لازم الاجرا شدن موازین اروپایی در مورد پناهندگی در آلمان

شانسی بزرگ برای اقلیتهای مذهبی و امکان به جریان انداختن مجدد‪ ‬پرونده های بسته شده

۱۹٫۱۰٫۰۶ -سایت انتگراسیون، حنیف حیدرنژاد- مددکار اجتماعی در امور پناهندگی و مهاجرین
شورای اروپا در تاریخ ۲۹ آوریل ۲۰۰۴ موازینی را با هدف یکدست کردن قوانین پناهندگی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا به تصویب رساند. موازینی که حداقل های مندرج در کنوانسیون ژنو در آن رعایت شده باشد. از آنزمان به دولتهای عضو اتحادیه اروپا تا ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶ مهلت داده شده بود تا با در نظر گرفتن این موازین، تغییرات لازم را در قوانین خود وارد کنند.

اگر چه این مهلت به پایان رسید اما پارلمان و دولت آلمان تغییرات باقی مانده را مورد بررسی قرار ندادند. با این وجود رعایت و در نظر گرفتن آن برای آلمان الزام آور خواهد بود. در آلمان و در جریان مباحث وتنظیم وتصویب قانون جدید اقامت که از اول ژانویه ۲۰۰۵ به اجرا گذشته شد، برخی از این تغییرات وارد شده و بطور مشخص در ارتباط با  دلایل اخص جنسیتی، در  ماده ۶۰ بند۱ بر این مسئله تأکید نمود. اما تغییرات دیگری تا ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶ اضافه نشد. حال این سوال مطرح است که  بسر رسیدن این مهلت، چه الزامی را برای ادارات پناهندگی و دادگاههائی که به امور پناهندگان رسیدگی می کنند با خود به همراه میاورد و تا آنجا که به پناهجویان ایرانی بر می گردد کدام دسته از پناهجویان را بیشتر شامل می شود؟

تأثیر لازم الجرا شدن این موازین بر وضعیت اقلیتهای مذهبی ایرانی، بویژه آندسته از مسلمان زاده هائی که به مسحیت گرویده اند 
دسته ای از متقاضیان پناهندگی ایرانی را در آلمان ( همچون دیگر کشورهای غربی)، پناهجویانی تشکیل میدهند که هنگام ورود ، دلیل پناهندگی خود را مشکلات و خطرات ناشی از تغییر مذهب در ایران اعلام کرده و یا دسته دیگری در مرحله درخواست مجدد
( ‪Asylfolgeantrag‬) چنین دلیلی را تازه عنوان کرده و یا عنوان می کنند. در بررسی درخواست این پناهجویان ، تنها درخواست درصد کمی ازآنها مورد قبول قرار می گرفت ولی از پذیرش درخواست اکثریت آنها خود داری می شد.

دلایل ردی اداره فدرال برای پناهندگی و یا دادگاههای پناهندگی در این زمینه را می توان در سه مورد زیر دسته بندی کرد:

- یک دلیل ردی عنوان شده خطاب به متقاضی نام برده این بود که: تغییر مذهب شما را باور نمی کنیم و شما این کار را فقط بخا طر حل مسئله اقامت خود انجام داده اید.
- دلیل دیگر این بود که: قبول داریم که تغییر مذهب شما قلبی و از روی ایمان است، اما شما کار و فعالیت تبلیغی و مسیونری کافی که باعث شناخته شدگی شما شده باشد نداشته اید. فعالیت شما در حدی نبوده است که بشود ادعا کرد که درنتیجه  آن شما از طرف جمهوری اسلامی و دستگاههای امنیتی آن مورد شناسائی قرار گرفته باشید. بنا براین دلیلی برای در خطر بودن جان شما در صورت اخراج به ایران نیز وجود ندارد. 
- دلیل سوم که بویژه با استناد به مصوبه دادگاه های عالی امور اداری ذی صلاح در امور پناهندگی  عنوان می شد این بود که: قبول داریم که در ایران اقلیتهای مذهبی زیر فشارهستند و قبول داریم که این فشارها آزادی مذهبی شما را در صورت اخراج به ایران بسیار محدود خواهد کرد، اما آنقدر نیست که بشود گفت که حد اقل های ازادی مذهبی در ایران وجود ندارد. در تفسیر ” حد اقل های آزادی مذهبی” نیز گفته می شد، همینکه شما بتوانید در چهاردیواری خانه خود دعا کرده و آئین مذهبی تان را اجرا کنید کافی است و حتما نباید این مسئله جنبه علنی و بیرونی داشنه باشد. به این ترتیب و با این تفسیرو استدلال، در خلوت خانه خود و با عقیده خود زندگی ، کردن برابر بود با  تضمین دار بودن  حداقل های آزادی مذهبی!!
این تفسیر در سالیا ن گذشته از سوی سازمانهای حقوق بشری و مدافع پناهنگی مورد انتقاد قرار داشت، اما از آنجا که برخی از بالاترین دادگاههای ( ‪Oberverwaltungsgericht‬ ) اداری چنین حکمی را صادر کرده بودند، دادگاههای پائین ( ‪Verwaltungsgericht‬ ) تر به راحتی وتنها با اسنتاد با این احکام،  درخواست های پناهندگی افرادی  که تغییر مذهب داده بودند را رد می کردند.

اصل ” تضمین حد اقل آزادی های مذهبی” 
موازین اروپائی در رابطه با امور پناهندگی، تفسیر دیگری از اصل ” تضمین حد اقل آزادی های مذهبی” ارائه داده و از جمله بر این مسئله تأکید دارد که در مورد اقلیتهای مذهبی باید این دسته از افراد آزاد باشند و بتوانند در بیرون از چهار دیواری خانه خودشان نیز عقیده شان را ابراز و بیان کرده و یا بتوانند آزادانه در اماکن مذهبی خود مراسم مذهبی شان را اجرا کرده و یا به این اماکن رفت و آمد داشته باشند.

امکان ارئه درخواست مجدد (‪Asylfolgeantrag‬)
اکنون این امکان وجود دارد تا آندسته از افرادی که جزء اقلیتهای مذهبی شمرده شده و یا تغییر مذهب داده اند و در مراحل قبلی درخواستشان ردشده بوده است، پرونده خود را به جریان انداخته و یک درخواست مجدد ارائه دهند. باید توجه داشت یکی از شرایط ارائه درخواست مجدد در این مورد، رعایت مهلت سه ماهه است. یعنی تنها سه ماه مهلت وجود دارد تا این دسته از افراد در خواست خود را ارائه دهند. توصیه می شود که برای درخواست مجدد و تنظیم آن حتما از طریق و کیل اقدام شود. در مورد آندسته از افراد که بیش از شش سال است که در آلمان بوده و دولدونگ دارند نیز توصیه می شود قبل از هر اقدامی منتظر نتیجه اجلاس وزرای داخله ایالتهای آلمان که در ۱۶ و ۱۷ نوامبر تشکیل می شود، باقی بمانند و با مشورت با وکیل خود حالتهای مختلفی که شاملشان می شود را بررسی کرده و آنگاه تصممیم مناسب را اتخاذ کنند.
مطالب مرتبط در سایت انتگراسیون:
سرکوب آزادیهای مذهبی نشان دیگری از نقض مستمر حقوق بشر در ایران اصا لت با چیست، مذهب شناسنامه ای یا انتخاب آزادانه عقیده ومرام؟ 
‪http://www.if-id.de/ifidsite/roots/Dezember/SarkoobAzadi_Mazhab_hanif.php‬

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Copyright © ۱۴۰۳ استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع آزاد است. All rights reserved.



ارسال