صنعت زندان- مجازات سرمایه ­داران

جمعه ۱۵ فروردین ۱۳۹۹-۲۰۲۰-۰۴-۰۳-SOS Iran- در هیچ کشور صنعتی جهان باندازه آمریکا زندانی سیاسی وجود ندارد، اگر کسانی را که تحت کنترل مستقیم دادگستری نیز قرار دارند به حساب آوریم ۵ میلیون نفر را بالغ می­شوند که حدود دو میلیون نفر آنها در شبکه زندان­های آمریکا نگهداری می­شوند. طبق نظر وزارت دادگستری آمریکا اگر محکومیت بر منوال امروزی بماند از هر بیست نفر یکنفر۱/۵ % تمامی عمردرزندان می­مانند. این آمار وسعت زندانیان دولتی را نشان می­دهد. در حالیکه  سیستم قضائی سرمایه­داری بر راسیسم سیستم سرپوش می­گذارد و آن اینکه بیش از۷۰%  زندانیان آفرو- آمریکائی(۱) هستند.

به این مسئله  نیز کمتر توجه می­شودکه تعداد زنان سیاه پوست زندانی روزبروز افزایش می­یابد و نسبت به درصد جمعیت ساکنین اولیه آمریکا بزرگترین گروه زندانی را تشکسل می­دهد. سیستم حقوقی سرمایه ­داری بر پایه عدالت بنا نشده ­است، چون آنچه که مستحق مجازات است استثمار انسان از انسان، تحمیق توده ­ها توسط دستگاههای خبر رسانی و تبلیغاتی، معامله با مواد مخدر در سطح وسیع توسط روسا و سیاستمداران فاسد می­باشد. کسب سود عامل اصلی علاقه به حفظ نظام بورژوازی توسط طبقه حاکم است. سرمایه­داری از یکطرف آگاهانه و هدفمند با تقسیم ناعادلانه ثروت از پائین به بالا مولد فقر است و از طرف دیگر بعلت ذات غیر اجتماعیش و استثمار، موجب بحرانهای اقتصادی گشته و با ایجاد ارتش بیکاران ذخیره ارتش صنعتی را فراهم می­کند. این به نوبه خود ترس از دست دادن شغل را در میان کارگران تشدید کرده و مزد کار را کاهش می­دهد. در آمریکا “رنگین پوستان” بیش از همه در معرض آسیب­های اجتماعی از قبیل بیکاری و فقر هستند.

سرکوب یا اصلاحات: مهم این است که نظم برپا بماند!

درگذشته سرمایه­ داران و کارگزارانشان در کاخ سفید به فقر و پیامد­های آن با ترکیبی از کمک­های اجتماعی همراه با فشار پاسخ می­دادند. بین سالهای۱۹۷۰-۱۹۳۰ سعی می­شد که توده های جدا شده از پروسه تولید را تحت پوشش­های اجتماعی نازل قرار دهند، درحالیکه همزمان با این تدابیرتهی­دستان و سیاسیون غیر قابل تحمل را بخصوص در ایالات جنوبی با توسل به شیوه­های قدیمی، اعمال خشونت به انقیاد وامی­داشتند. در اواخرسالهای ۶۰ زمانی که نرخ سود کمی کاهش یافته و نشانه­های بحران نمایان شد، دولت رفاه قربانی بحران شد. درابتدای سالهای ۷۰ جنبش اعتصابی اوج تازه­ای گرفت:کارگران و کارکنان پست، ذغال سنگ، کارگران صنعت کامیون سازی، همچنین راه آهن برای مدتی دست از کار کشیدند.

بالاخره دولت ریگان، بوش و کلینتون توانستند به اوضاع مسلط شوند:محدودیت­های قانونی و صرفه­جوئی­های شدید در امور اجتماعی(نظیر جلوگیری از ساختن خانه ­های رفاقتی، ایجاد مراکز اشتغال تا کمک­های رفاهی)، سود سرمایه­داران را افزایش می­داد و استثمار کارگران را به حد اکثر می­رساند.

