آرش صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر در نامه‌ای سرگشاده به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، موارد پرونده‌سازی، اعمال فشار، تبعید و محرومیت‌های درمانی زندانیان را بر شمرده است. همسر او را به زندان آمل برده‌اند.
شنبه ۱۸ بهمن، ۱۳۹۹-۲۰۲۱-۰۲-۰۶-SOS Iran- آرش صادقی، زندانی سیاسی که از خرداد ۹۵ در حبس به سر می‌برد و به سرطان استخوان مبتلاست، نامه‌ای به میشل باشله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل نوشته و به اعمال فشار و پرونده سازی قوه قضاییه علیه زندانیان اعتراض کرده است. او ضمن ارائه فهرستی از آزار، تبعید، سرکوب و محرومیت‌های پزشکی زندانیان، وضعیت نگاهداری همسرش در بند بزهکاران زندان آمل را نیز شرح داده است.به گزارش دویچه وله، آرش صادقی می‌نویسد فشار بر زندانیان سیاسی در دوره ریاست ابراهیم رئیسی بر قوه قضاییه افزایش یافته است.
او درباره شرایط همسرش و تبعید شبانه او به زندان آمل می‌گوید: «خانم گلرخ ایرایی در تاریخ ۲۳ آذر ماه همراه با ضرب و شتم با شوک و باتوم توسط گارد از زندان قرچک به بازداشتگاه و الف اطلاعات سپاه در زندان اوین منتقل شده بود و بعد از ۴۳ روز بازجویی به زندان قرچک ورامین بازگردانده شد اما دقایقی بعد بدون تحویل گرفتن وسایل شخصی، شبانه با یک بلوز و شلوار به زندان آمل تبعید شد.»
صادقی افزوده که همسرش در بند ۵۰ نفره زندانیان مواد مخدر نگاهداری می‌شود که شرایط بهداشتی بسیار ناگواری دارد: «… بخشی از این زندانیان به دلیل استفاده از سرنگ بیماری‌های جانبی چون هپاتیت دارند. آنها به دلیل مصرف مواد مخدر و متادون، معمولا رفتارهای پرخطری انجام می‌دهند… خطر ابتلا به کرونا به خاطر عدم قرنطینه بالاست…»
این زندانی سیاسی، کشته شدن علیرضا شیرمحمدعلی، تبعید محبوسان سیاسی به زندان‌های شهرهای دوردست، نگاهداری زندانیان سیاسی در کنار زندانیان جرایم خشن و محرومیت آنها از اعزام به بیمارستان را، گوشه ناچیزی از موارد نقض حقوق بشر در دوران ابراهیم رئیسی خوانده است.
او می‌نویسد: «این فشارها با هدف شکستن منتقدین صورت می‌گیرد و در این راه حاکمیت از خشن‌ترین شیوه‌ها و با همدستی دادیار و نماینده دادستان و نهادهای امنیتی استفاده می‌کند.»
آرش صادقی به نمونه‌هایی چون تبعید زینب جلالیان به زندان یزد، نسرین ستوده و صبا کردافشاری به زندان قرچک ورامین، سهیل عربی به زندان رجایی شهر کرج، چنگیز قدم خیری به زندان اهواز پرداخته و محرومیت‌های پزشکی زندانیان یا کارشکنی در روند درمان آنها را نیز ابزار دیگری برای اعمال فشار به زندانیان و خانواده‌‌های آنها دانسته است.
او در این زمینه از آتنا دایمی، سمانه نوروزی، فاطمه مثنی، سعید نوروزی و افشین بایمانی نام برده که مشکلات جدی جسمی دارند اما به درمان آنها توجهی نمی‌شود.
صادقی در این نامه، یادآور شده که دستگاه امنیتی برای زندانیان در خود زندان پرونده‌های تازه‌ای می‌سازد؛ از جمله برای جعفر عظیم‌زاده (فعال کارگری) یا مریم اکبری منفرد (فعال مدنی).
مریم اکبری منفرد به دلیل تماس و ملاقات با خویشاوندانش که عضو سازمان مجاهدین هستند، به ۱۵ سال حبس محکوم شده است. سه برادر و یک خواهر خانم اکبری در جریان کشتار تابستان ۶۷ اعدام شده‌اند.
همسر آرش صادقی به اتفاق مریم اکبری منفرد و آتنا دایمی، دو سال پیش در نامه‌ای به جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر، خواستار بازدید او از زندان‌های ایران شده بودند.
گلرخ ایرایی سال ۹۵ دستگیر شده و به اتهام “توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام” شش سال حکم گرفته است. مصادیق اتهامات امنیتی خانم ایرایی، مخالفت با مجازات اعدام و قصاص، نگاهداری عکس اعدام‌شدگان دهه شصت، گزارش نقض حقوق بشر در ایران به سازمان ملل ومخالفت با حجاب عنوان شده‌اند.