شنبه ۲۰ اردیبهشت، ۱۳۹۹-۲۰۲۰-۰۵-۰۹-SOS Iran- روز اول ماه مه، مامورین مرزبان رژیم جمهوری اسلامی طی یک حمله فاشیستی، حدود شصت نفر از اتباع افغانستان که برای کار در ایران از طریق مرز “ذوالفقار” قصد داشتند، وارد ایران شوند را محاصره و بازداشت نمودند.مرزبانان این کارگران افغانستانی را وحشیانه مورد آزار و شکنجه و ضرب و شتم قرار داده، سپس همه آنها را سوار خودرو کرده و به نزدیکی رودخانه “هلیل رود” آوردند و همه آنها را به داخل آب انداختند. این در حالی بود که شماری از آنها که در میان شان کودک نیز مشاهده میشد، شنا بلد نبودند. متاسفانه تنها نیمی از این کارگران افغان نجات پیدا کرده و بیش از بیست نفر کشته و یا ناپدید شده اند. تا کنون جسد چند نفر از آنها که یکی شان کودک بوده در ساحل این رودخانه پیدا شده است.
این اولین بار نیست که پاسداران و مرزبانان جمهوری اسلامی ایران اقدام به شکنجه و ضرب و شتم کارگران و پناهجویان افغانستانی میکنند. این رژیم ضد انسان، بطور مداوم در حال اذیت و آزار و اخراج مهاجرین و پناهجویان افغانستانی است. رژیم فاشیستی اسلامی در ایران عامل بیکاری در ایران کشوررا کارگران مهاجر معرفی میکند و دور عجیب نیست که در راهپیمائی عوامل خانه کارگر در روز کارگرشعار اخراج کارگران افغانستانی داده میشد. این رژیم فاشیست بیشترین سواستفاده را از جوانان افغانستانی در جنگ در سوریه در قبال وعده اقامت آنها در ایران، نمود و هزاران جوان افغانستانی جان خود را از دست دادند.
کارگرن افغانستانی مقیم در ایران به عنوان یک بخش از طبقه کارگر ایران جزء بی حقوق ترین افراد جامعه اند و به علت دستمزدهای بسیار نازل بالاترین سوددهی را برای سرمایه داران ایرانی و حکومت منفور جمهوری اسلامی دارند. اما آنچه نصیب کارگران مهاجر در ایران میشود، بی هویتی، بی خانمانی، تبعیض، تحقیر، فقر و فلاکت و ناامنی و عدم برخورداری از حقوق شهروندی می باشد. چماق فاشیستی حکومت سرمایه اسلامی تمام مدت بالای سر این کارگران و خانواده هایشان قرار دارد.
حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی در سال های اخیر، از یک طرف اعتراضات و اعتصابات طبقه کارگر و دیگر جنبشهای اجتماعی ایران را آماج ضرب وشتم نموده، و از طرف دیگر، با به بردگی کشاندن مهاجران افغانستانی، و اذیت و آزار سیستماتیک تحت عنوان خارجی ستیزی تا جائی پیش رفته که در شکل و شمایل ” ایدئولوژی فاشیسم ” ظاهر شده و عمل کرده است.
مهاجران افغانستانی نه تنها هنگام عبور از مرزها توسط جنایتکاران سرمایه کشته میشوند؛ بلکه در داخل ایران نیز در معرض تبعیض دائم از طرف ارگانهای دولت جمهوری اسلامی وکارفرماها قرار می‌گیرند و حقوق انسانی‌شان پایمال میشود.
برخورد جد ی با پناهندگان افغانستانی تحت عنوان اتباع بیگانه در شهرهای متعدد و مانور دولتی و رسمی روی این مسأله که کارگران افغانستانی مانع فرصت های شغلی برای نیروی کار ایرانی هستند؛ اتهام اغلب جنایات به مهاجرین افغانستانیها ، سبب شده هزاران افغانستانی را شتابزده از کشور اخراج کنند، بدون اینکه فرصت یابند از حق شهروندی خود دفاع و یا آن را ثابت کنند یا درخواست پناهجویی دهند. برطبق گفته خود سران رژیم طی ۱۰ سال گذشته حدود ۵ میلیون نفر را به افغانستان اخراج کرده اند.