رنگین پوستان علاوه بر اینها از راسیسم  نهادینه شده و نابودی نهاد­های کمک­رسانی (Communities) (2) رنج برده و شدیدا به فقر کشانیده می­شدند. که این بنوبه خود زمینه­های انفجار اجتماعی را فراهم می­ساخت. چگونه می­شود از نزدیکی و پیوستگی تهید­ستان و به حاشیه رانده ­شدگان جلوگیری بعمل آورد؟ جواب سالهای ۹۰ روشن است: در حد امکان بسیاری از کسانی که به دلایل اجتماعی، سیاسی و راسیستی دستگیر شده ­اند بایستی هرچه طولانی ­تر در زندانها بمانند. در سال ۱۹۹۵ تقریبا نیمی از زندانیان هنگام دستگیری بیکار بودند ، بقیه هم حقوق سالانه­ای کمتر از ۱۰ هزار دلار داشتند آنطور که در صورت جلسه بازجوئی قید شده­است.(۳)

طبق قوانین جزائی، طبقه زحمتکش و ارتش ذخیره آن تحت فشار قرار می­گرفتند و بدین ترتیب فقر و پیامد­های ناشی از آن بروز می­کرد. «آنجلای دیویس» (Angela Y. Davis)عضو حزب کمونیست آمریکای شمالی در این باره می­نویسد«بی پناهی، بیکاری، اعتیاد به مواد مخدر، امراض روانی و بی­سوادی تنها بخشی از مشکلاتی هستند که از ذهنیت اجتماعی محو می­شوند، هنگامیکه مبتلایان به این عوارض در پشت میله­های آهنین گم شوند…ولی زندانها مشکلات را از بین نمی­برند،  آنها انسانها را نابود می­سازند.».(۴)

گذشته از اینها امپریالیسم با استثمار و به بند کشیدن همه قاره­ها و انباشت ثروت در مراکز امپریالیستی(Metropol)، بانی اصلی کوچ توده­ای است. عده بیشماری از این انسانها از فقر و جنگ گریخته و محکوم به زندگی غیر قانونی و بزهکاری می­شوند. در سال۱۹۹۸ در آمریکا از هر ۵ نفر زندانی یکنفر را مهاجرین غیر قانونی تشکیل می­داد. در اتریش نیز ۲۵% زندانیان بدون پاسپورت اتریشی هستند. قابل توجه است که در آمریکا (و در تمامی جهان امپریالیستی)۳/ ۲ این افراد بعنوان <مجرمین> غیر خشونتی زندانی شده­اند.

<کار بانی آزادی است>!؟

به بهانه برگرداندن(محکومان) به حالت عادی در ۶۵ منطقه و در صد کارخانه­(Federal Prison Industry) متعلق به دولت آنها را بکار می­گمارند. برای مثال تحت نام تجاری«Unicor» سالهاست که زندانیان قطعات تزئینی وسایل اداری، شماره پلاک ماشین، وسایل یدکی الکتریکی که عمدتا به دولت ایالت متحده آمریکا فروخته می­شوند تولید می­کنند. بزرگترین خریدار وسایل «یونیکور» وزارت <دفاع> است. نزدیک به ۲۰ هزار نفرکارمند  FBI» – (اداره فدرال اطلاعات داخلی آمریکا)Die Bundes polizeiliche Ermittlungsbehörde der USA) )- ساعتی بیست و سه سنت تا ۱۵/۱   دلار دریافت می­کنند. بدین سان فروش سالانه « FBI» بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار است که به بودجه دولتی سرازیر می­شود.

کار برای دولت معمول­ترین شکل، کار زندان است. اغلب چنین استدلال می­شود که اینگونه کار برده وارانه بخاطر آموزش زندانیان است تا بعد از آزادی در بازار کار شانس بیشتری داشته باشند. ولی واقعیت این است که آنها قبل از هر چیز به کارهای غیر فنی (بسته بندی کردن و غیره..) مجبور می­شوند وگذشته از آن بد ون ارایه عدم سوء پیشینه یافتن کار تقریبا برای آنها غیر ممکن است . مشکلی که زندانیان در طول زندگیشان همواره با خود حمل می­کنند.

