پنجشنبه ۲۲ فروردین٬ ۱۳۹۸–IranSOS- برنامه هارپ High-frequency Active Auroral Research Program، عبارت است از برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا، در سال ۱۹۹۳ از سوی آمریکا به منظور انجام تحقیقات روی اتمسفر زمین شروع به کار کرد و تأسیسات اولیه آن در آلاسکا، در همان سال احداث شد. طبق روال معمول در آمریکا، پروژه‌هایی از این دست را صرفا برای توسعه فناوری با اهداف صلح‌جویانه و کاملا غیر‌نظامی اعلام می‌کنند؛ اما پس از سال‌ها، ابعاد گسترده خطرناک و آفندی آن به‌تدریج بر‌ملا می‌شود. هارپ شاید بدترین نوع از این دست برنامه‌ها و پروژه‌ها باشد که حتی ابعاد پنهان و بسیار خطرناک نگه‌داشته‌شده آن، می‌تواند نه‌تن‌ها امنیت جهانی بلکه بشریت را تهدید کند.
بهروز پورسینا در یادداشتی که در شماره امروز روزنامه شرق چاپ شده به موضوع هارپ و بررسی آثار آن بر سیل ایران پرداخت و در ادامه نوشت: جالب است بدانیم در ۲۰ سال پیش از این یعنی بهمن ۱۹۹۸ میلادی و در واکنش به گزارش دکتر ماج برین، از تئوریسین‌های برجسته پروژه هارپ، کمیته امور خارجی امنیت و سیاست دفاعی پارلمان اروپا، اقدام به صدور بیانیه‌ای کرد که در بخشی از آن آمده است: «به واسطه پیامد‌ها و تأثیرات گسترده این پروژه بر محیط زیست و نگرانی‌های جهانی آن، همچنین توجه به ملاحظات قانونی، اخلاقی و نیز عواقب زیست‌محیطی آن، باید هیئت بین‌المللی مستقلی به بررسی ماهیت آن بپردازد». این کمیته به واسطه امتناع مجدد دولت آمریکا از ارائه توضیح درباره این پروژه، مراتب تأسف خود را ابراز می‌دارد. با‌وجود‌این به واسطه فقدان اختیارات لازم، تقاضای این کمیته برای تهیه پیش‌نویس درباره تأثیرات زیست‌محیطی فعالیت‌های نظامی این طرح، همچنان بی‌نتیجه مانده است. متعاقبا در سال ۲۰۰۲ هم، ۹۰ نماینده دومای روسیه درخواست کرده بودند تا ممنوعیتی برای انجام پروژه‌های ژئوفیزیکی عظیم مانند هارپ وضع شود؛ چون این برنامه که حتی در آن زمان تکمیل نیز نشده بود، بنا به ادعای دومای روسیه در سال ۲۰۰۲ قادر خواهد بود به یک سلاح تمام و کمال نظامی تبدیل شود.
این سلاح مهلک نظامی با انتشار حجم عظیمی از امواج رادیویی فرکانس بالا، قدرت تأثیرگذاری بر کل کره زمین را دارد. به گفته آن‌ها این جهش نظامی از نظر کیفی قابل مقایسه با جهش بشر از سلاح‌های فلزی به سلاح‌های آتشین یا سلاح‌های متعارف به بمب اتمی یا هیدروژنی خواهد بود. به ادعای دوما، این برنامه نظامی قادر به تخریب ارتباطات رادیویی، تجهیزات فضاپیما‌ها و راکت‌ها است و احتمال وقوع تصادفات خطرناکی را در شبکه‌های الکتریکی و خط لوله‌های نفت و گاز بالا می‌برد و می‌تواند تأثیر منفی بر سلامتی مردم تمام مناطق بگذارد. با‌این‌حال جالب است که بدانیم اتحادیه اروپا در نروژ و روسیه در نیژنی نووگورود، تأسیسات مشابهی را در حال فعالیت دارند! پیش‌از‌این نیروی دریایی روسیه اعلام کرده بود که هدف نهایی آزمایش‌های گسترده آمریکا در پروژه هارپ، می‌تواند موجب تخریب ایران و آسیب‌زدن به دولت کنونی این کشور از طریق ایجاد زمین‌لرزه باشد.
