دوشنبه ۱۵ اردیبهشت،۱۳۹۹-۲۰۲۰-۰۵-۰۴-SOS Iran- بیش از ۵۰ نفر از کارگران افغانی که از ولسوالی گل ران هرات به ایران می رفتند توسط مرزبانان ایران دستگیر شدند. آنها مورد شکنجه و اذیت و آزار قرار گرفتند و به گفته شاهدان عینی به کار اجباری واداشته شدند.سپس نیروهای مرزی آنهارا لخت و سوار اتوبوس کرده به لب مرز در دهانه ذولفقار که مرز مشترک بین ایران ، افغانستان و ترکمنستان است برده و به دریای (رودخانه) هریرود انداختند. در حدود ٢۰ نفر از آنها که شنا بلد بودند توانستند جان خود را نجات دهند، جسد ۷ نفر دیگر پیدا شده است از جمله جسد یک کودک ۱۱ ساله و از بقیه که در حدود ۳۰ نفر بودند خبری نیست. برخی از آنهایی که زنده مانده اند بر اثر آب گل آلود رودخانه مسموم شدند.جمهوری اسلامی بر طبق معمول بکلی برخوردن نیروهای مرزی اش با این مهاجرین را حاشا می کند. روش معمولی که مسئولین جمهوری اسلامی بعد از جنایت هایش در پیش می گیرند. اما جمهوری اسلامی سابقه دروغ گویی هایش و جنایاتش بسیار فراتر از این حرف ها ست که کسی او را باور کند. جمهوری اسلامی ایران در بیش از چهار دهه حکومت جنایت کارانه اش دهها هزار نفر از جوانان ایرانی را شکنجه و زندانی کرده و به قتل رسانده است، بدون آنکه اعمال جنایات کارانه خود را رسما تایید کند. جمهوری اسلامی همین شیوه شکنجه، کشتن و به رود خانه انداختن مبارزین و مخالفین را اخیرا در پیش گرفته است و تعدادی از معترضین آبانماه را که دستگیر کرده بود پس از شکنجه و لخت کردن به رودخانه انداخت و جسد برخی از آنان در رودخانه ها توسط مردم یافت شدند. در حالیکه بسیاری دیگر ناپدید شده اند. اما مسئولین جمهوری اسلامی نه دستگیری این جوانان را تایید کرد، نه شکنجه، نه لخت کردن و نه غرق کردن آنها را و به کل همه چیز را حاشا کردند. حالا هم نهادهای مختلف جمهوری اسلامی از مرزبانی نیروی انتظامی (ناجا) گرفته تا سرکنسولگری جمهوری اسلامی در هرات و خبرگزاری های وابسته به جمهوری اسلامی اعلام کرده اند که با چنین موردی برنخورده اند، کسی را بازداشت نکرده اند، چنین موضوعی در مرز مشترک ایران و افغانستان رخ نداده است و صحت ندارد و خلاصه همه چیز را حاشا می کنند.
بد رفتاری نیروهای مرزی و مزدوران جمهوری اسلامی با مهاجران افغانستانی که در مرز بازداشت می شوند بی سابقه نیست. رفتارهای کریه، تحقیر آمیز و جنایتکارانه مرزبانان ایرانی با مهاجرین افغان بر کسی پوشیده نمانده است. لخت کردن، شکنجه، تحقیر و به سرقت بردن دارایی های مهاجرینی که برای دیدار خانواده به کشور خود بر می گردند یک شیوه معمول و رایج است که ماموران مرزی و سپاه جمهوری اسلامی در طول سالها بکار برده اند. تیر اندازی از جانب مامورین مرزی به سمت مهاجرینی که بصورت «غیر قانونی» از مرز عبور می کنند بسیار رایج است و در چهل سال گذشته بسیاری و بر اساس برخی تخمین ها هزاران نفر از کارگران مهاجر با گلوله های مامورین جمهوری اسلامی کشته شده اند.
اخیرا با بالا گرفتن شیوع کرونا، جمهوری اسلامی دهها هزار مهاجر افغانی را اخراج کرد و هزاران نفر نیز داوطلبانه به کشور خود برگشتند. دلیل برگشت بسیاری این بود که امکان محافظت از خود در مقابل کرونا را نداشتند و بخصوص اینکه بسیاری از بیمارستانها (احتمالا به دستور از بالا)از پذیرش مهاجران افغان حتی آنانی که اجازه اقامت رسمی داشتند خودداری کرده بودند.
بازهم دوباره جمهوری اسلامی سختگیری های خود علیه مهاجرین افغان را آغاز کرده است و از ورود کسانی که مجبورند به ایران برگردند جلوگیری می کند. بسیاری در حالیکه خانواده شان در ایران است و کارت اقامت ایران را دارند در پشت مرزها گیر کرده اند. جمهوری اسلامی از کسانی که از مرز رد می شوند با گلوله و شکنجه و اذیت و آزار استقبال می کند و آنها را با انداختن در رودخانه بدرقه می کند تا جسد آنها به افغانستان برگردد.
مقامات جمهوری اسلامی افغانستان در سطح کشوری و در سطح هرات گفته اند که مسئله را پی گیری خواهند کرد. اما به نظر می رسد که این گفته ها تنها جنبه تشریفاتی داشته باشد، به احتمال زیاد آنها نیز با مقامات جمهوری اسلامی ایران سازش خواهند کرد و در مقابل امتیاز مختصری موضوع را شامل مرور زمان خواهند کرد.
براستی پناه آوردن مجدد مهاجرین افغان به ایران بخصوص آنانیکه این گونه بیرحمانه توسط جمهوری اسلامی به قتل رسیدند، چه دلیلی می تواند داشته باشد. دلیل آن مشخص است جنگ و نابسامانی است که دخالت گری های امپریالیستهای شرق و غرب و رژیم های وابسته به آنان درافغانستان از جمله رژیم کنونی جمهوری اسلامی افغانستان بر سر مردم آورده اند و بر آنها فقر و بی خانمانی و بیکاری و بی آیندگی را تحمیل کرده اند به گونه ای که آنها مهاجرت با اعمال شاقه را ترجیح می دهند.
جمهوری اسلامی ایران با کشتار تکان دهنده این کارگران مهاجر این پیام را می دهد که از هیچ جنایت و قصاوتی علیه توده های مردم و بخصوص زحمتکشان هیچ ابایی ندارد. این همان رژیمی است که کشتار علیه مردم و جوانان ایران را در چهل سال گذشته به پیش برده است، همان رژیمی است که در کمپ سفید سنگ مهاجرین به اصطلاح «غیرقانونی» افغان را به کار اجباری،شکنجه و حتی مرگ و انداختن در گورهای دسته جمعی محکوم کرده است.
صدای اعتراض نیروی های مترقی و مردمی چه در ایران و چه در افغانستان در مقابل این جنایت وحشیانه به حق بلند شده است. اما این جنایت هولناک و تکان دهنده جمهوری اسلامی باید هر چه بیشتر از طرف نیروهای مردمی و جامعه روشنفکری و هنری محکوم و افشاء گردد.
مبارزه برای جهانی بدون مرز( افغانستان –ایران)
۳ مه ٢٠٢٠