سه‌شنبه٬ ۲۷ اسفند ۱۳۹۲-IranSOS- نفت موجود عجیبی است و بیش از اعجاب آور بودنش، غریب نیز هست؛ آن هم در سرزمینی که یکصد و اندی سال است که چراغش را چاه های نفتی مسجد سلیمان و دیگر نقاط نفت خیز، گرم نگه داشته اند (بگذریم از این که تا چه حد مردمان این مناطق از منافع مستقیم سرمایه زیرپای شان بهره برده اند و این فواید، بیش تر نصیب شهرهای بزرگ شده یا آن ها). چرا غربت؟ چون مهم ترین رخداد نفتی ایران در آخرین روز سال شمسی رقم خورده و حالا که نیم قرن از آن می گذرد، کم تر به یاد کسی مانده که ۲۹ اسفند چرا تعطیل است و این آخرین روزِ سال قبل، چه ربطی به «نو»روز دارد؟