 همچنین این ادعا که کار زندانی بار مالیات دهندگان را سبکتر کرده و مخارج زندان را کاهش می­دهد خلاف واقعیت است. خرج دولت برای نگهداری «کارخانه­ مجازات» با وجود بکارگیری زندانیان با مزد جزئی همواره افزایش می­یابد. هرچه زندانها در جامعه آمریکا وسعت بیشتری می­یابند، سرمایه­داران خصوصی متوجه سود آوری کار زندان می­شوند. بسیاری از کنسرنها اماکن معمولی تولید را رها کرده و به زندانهای دولتی روی می­آورند و بدین ترتیب هزاران فرصت شغلی نابود می­شود. برای مثال کارگران فنی بوئینگ در سال پر درآمد ۱۹۹۶ علیه تغییر مکان به (WSR- Washigton State Reformatory) و در نتیجه اخراجهای متعاقب آن دست به اعتصاب زدند. این محوطه زمینی به وسعت ده هکتار است که کارخانه «میکرو جت» نیز در آن قرار دارد که بوسیله ایالت واشنگتن ساخته و اداره می­شود ولی کنسرنها برای آن اجاره پرداخت نمی­کنند.  در ضمن هزینه بیمه پزشکی و یا سوانح کاری نیز حذف گردیده است زیرا توسط بیمارستان زندان انجام می­گیرد و دولت آنرا  پرداخت می­­کند. بیمه بیکاری و پرداخت اضافه کاری نیز وجود ندارد. تولید به شیوه شناور(Just in Time)انجام می­-شود، بسته به سفارش، زندانیان ماهها در سلول­هایشان نگهداری می­شوند تا در کارخانه­های زندان به کار گمارده شوند. مزد ناخالص ساعتی ۷ دلار، مقداری کمتر از۴/۱ حقوق پرداختی معمول در خارج از زندان است. از این مزد ۳۵% را دولت بخاطر خرجهای ویژه تصاحب می­کند. از اینها گذشته زندانیان بایستی بیمه دولت فدرال و محلی، مالیات­های اجتماعی، خرج وکیل و دادگاه وتا ۲۰% خسارت قربانیان را پرداخت کنند. دراغلب موارد برای زندانیان برای کار ۴۰ ساعته هفتگی ۶۰ دلار باقی می­ماند.

می­توان گفت که کار زندان برای سرمایه­داران امکان استثمار بی حد و حصر را فراهم می­کند: زیرا کارگران از داشتن حق اعتصاب،  سازماندهی سندیکائی، بیمه پزشکی و بیکاری یا غرامت کاری محرومند. برای کارگرانی که آماده کار هستند، بدون خرج حمل ونقل و مانع زبانی هنگام برون سپاری محل تولید به کشو­رهای تحت سلطه، لیست بلند بالائی وجود دارد. از اینها گذشته وسایل نظافت چون صابون و مسواک، بایستی توسط زندانی خریداری شود. بابت یک معاینه پزشکی، زندانی بایستی سه دلار پرداخت کند. با همه اینها کار در این مراکز با مزد ساعتی یک و نیم دلار در کار در آشپزخانه ویا نظافت اطاق، شست وشوی زندان که ساعتی ۴۰ سنت است و اجباری است بیشتر به صرفه است.

<کمتر دولتی، بیشتر خصوصی>!

از توسعه ساختمان زندان­­های خصوصی و هم­چنین دولتی، بسیاری از کنسرن­ها مالی چون(Goldman Sachs) و(Merril Lynch) سالانه ۲ تا ۳ میلیارد دلار سود می­برند. هم­چنین درمان گاههای خصوصی بخاطر تدارک پزشکی، شرکت­های حمل و نقل، دفتر­های شرکت­های معماری و…از کمک دولت برخوردارند. با خصوصی شدن کامل صنعت زندان، برای سرمایه یک منبع  درآمد جدید بوجود آمده­است. اولین شرکت خصوصی مدیرت زندان با پول کنسرن و ارایه غذای زنجیره­ای آماده «مرغ بریان کنتاکی»- Kentuchy Fried Chichen- در دوران ریاست جمهوری ریگان تاسیس گردید: شرکت تادیب با مسئولیت محدود آمریکا-   Correction Corporation of Amerika- (CCA)  یکی ازبزرگترین شرکت­ها در نوع خویش است. این شرکت در مجموع ۷۸ زندان را در ۲۵ ایالت در آمریکا(که هفت زندان  مختص جوانان را نیز شامل می­شود) و همچنین زندان­هائی را در پورتوریکو، استرالیا و انگلستان را در اختیار دارد، تنها در سالهای ۹۷ تا ۹۶ درآمد سالانه «CCA» ۵۸% افزایش نشان می­دهد و ارزش بورس یک سهم آن در سال ۱۹۹۲ از ۸ دلار در ۵ سال بعد به ۳۰ دلار افزایش یافته است. معروف است که (سی سی آی) زندانبانان دوره ندیده و خشن را بکار می­گمارد. در نتیجه در زندانهای «سی سی آ» تعداد زندانیانی که قصد فرار دارند درصد بالائی را تشکیل می­دهد. مسلم است که کنسر­های چون «CCA» برسبیل اتفاق این اجازه را دریافت نکرده­اند، آنها در مقابل به پشتیبانان سیاسی خود کمک­های مالی تبلیغاتی می­رسانند. این کنسرن در«تِنسی» بزرگترین کمک­رسان خصوصی مالی انتخاباتی  بود.

