چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت٬ ۱۳۹۸–IranSOS- طی چهل سال حاکمیت دیکتاتوری جمهوری اسلامی، طبقه کارگر ایران تحت شدید ترین استثمار و فشارهای اقتصادی و سیاسی قرار داشته است. در این روند، بار کمر شکن تحریم ها، تورم لجام گسیخته، بیکار سازی ها، عدم پرداخت دستمزدهای معوقه چندین و چند ماهه و افزایش نجومی قیمت ها را تحمل کرده و می کند.هر روزه سطح معیشت کارگران چه با خصوصی سازی، چه با خصولتی کردن و چه با دولتی بودن، همواره خراب و خرابتر شده است. سطح دستمزدها از خط فقر ( یک و نیم میلیون در ازای سه و نیم میلیون تومان ) چند برابر پایین تر است. افزون بر این، کارگران تحت شدیدترین تبعیض های سیاسی قرار دارند و از ابتدایی ترین حقوق شهروندی محرومند. با این وجود، از مقاومت و مبارزه دست برنداشته اند.
طبقه کارگر هرگز از طرح خواست ها و مطالبات صنفی خود حتی با کشته شدن در میدان مبارزه، در زندان و زیر شکنجه ( خاتون آباد ، زندانهای اوین و قزل حصار ) و تحمل شلاق در ملاء عام ( آق دره ) کوتاه نیامده و برای دستیابی به حقوق ابتدایی خود، علیرغم داغ و درفش جانیان حاکم، استقامت و تلاش ورزیده است.اعتصابات واعتراضات کارگران هپکوی اراک، نی شکر هفت تپه و فولاد اهواز( در سال ۹۷) برای رسیدن به نان و آزادی از جمله برهه های درخشان مبارزات کارگران بوده است. اما فعالین کارگری دستگیر و حامیان و رهبرانشان به زندان و شکنجه و اعترافات اجباری کشیده شدند.
طبقه کارگر علیرغم اعتراضات و تجمعات همه روزه، وسیع و پراکنده در اقصا نقاط کشور، علیرغم اعتصاب های طولانی و کسب حمایت و همبستگی بخشی از زنان، دانشجویان، معلمان و بازنشستگان، هنوز به ابتدایی ترین خواسته های صنفی و سیاسی خود دست نیافته است. هنوز دستمزدها از خط فقر پایین تر است، حقوق های معوقه پرداخت نشده و هنوز کارگران با قراردادهای پیمانکاری و سفید امضا دست و پنجه نرم می کنند و هنوز نه از حق تشکل مستقل و نه حتی از تعطیلی رسمی اول ماه مه برخوردارند. رژیم استبدادی جمهوری اسلامی همچنان با کارگران حق طلب و آزادیخواه با وعده و وعید، فریب و سرکوب برخورد می کند.
طبقه کارگر ایران آگاه است که راهی جز تداوم و گسترش مبارزات خود، بسط همکاری و همبستگی های طبقاتی و پیوند با مبارزات پراکنده، کسب حمایت های وسیع تر دیگر اقشار و طبقات و جنبش ها، گسترش و تقویت تشکلهای مستقل خود در پیش پا ی ندارد. در این مسیر دستیابی به تشکل سراسری و مستقل کارگری برای سرنگونی ی نظام اسلامی حاکم، تحقق دمکراسی و اعمال حاکمیت کارگران و زحمتکشان امری ضروری و حیاتی است. در یک کلام : چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است.
زندده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران !
گسترده ترباد همبستگی و اتحاد کارگران با دیگر جنبشها !
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران !
کمیته دفاع از آزادی و برابری در ایران، وین ( یازده اردیبهشت ۱۳۹۸ )