اعمال نژاد پرستانه و تبعیض آمیز در ایران نه تنها از طرف دولت به آن مشروعیت و حقانیت داده شده ، حتی در جامعه طوری نهادینه شده که فرهنگ حاکم در جامعه بر علیه حضور کارگران افغانستانی در جامعه اعمال میشود و مردم آن را با اعمال خشونت آمیزو رفتار بشدت تحقیر آمیز نسبت به پناهندگان نشان می‌دهند، وهیچ قانون و یا حمایتی برای محافظت از افغانستانی ها در برابر خشونت‌های فیزیکی ناشی از حملات وحشیانه بر علیه آنها، و نیز مجازات عاملین اینگونه اعمال غیر انسانی موجود نیست.
این اولین بار نیست که، چهره فاشیستی رژیم اسلامی در رابطه با مردم زحمتکش افغانستان به مثابه حلقه ضعیف نیروی اجتماعی کار در ایران خود را به نمایش می گذارد. در حدود چهار دهه است که با حقوق ناچيز، استثمار وحشيانه و انجام شاق ترین کارها کارگران و زحمتکشان افغانستان تحت فشار هستند. آنان به آشکارترین شکل از ستم ملی و طبقاتی رنج می برند. کارگران افغانستانی از دهه پنجاه در ایران تحت شدیدترین شرایط کاری استثمار میشوند و از بی حقوقی کامل اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در عذابند و در معرض دستگیری و اخراج دائمی قرار دارند.
البته این فاجعه به آب انداختن این تعداد از زحمتکشان افغانستانی توسط مرزبانان جنایتکار رژیم فقط مختص به افرادی از یک کشور بیگانه ختم نشده، بلکه مزدوران جمهوری اسلامی همین اعمال شنیع را با مخالفان خود که در اسارت هستند بارها انجام داده، و هنوز اجساد افراد معترض و زندانی در سدها و رودخانه ها پیدا میشود. برای نظام دیکتاتور جمهوری اسلامی شهروند خودی و غیر خودی فرق ندارد، هر مخالف و نیروی کاری را که نخواهند، سرکوب می کند.
این رفتار غیر انسانی و جنایتکارانه جمهوری اسلامی یادآور رفتار اروپایی‌های قرون وسطی و آلمان نازی با یهودی‌ها ، رفتار نژادپرستان سفید پوست در امریکا و آفریقای جنوبی دوران آپارتاید با سیاه پوستان است. در برابر برخوردهای تبعیض آمیز مهاجر ستیزی که از عمق شکاف طبقاتی و شدت یابی بحران های فراگیر اقتصادی و سیاسی هر دم بیرون می زند، کارگران آگاه و کمونیست به خوبی می دانند که تنها گزینه استراتژیکی برای افشاء نمودن ایده های ضد انسانی تبعیض نژادی و اقدامات تبهکارانه فاشیست ها و خالقان آن مبارزه بر علیه آنها و نظام سرمایه داری است.
سازماندهی سراسری بر علیه این سیاستهای فاشیستی و مهاجر ستیزی جمهوری اسلامی وظیفه خطیری را به عهده کارگران سوسیالیست ایرانی وافغانستانی می گذارد که ضمن افشای اهداف رژیم سرمایه داری در ایران، وحدت طبقاتی همه کارگران را در محل کار و زندگی اشان مستحکم کرده و نشان دهند که منافع کارگر ایرانی و افغانستانی بهم گره خورده است. کارگران به عنوان شهروند مستقل از زبان و رنگ و نژاد واعتقادات و غیره هر جا که زندگی و کار می کنند، جزو شهروندان آن جامعه هستند و می بایست از امکانات شهروندی آن محل برخوردار شوند.
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران ایران و افغانستان
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
https://t.me/nahadhayehambastegi
می ۲۰۲۰