شرکت­های شاغل زندان که بر پایه سودآوری تاسیس شده­اند، امروز ۵%  از تختخواب­های زندان­های ایالات متحده آمریکا را در ۲۷ ایالت کنترل می­کنند که سهم «CCA» از آن ۵۰% است دومین شرکت خصوصی بزرگ شاغل زندان شرکت تادیب «وکن هات» (Wackenhut Corrections) با حدود ۱۷۰۰۰ تخت در ۲۴ زندان است که موسس آن مامور سابق (FBI) ،« جورج واکن هات» می­باشد.

چهل سال قبل این شرکت خصوصی وقتی ماموریت یافت از اماکن آزمایش­های اتمی آمریکا و انبار­های انباشت تفاله­های اتمی مواظبت به عمل آورد، شهرت یافت. «واکن هورت- کورپ» هم­چنین در بخش جاسوسی فعال بود و بزرگترین کنترل اسناد خصوصی را در اختیار داشت. در اواخر سالهای ۶۰ پرونده بیش از ۳ میلیون آمریکائی<خطر بالقوه برای جامعه> را در اختیار داشت که تحویل (FBI)  داده بود. همچنین درعملیات اعتصاب شکنی و مراقبت از سفارت خانه­های آمریکا فعال بود. «جورج واگت هات» هنوز هم مسئول این کنسرن است که کارش را از خانه قصرگونه­اش در فلوریدا ویا از روی کشتی تفریحی خود انجام می­دهد.، مسلما کاملا مخفی-Top Sekret-

بعد از (CCA)- واگن هارت- ۱۶ شرکت دیگر نیز زندان­های خصوصی محلی و ویژه را اداره می­کنند. ترس از این است که این هنوز اول کار است، چون  صنعت زندان­های خصوصی یکی از بخش­های پر درآمد اقتصاد آمریکاست که بسرعت در حال رشد می­باشد و حاکی از  یک صنعت پیچیده نظامی است.

شیوه­ های جنایتکارانه:

برای تولید افزایش نرخ سود خرج پرسنل در حد پائینی نگهداشته می­شود، بدین خاطر زندانیان مدتی طولانی درسلول­های فلزی نگهداری می­شوند.امکان کارآموزی، کتابخانه و امکانات ورزشی برای آنها وجود ندارد. هرچند که اداره کنندگان خصوصی زندان از کمک­های وسیع دولتی برخوردارند.

در زندان­های خصوصی <حقوق بشر> بیشتر از زندان­های دولتی پایمال می­شود.رفتار غیر انسانی با زندانیان <قانونا> حد و مرزی ندارد بدفعات <حوادثی> در رسانه­های خبری منعکس می­شود که از آن می­توان وقایع پشت دیوارهای زندان را حدث زد. در سال ۱۹۹۸ بخاطر اشتباهات و یا ضعف شیوه­های درمانی بوسیله – CMC- (Correctional Medikal Service Inc) که از بودجه دولتی هزینه می­شوند و از ۲۶۸ هزار زندانی در ۳۴۱ زندان مراقبت بعمل می­آورند بیست نفر در گذشته­اند. در سال ۱۹۹۷ در اثر آتش سوزی در یک خودروی  خصوصی حمل و نقل زندانیان که ۴۰۰ هزار کیلومتر کار کرده بود و وضعیت بدی داشت، شش زندانی زنده زنده سوختند. در سال ۱۹۹۴ دو نفر عضو (Fugitive one Transport company) بخاطر تجاوز به یک زندانی دستگیر و دادگاهی شدند. این فهرست می­تواند ادامه یابد.

در اروپا هم صنعت خصوصی سازی زندان در حال توسعه است.

