندان ادامه میدھند، بلکه آنھا به سمبل مبارزه تبدیل میشوند، به مبارزین راه آزادی نیرو داده و به مبارزه آنھا علیه حاکمیت تداوم میبخشند.
این را درجامعه ایران میتوان به روشنی مشاھده کرد که دراین سالھا ھزاران کارگر، زحمتکش، و روشنفکر و…را اعدام کرده وھزاران نفر درزندانھایش درحال نابودی ھستند. زندانی کردن نسرین ستوده وکیل دادگستری، سپیده قلیان فعال حقوق کارگر، مھدی قلیان کارگر ھفت تپه، پروین محمدی فعال کارگری، اسماعیل بخشی، عسل محمدی، علی نجاتی و ھزاران کارگر و زحمتکش دیگرجواب رژیمی است که در سراشیب نابودی قرار دارد، بخصوص بعداز قیام توده ای آبانماه امسال که ھزار وپانصد نفر کشته و ھزاران نفر زخمی و به زندانھای طویل المدت محکوم کرده است، اکنون میکوشد بسیاری از زندانیان سیاسی آزادشده را به بھانه ھای واھی، دوباره احضار کرده و درصدد است آنھا را به زندان که از رواج ویروس کرونا بیداد میکند، روانه کند، جائی که میتواند به علت ازدھام بیش ازحد زندانیان ونبود امکانات امینی کافی علیه ویروس کرونا، به نابودی بکشاند.
صدورحکم اعدام برای سه نفراز زندانیان سیاسی آبان ماه حکایت از یک جنایت دیگر درحق معترضین است، و ھمچنین صادر کردن حکم جلب سه نفر ازاعضای کانون نویسندگان رضا خندان (مھابادی)، بکتاش آبتین و کیوان باژن به علت اعتراض به کشتار آبان ماه امسال، نشان از مقاصد پلید این حاکمیت دارد. این حاکمیت ھیچ نظرمخالف را تحمل نمیکند، آزادی مطبوعات، بیان و عقیده و.. برای جمھوری اسلامی بی مفھوم است و تنھا کسانی تحمل میشوند که درخدمت اھداف آنھا قرار گیرند و از این جھت کانون نویسندگان ایران، ازطرف حاکمیت به رسمیت شناخته نمیشود. باھمه اینھا توده ھا ازخواسته ھایشان دست نکشیده و به مبارزه خود چه در زندان و چه دربیرون ادامه میدھند.
به علت ھمه گیری ویروس کرونا در ایران، خانواده ھای زندانیان سیاسی و عده ای از وکلای آنھا به شرایط بد نگاھداری آنھا درزندانھا برای جلوگیری از مبتلا شدن به این ویروس درفضای تنگ زندانھا که بیش ازحد پرھستند، ازقوه قضاییه خواسته اند که آنھا را به مرخصی بفرستند. رئیس قوه قضائیه با صدوربخشنامه ای اعلام کرد “زندانیان امنیتی که احکامشان کمتراز پنج سال است میتوانند با صلاحدید ضابط پرونده بهمرخصی بروند”. ھرچند که طبق نظر مسئولین ۷۰ ھزار نفر زندانی به مرخصی فرستاده شده اند، تعداد زندانیان سیاسی درمیان آنھا بسیار ناچیز و گلچین شده است.
رژیم درحالی که به وسیله مبلغین اسلامی توده ھا را تشویق خواندن دعا واستفاده از “طب اسلامی” خیالی خود میکند، سرکردگان رژیم خود تحت مراقبتھای پزشکی درعالیترین سطح قرار دارند.
از آنجائی که زندانیان و بخصوص زندانیان سیاسی درایران از حمایتھای پزشکی محروم ھستند و تحت شکنجه ھای قرون وسطائی قرار میگیرند درمعرض بسیاری از بیماریھا قرار دارند و در مقابل امراض مسری نمیتوانند مقاومت کنند. اینجا و آنجا اگرعده ای از زندانیان سیاسی بیمار آزاد میشوند دیگرامکان شفا یافتن آنھا وجود ندارد و به این دلیل آزاد میشوند که مرگ آنھا به گردن جمھوری اسلامی نیفتد. درنتیجه زندگی زندانیان سیاسی درخطر است. باید با تمامی توان برای آزادی زندانیان سیاسی بپاخیزیم.
روز ۱۸ مارس روزجھانی دفاع از زندانیان سیاسی است، ما دراین روز از ھمه نیروھا و عناصر مترقی و آزادیخواه میخواھیم تا درکنارما به پشتیبانی از زندانیان سیاسی و مبارزات آنھا علیھ جمھوری اسلامی برخیزند.
به باورما نبایستی ھیچ کس بخاطر افکار و عقیده اش تحت تعقیب قرار گرفته و زندانی شود. و از اینھا گذشته ما معتقدیم کھ از آنجائی که جمھوری اسلامی رژیمی ارتجاعی و ضدانسانی است که فقط درخدمت روابط سرمایه داری است حق زندانی کردن ھیچکس را ندارد و تنھا کسانی که بایستی به زندان روانه شوند رھبران جمھوری اسلامی ھستند که دریک دادگاه صالح و مردمی مورد بازخواست قرارگرفته و جنایات آنھا نه تنھا درایران، بلکه علیه ملیتھای منطقه افشاء شده و به دست مجازات سپرده شوند.
آزادی زندانیان سیاسی در گرو سرنگونی جمھوری اسلامی ایران است!
مبارزه با امپریالیسم جدا از مبارزه با رژیم جمھوری اسلامی نیست!
زنده باد حاکمیت کارگران و زحمتکشان!
پلاتفرم ھمبستگی ـ ایران فعالین سیاسی چپ در وین
۱۸/۳/۲۰۲۰ وین
تذکر: ما درنظر داشتیم به مناسبت روز جھانی دفاع از زندانیان سیاسی تظاھرات ایستاده ای را دروین سازماندھی کنیم، ولی به علت شرایط ویژه کنونی بخاطر بروز ویروس کرونا مجبور به تعویق انداختن آن شدیم. ھر زمانی که این امکان برای ما فراھم شود به انجام خواھیم رساند.