شنبه ۲۸ دی ۱۳۹۲ – IranSOS – درباره اینکه دقیقا آمار پلنگ‌های کشته شده چند قلاده است و یا چند پلنگ‌کشی گزارش شده و این گزارش‌ها به رسانه‌ها راه یافته، نمی‌توان دقیق سخن گفت اما بر اساس آنچه پیشتر در اخبار آمده، در دو ماه اخیر این هفتمین پلنگی است که با سرزمین‌مان بدرود می‌گوید! به گزارش ایسنا، «تابناک» در ادامه نوشت: لاشه یک قلاده پلنگ در شهرستان گچساران و در نزدیکی محلی که ابتدای ماه جاری یک توله پلنگ بر اثر برخورد با خودرو بیهوش و بعد تلف شده بود، در حالی کشف شد که به آتش کشیده شده و سوخته است.
رئیس اداره محیط زیست گچساران با تایید این خبر به دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش گفت: لاشه این پلنگ در منطقه حفاظت شده کوه دیل در حالی مشاهده شده که لاشه به آتش کشیده شده و کاملا سوخته است.
عبداله دیانتی افزود: لاشه پلنگ در مکانی نزدیک به محل برخورد خودرو با یک توله پلنگ در اوایل دی‌ماه یافت شده اما به دلیل سوختن لاشه، دستیابی به جزئیات بیشتر از جمله جنسیت یا سن این پلنگ امکان‌پذیر نیست.
احتمال اینکه لاشه مشاهده شده مربوط به مادر همان توله پلنگی باشد که با خودرو برخورد کرده بود، وجود دارد اما اظهار نظر در این مورد منوط به انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه است.
گفتنی است از ابتدای آذرماه که لاشه یک پلنگ مسموم شده در حاشیه استهبان کشف شد تاکنون، چندین و چند پلنگ دیگر به شکل‌های گوناگون و در مناطق کشته شده‌اند؛ یک پلنگ ماده در جاده خرم آباد-الشتر با خودرو تصادف کرد و مرد، سومین قلاده به شکل مشکوکی در بافق کشته شد و لاشه حیوان هم ناپدید شد، چهارمین پلنگ کشته شده حکایت دردناک‌تری داشت چرا که ماده پلنگ تایبادی آنقدر با چوب و چماق و سنگ ضربه خورده بود که دیدن تصاویرش رنج آور شده بود، حکایت پلنگ پنجم، توله پلنگی که تصادف کرد و بر اثر خونریزی داخلی مرد، در جایی آغاز شد که پایان داستان زندگی پلنگی است که در این خبر به آن پرداخته‌ایم، ششمین پلنگی که در این دو ماه از دست دادیم، قصه دردناک پلنگ مجروح تنکابی است که یکبار دستش را از دست داده بود و بار دیگر با شلیک شکارچیان هدف قرار گرفته و قطع نخاع شده بود تا تنها چاره دامپزشکان برای کاهش رنجش، کشتن حیوان به کمک تزریق دوز بالای داروی بیهوشی باشد.
اگر به این تومار دردناک، رنج پلنگ مجروح خرم آبادی را هم بیفزاییم که بر اثر اصابت گلوله به ستون فقراتش در آستانه فلج شدن قرار داشته و مورد جراحی قرار گرفته، آن زمان درخواهیم یافت که با چنان شدتی در حال انقراض این گونه منحصر به فرد و در خطر انقراض قرار داریم که چه بسا در جهان بی‌سابقه باشد!