مدت­هاست که در اروپا خدمات اجتماعی کاهش یافته ومحدودیت­های حقوق اجتماعی ابعاد نگران کننده­ای بخود گرفته است. در همین رابطه دولت­ها هم دستگاههای سرکوب خود را توسعه داده­اند و بنای زندان­های سود آور مدت­هاست در دستور کار آنهاست. انگلستان که تعداد زندانیانش در ۱۰ سال اخیر افزایش بی­ سابقه­ای یافته در این زمینه پیشتاز است : از ۴۵ هزار به ۶۵ هزار نفر. از ۱۳۰ زندان در انگلیس و ولز در حال حاضر هفت زندان بطور خصوصی اداره می­شوند و چهار زندان دیگر در دست ساختمان است. در کنار سه شرکت خصوصی زندان سازی آمریکائی، شرکت امنیتی (Group 4) نیز در انگلیس زندان می­سازد. سرمایه­داران انگلیسی مانند- ویرجین-(Virgin) از نیروی کار ارزان زندانیان که روزبروز افزایش می­یابد سود می­برند. زندانیان برای تمام هفته ۱۰ تا ۲۰ لیره استرلینک مزد دریافت می­کنند- حداقل مزد در انگلیس ۷/۳ لیره استرلینگ در ساعت است. در آلمان نیز زندانیان در کارگاههای زندان برای کار روزانه ۱۵ مارک دریافت می­کنند. در همه جا سعی می­شود که زندانها به شرکت­های خصوصی واگذار شود. در صفحه اینترنت(Hom page) زندان دادگستری «Celle »که بوسیله مسئول زندان به امضاء رسیده است چنین آمده است، « همگی سالهاست که با زندانهای جنائی همکاری خوبی دارند»، طبق مدل آزاد – برانکو وایس، ونچر- کاپیتال سویس- پاپ(Branco Weiss, schweizer Venture-Capital-Papst) این شرکت شانسی را می­بیند که برای دیگران قابل رویت نیست، او بر ترس در برابر نوگرائی غلبه می­کند و این سوال را مطرح می­کند که چه چیزی مانع از همکاری شما با اداره کنندگان –Celle- می­شود؟(۵)

متاسفانه در باره وضعیت زندان­های اتریش (۶) اطلاعات کمی به بیرون درز کرده است. طبق گزارش وزارت دادگستری درآمد زندانها بالغ بر نیم میلیارد شلینگ است. اینکه چه کنسرن­هائی وتا چه اندازه در این پروژه سهیمند برای ما روشن نیست. زندانیان سابق یک زندان جوانان گزارش می­دهند که بابت بسته بندی اسفنج­های نظافت مقدار ناچیزی مزد دریافت کرده­اند. همچنین گزارش شده­است- برای مثال شرکت اسکی سازی «فیشر»- -Fischerمی­تواند زندانیان را در(Ried in kreis) روزانه بعنوان کارگر غیرماهر(کلنگی – مترجم) و کار در انبار بکاروادارد. علاوه بر اینها معمول است که برای کارمندان زندان و قاضی، کارهای خدماتی ساده- نظیر تعمیر ماشین لباس شوئی بقیمت ارزان توسط زندانیان انجام انجام شود، مسلم این است که زندانیان اتریش نیز وضعیت مالی بدی دارند. وسایل نظافت، شیر و سیگار بایستی به قیمت­های بالائی در مغازه­های زندان سفارش داده شوند( که اینهم منبع  پردرآمدی برای دولت است).(۷)

استثمار بدون مرز کارگران، بی حقوق در زندانها، معامله­ای با آینده و بسیار سود آور است. سرمایه­داران و همراهانشان در دولت و سیاست، مخالفتی با این معامله ندارند.

تنها مقاومت ما و مبارزه انقلابی کارگران علیه دیکتاتوری سرمایه مانع این تهاجم می­شود.

 <در سرزمینی که ایدئولوژی حاکم،استحکام حاکمیت سرمایه است، ورود نیروهای غیر وابسته، کنسرنها  زندان را بشدت نامطمئن می­سازد. در چنین شرایطی آینده انسان چه خواهد بود، وقتی اساس آن بر سود بنا شده است؟ وقتی در یک رژیم سیاسی انبوه جسد­ توده­های انسانی لازمه سود بیشتر است، زندانها یک قدم تاریخی بزرگ به گذشته برمی­دارند، بسوی اردوگاه برده گان- مومیا ابوجمال  روزنامه­نگار انقلابی آفرو- آمریکائی که بیش از ۳۰ سال است در سلول مرگ برای قتلی که انجام نداده­است بسر می­برد. >

پی­نویس:

۱-این مقوله معمولا در ایالات متحده، شامل آفریقائی-آمریکائی­ها، آسیائی – آمریکائی­ها و لاتین – آمریکائی­ها و همچنین ساکنین اولیه قاره آمریکا بود.

۲ – نهاد­های  راسیستی که زیر پوشش کمک­های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی فعالیت می­کنند.

