بکتاش آبتین، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن، سه نفر از تلاشگران کانون نویسندگان ایران جهت اجرای حکم حبس، به زندان اوین رفتند. سه نویسنده سه ماه پیش احضار شده بودند اما احکام آنها تا پنجم مهرماه به تعویق افتاده بود.
شنبه ۰۵ مهر، ۱۳۹۹-۲۰۲۰-۰۹-۲۶-SOS Iran-کانون نویسندگان ایران در گزارشی اطلاع داده است که شنبه پنجم مهر ماه رضا خندان (مهابادی) و بکتاش آبتین، دو عضو هیئت دبیران کانون و کیوان باژن عضو پیشین هیئت دبیران جهت اجرای حکم به زندان اوین منتقل شدند.
به گفته کانون نویسندگان آقایان خندان (مهابادی) و آبتین هر یک به شش سال و آقای باژن به سه‌سال و نیم زندان محکوم شده‌اند.
این سه نویسنده پیش‌تر در تاریخ یکم تیرماه ۱۳۹۹ به شعبه یک اجرای احکام احضار شده بودند؛ اما به علت شیوع بیماری کووید۱۹، اجرای حکم آنها به تعویق افتاد. بامداد شنبه (۵ مهرماه) سه نویسنده در دایره اجرای احکام حضور یافتند و حوالی ساعت سه بعد از ظهر به زندان اوین منتقل شدند.
رضا خندان (مهابادی)، بکتاش آبتین و کیوان باژن اردیبهشت ۱۳۹۸ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی مقیسه محاکمه و هر یک به شش سال زندان محکوم شده بودند.
چندی بعد در هشتم دی‌ماه ۹۸ شعبه۳۶ دادگاه تجدید نظر به ریاست قاضی زرگر حکم بدوی رضا خندان (مهابادی ) و بکتاش آبتین را تأیید کرد و حکم کیوان باژن به سه سال و شش ماه تبدیل شد. کانون نویسندگان ایران اما در روز اعلام کرده بود.
دادگاه انقلاب اتهام سه نویسنده عضو کانون را “تبلیغ علیه نظام” و “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” ثبت کرده و برای آن مصادیق و مستنداتی ذکر نموده از جمله: انتشار نشریه داخلی کانون نویسندگان ایران، مشارکت در تدوین کتاب تاریخچه کانون، بیانیه‌های کانون و حضور در مراسم سالگرد محمدجعفر پوینده، محمد مختاری و احمد شاملو.
کانون در گزارش خود دلیل اصلی محکومیت سه عضو فعال خود را “مخالفت با سانسور و دفاع از آزادی بیان” دانسته است.
کانون نویسندگان در اواخر اردیبهشت سال گذشته نیز به صدور حکم زندان برای رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین و کیوان باژن اعتراض کرده و احکام سنگین برای آنان را “سرکوب‌گرانه” خوانده بود.
در بیانیه کانون نویسندگان ایران آمده بود: «این فقط محاکمه‌و محکومیت سه نویسنده نیست. تنها محاکمه‌کانون نویسندگان ایران هم نیست. محکومیت همه‌نویسندگان و کسانی است که می‌خواهند از حق آزادی بیان برخوردار باشند».
در تعقیب نویسندگان
مأموران وزارت اطلاعات در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۴ با یورش به خانه بکتاش آبتین ضمن بازداشت این نویسنده، بیش از ۲۰۰۰ قلم فیلم، عکس‌های خانوادگی، موبایل، لپ‌تاپ و اسناد کانون نویسندگان ایران را با خود بردند. یک هفته پس از این ماجرا، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن هم از سوی وزارت اطلاعات احضار شده و مورد بازجویی قرار گرفتند.
رضا خندان پژوهشگر و منتقد ادبی، نویسندگی را در سال ۱۳۵۷ با انتشار کتاب “بچه‌های محل” آغاز کرد. از این نویسنده کتاب‌هایی چند منتشر شده است: در زمینه نقد ادبی “از کوزه همان برون تراود که در اوست”، مجموعه هفت جلدی “داستان‌های محبوب من” و “دانه و پیمانه” (دو کتاب اخیر مشترک با علی‌اشرف درویشیان؛ در زمینه گردآوری و پژوهش: “جنگ رازی” و مجموعه ۱۹ جلدی “فرهنگ افسانه‌های مردم ایران” (مشترک با علی‌اشرف درویشیان). در زمینه داستان‌نویسی: “بچه‌های محل” و “انفرادیه‌ها” و…
او از سال ۱۳۷۷ به عضویت کانون نویسندگان ایران در آمد و پنج دوره عضو هیئت دبیران آن بود.
بکتاش آبتین شاعر و فیلمساز کار ادبی را در دهه ۱۳۷۰ آغاز کرد. او پنج دفتر شعر منتشر کرده است: “و پای من که قلم شد نوشت برگردیم”، “مژه‌ها چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند”، “شناسنامه خلوت”، “پتک” و “در میمون خودم پدر بزرگم”. افزون بر این او چند فیلم مستند ساخته است.
بکتاش آبتین در اواخر دهه ۱۳۸۰ به عضویت کانون نویسندگان ایران در آمد و سه دوره عضو هیئت دبیران آن بود.
کیوان باژن نویسنده و روزنامه‌نگار کیوان باژن در دهه ۱۳۸۰ به کانون نویسندگان ایران پیوست و دو دوره به عضویت هیئت دبیران انتخاب شد.
آقای باژن از نیمه دهه ۱۳۷۰ چندین کتاب داستان منتشر کرده است: “دیروز تا بی نهایت صفر…!” (رمان)، “از پشت دیوارهای خاکستری” (مجموعه داستان) و “در کوچه های اضطراب” (مجموعه داستان). افزون بر این از او آثاری پژوهشی و همچنین گفتارهایی در زمینه تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران منتشر شده است.
گفتنی است که جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران و شماری از شاعران و نویسندگان مستقل از ساعت نه و نیم بامداد شنبه در اعتراض به اجرای حکم سه نویسنده در مقابل زندان اوین جمع شدند و تا لحظه‌بدرقه‌آنان در آنجا حضور داشتند.
اعضای کانون نویسندگان ایران به خاطر دفاع از آزادی اندیشه و بیان همواره زیر فشار سنگین احکام مستبدانه بوده‌اند و این فشار پیوسته افزایش یافته است. آنها سالیان دراز است که از تجمع علنی و فعالیت آزادانه محروم هستند.