یکشنبه ۲۰ مهرماه ۱۳۹۳-۲۰۱۴-۱۰-۱۲-IranSOS- پیش‌تر زمزمه انحلال بند ۳۵۰ زندان اوین منتشر شده بود و این امر موجب دلواپسی و دل‌نگرانی برخی از زندانیان و خانواده‌های آنان شده بود. به دنبال بازرسی‌های‌گاه و بی‌گاه و حمله گارد ویژه به این بند و وقوع ماجراهای پس از آن، و همچنین با آغاز امسال، مسوولان زندان به این خواسته جامه عمل پوشاندند. پس از آن بسیاری از زندانیان سیاسی و امنیتی، بدون اطلاع قبلی به بندهای عمومی منتقل شدند و در فضایی نامانوس قرار گرفتند که ماحصلی جز تشدید فشارهای روحی و جسمی بر این دگراندیشان در برنداشت. سخن و درددل‌های مادر یکی از این زندانیان محبوس در اوین، طی رنجنامه‌ای پرده از زوایای پنهان انتقال زندانیان برداشته است. مادر این زندانی که به دلیل فشارهای احتمالی بعدی نخواست نامش فاش شود، در نامه‌ای به «سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان» ناگفته‌های بسیاری را آشکار ساخت که در پی می‌آید:
«فرزندم از زمانی که به بند دیگر منتقل شده تاکنون چندین بار دچار کسالت شدید جسمی شده و هیچ اقدامی برای بهبودی وی صورت نگرفته است. نبود امکانات بهداشتی و مسری بودن انواع بیماری‌ها به دلیل وجود حشرات و موجودات ناقل بیماری چون موش دلیل آن بوده، طوری که این موجودات ناقل بیماری به راحتی در بند نگهداری زندانیان، برای خود زیستگاه‌هایی بنا داشته و هیچ اقدامی از سوی مسوولان زندان، برای سلامت محیط زندگی زندانیان صورت نمی‌گیرید.
جو روانی حاکم بر زندانیان محبوس، موجب صدمات روحی سختی به فرزندم شده است همان‌طور که می‌دانید رساندن مایحتاج مورد نیاز زندانیان محبوس، تابع مقررات بسیار سخت و شاید بتوان گفت تقریبا در زمره محالات است؛ با این حال آن‌طور که فرزندم گفته، در‌‌همان هفته اول تمامی وسایل و ملزومات اولیه وی به سرقت رفته و برای رفع کوچک‌ترین نیازهای اولیه با مشکل عدیده مواجه شده است.
جدای از نادیده گرفتن ابتدایی‌ترین حقوق مسلم هر زندانی و کارشکنی‌های متعدد، پراکنده ساختن محکومین سیاسی و امنیتی فشاری دوچندان است که از سوی مسوولان بر محکومین و خانواده آن‌ها اعمال می‌شود؛ اما اینکه اعمال چنین روش‌هایی چه ماحصلی برای مسوولان به بار خواهد داشت و آنان در پی دست یازیدن به چه می‌باشند هنوز در هاله‌ای از ابهام است.
آیا هر محکوم و زندانی به صرف محبوس بودن، باید از حقوق انسانی خود محروم باشد؟ نبود اجازه ملاقات، نداشتن حق مکاتبه و حبس‌های انفرادی طویل‌المدت
جملگی مفادی هستند که در قوانین حقوق بشر به صراحت نهی و مطرود دانسته شده است اما…
کرمانشاه
*مادر یک زندانی سیاسی*
*پنج‌شنبه **۱۷* *مهر **۱۳۹۳ – ۹* *اکتبر **۲۰۱۴*
http://hro-kurd.net/article.aspx?fld=fa/Scout&id=500