۳-  Patrisia Macias Rojasاثر  Complex Facts

۴- Angela Davis در اوائل سال ۷۰ متهم شده بود که کوشیده است جورج جکسن عضو سازمان پلنگ سیاه (Black Panther) را فراری دهد اما در اثر همبستگی بین­المللی دادگاه مجبور به تبرئه او شد. «آنجلا دیویس» امروز استاد دانشگاه است. مقاله او  (masked Rasism) اولین بار در پائیز ۱۹۹۸  در نشریه (color  lines) انتشار یافت.

۵ –of Federal Justice    Compendium

۶- گزارش به دولت اتریش در باره دیداراز زندانها:

European Committee for the Pereventin of Torure and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT)

از ۲۶ سپتامبر تا ۷ اکتبر ۱۹۹۴ در اتریش، ۳۱ اکتبر ۱۹۹۶ در (اشتراسبورگ – فرانسه).

طبق صفحه اینترنت وزارت دادگستری اتریش در حال حاضر ۱۹۰۰ نفر از ۸۹ ملیت، بدون پاسپورت اتریشی در زندان­های این کشور بسر می­برند.

۷ – Bettina Aptheker“The social Function of the Uniteds States“

 ضمیمه توضیحی:

Bettina Aptheker (The Social Funktion of the United States) )عملکرداجتماعی ایالات متحده آمریکا.

 تنها در فاصله سالهای ۱۹۹۲ تا ۱۹۷۱ هزینه دولتی ساختمان و نگهداری زندان­ها ۴ برابر افزایش یافته وبه ۲/۳۱ میلیار دلار رسیده ­است. نگاه کنید به پی­نویس شماره ۳ .

 اسامی تعدادی ازکنسرن­هائی که از کار در زندانها بهره­مند می­شوند:

Corrections Corporation of Amerika, – Wackenhut Corrections Corporation –

U.S. Corrections Corporation etc. (private Gefangenenunternehmen) – American Express und General Electric(investieren in private Gefängnisse Oklahoma und Tennesse) – AT& T.Sprint, MCI (Telefongesellschaften verrechnen den Gefangenen und ihren Angehörigen das 6fache der Tarife) – Redwood Outdoors (Kleidung für z.B Planet Hollywood“ „Kelly Hanson“ „Eddie Bauer“, „Union Bay“ und andere Marken.Elliot Bay (Angelzubehör) – A&J Manufactoring (Jalousien) – Washington Marketing Group (führen Werbekampangnen unter anderem für republikanische Kongresskandidaten durch) – Chevron, TWA, Victorias Secret (nutzen Gefängnisarbeit zur Dateneingabe und für telefonische Resrvierungen, bezahlen 23 Cent Stundenlohn) – Oregon Prison Induestries („Prison Blue“.Jeans) – CMT Blues (T-Shirts für z.B. Mecca“, Seattle Cotton Works, „Lee Jeans etc.) – Boeing, – IBM – Compact – Texas Instruments – Honeywell – Microjet – Lockhart Technologics(Leitungsplatten) – Exmarkt (Microsoft, „Costco“, Starbucks“, „JanSport“) – Virgin, – zahlreiche renommierte Finanzhäuser wie – „Goldman Sachs“, „Merril Lynch“ (finanzieren den Bau von Gefängnissen)

تذکر:این مقاله از متن انگلیسی:

: «The Worker are delight wit the: Pay,(where there are )  no  Workers who dont com in because of rush hour traffic or sick childern at home, and where, Workers…dont take vacations. Where would thes guys go on vacations anyway?»

ترجمه شده و برای اولین بار در نشریه گزارش « شورای دفاع از مبارزات خلق­های ایران – وین» شماره ۲۱  فوریه ۲۰۰۴ به چاپ رسیده است. ما این نوشته با اهمیت را بخاطر« سالروز زندانیان سیاسی، ۱۸ مارس» و سرکوب زندانیان سیاسی و وضعیت وخیم آنها در زندان­های جمهوری اسلامی و دیگر کشورهای جهان از جمله در آمریکا، با کمی ویرایش در اختیار جنبش قرارمی­دهیم. اهمیت این مقاله در نگرشی به سویه پنهان  مقوله «زندان و زندانی»، است که بمثابه ابزاری در خدمت تولید صنعت سرمایه­ داری بکار گرفته می­شود.

                                                                                                 وین- ۱۸ مارس ۲۰۲۰

                                             «یکی از فعالین چپ در وین- اتریش»