شاید بر مبنای اطلاعاتی که ارتش روسیه در اختیار رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا در آن زمان گذاشته بود، اظهار‌نظر هوگو چاوز درباره زلزله هائیتی، موجبات حیرت بسیاری را در سراسر جهان فراهم آورد. چاوز در آن زمان گفت: آمریکا در ایجاد زمین لرزه هفت‌ریشتری در هائیتی به‌عنوان بخشی از آزمایش سلاح زمین‌ساختی که می‌تواند بلایای طبیعی ایجاد کند، مقصر است. چاوز افزود: آمریکا باید ایفای نقش خدا را در زمین کنار بگذارد؛ چرا‌که این سلاح‌ها می‌تواند در اوضاع جوی تغییراتی ایجاد کرده و به دنبال آن نیز زمین‌لرزه‌ها و آتش‌فشان‌هایی را تنها از طریق امواج الکترومغناطیس ایجاد کنند. چنین سلاح‌هایی که ایجاد زمین‌لرزه می‌کنند، در اختیار ارتش آمریکا قرار می‌گیرد و ممکن است در نهایت علیه کشور ایران استفاده شود.
محمدحسین ذوالفقاری، معاون امنیتی وزارت کشور، در گفتگو با ایلنا درباره ارتباط پروژه هارپ با زلزله‌های ایران اعلام کرد ما در‌این‌باره نمی‌توانیم هیچ اظهار‌نظری داشته باشیم؛ زیرا هیچ گزارشی از مراجع علمی، نظامی و غیر‌نظامی به ما نرسیده است. او در بخش دیگری از اظهار‌نظرش در سال ۱۳۹۶ درباره نور‌های عجیبی که در روز‌های ۲۹ آبان ۲۱ و ۳۰ آذر ماه در آسمان شهر‌های تبریز، مشهد، ایلام، گتوند، مسجد‌سلیمان و لالی هم‌زمان با شنیدن صدا‌های عجیب از سوی اهالی گزارش شده، گفت: ما هم این موضوعات را در فضای مجازی دیدیم و در همین اندازه در جریان هستیم؛ البته هیچ‌گونه گزارش رسمی در‌این‌باره نداشتیم.
در مقاله‌ای که از دو محقق و متخصص برجسته کشورمان که تحقیقاتشان درباره پروژه هارپ در یک کنفرانس علمی معتبر در سال ۱۳۹۶ منتشر شد که یکی از همین دو پژوهشگر، خود دارای مدرک مهندسی سازه و لرزه از دانشگاهی معتبر در آمریکا است، به زبان ساده، هارپ و عملکرد آن را چنین توصیف می‌کنند: «هارپ، روشی برای گرم‌کردن و بالا‌بردن قسمتی از یونوسفر بالای یک یا چند منطقه از سطح زمین به منظور ایجاد یک آینه بزرگ و نامرئی برای بازگرداندن امواج به سطح زمین برای استفاده از امواج ELF برای نفوذ به اعماق اقیانوس‌ها و دریاها، پیدا‌کردن تونل‌های مخفی و منابع زیر‌زمینی، از‌بین‌بردن ماهواره‌ها، منهدم‌کردن موشک‌های نظامی، مختل‌کردن ارتباطات رادیویی، ایجاد تغییر در وضعیت آب و هوا، تأثیر بر روی سلامت و روان انسان‌ها و احتمالا ایجاد زمین‌لرزه است».
در‌حال‌حاضر بنا بر گزارش‌های مختلف، پروژه هارپ در آمریکا به‌ویژه در حوزه ارتش این کشور در مقایسه با سال راه‌اندازی رسمی آن در ۱۹۹۳ پیشرفت‌های شگرفی داشته است. امروز اگر پروژه هارپ و ابعاد بزرگ و گسترده آن را کسی بخواهد انکار کند، صرفا مربوط به ناآگاهی خود او است؛ اما اینکه آیا وجود ابعاد بسیار خطرناک هارپ یک حقیقت انکار‌ناپذیر است یا در یک برنامه آمریکا‌هراسی در حال دامن‌زده‌شدن به آن است، مستندات قابل ارائه در این مجال اندک گواه این است که هارپ و ابعاد آن قطعا نه‌تن‌ها برای امنیت جهانی؛ بلکه برای بشریت و زیست‌بوم کاملا خطر‌آفرین است.
تردیدی که وجود دارد، این است که چنین دست‌اندازی‌هایی به طبیعت از طریق هارپ، تا چه اندازه می‌تواند هدفمند و قابل مدیریت باشد. با آنکه ابعاد هارپ هنوز نمی‌تواند ما را قادر به متهم‌کردن آمریکا در ایجاد عامدانه این سیل‌های مهیب اخیر کشورمان کند؛ ولی ادله زیادی وجود دارد که باید در این زمینه کاملا مشکوک بود و بالطبع، نگارنده معتقد است که بخشی از توان علمی – دفاعی – امنیتی کشور می‌تواند در این مسیر، پاسخ‌های قانع‌کننده‌ای را بیابد و ارائه کند که در این راستا، اگر امکان متهم‌کردن آمریکا از این طریق فراهم شود، آمریکا به‌عنوان عامل این دگرگونی‌های اقلیمی در جهان به بشریت معرفی خواهد شد.